نابرابری اقتصادی در آمریکا، جامعه این کشور را سیاه و سفید کرده است / اقتصاد درجه دو، شهروندان درجه دو

وقتی باراک اوباما، رئیس جمهور آمریکا شد، جمعیت سیاه پوست و حامیان تساوی نژادی نسبت به آینده روابط میان نژاد سیاه و سفید امیدوار شدند؛ حالا نزدیک به هشت سال از آن زمان می گذرد و هنوز اتفاقاتی در این کشور رخ می دهد که نشان از تفرقه های نژادی شدید در عمق جامعه آمریکایی دارد و بحث بر سر رنگ پوست را دوباره بر سر زبان ها انداخته است.

پلیس سفیدپوست شهروند سیاه پوست را می کشد، خشم دیرینه سیاه پوست ها نسبت به سفیدپوست ها تظاهرات ضد تبعیض نژادی را خونین می کند و همه اینها در نهایت تمام جنگ های سفیدپوست ها علیه سیاه پوست ها را تداعی می کند. در بزرگ ترین مدعی دموکراسی در دنیا هنوز بر سر مسئله ای خون بپا می شود که هیچ سنخیتی با دنیای مدرن امروز ندارد.

مردم آمریکا کشور خود را آزادترین کشور دنیا می نامند و رسانه های آمریکایی شعار «رویای آمریکایی» را به هر شکل ممکن به مردم دنیا تزریق می کنند، اما به ظاهر بخشی از شهروندان رنگین پوست این کشور جایی در خاک خود ندارند. این ادعای ما نیست.

مرکز تحقیقانی Pew به تازگی تحقیقی انجام داده که نشان از اختلاف  عمیق میان دیدگاه جمعیت بزرگسال سیاه و سفید نسبت به مسئله تبعیض نژادی، موانع بر سر راه پیشرفت جامعه سیاه پوست و امید به تغییر وضعیت فعلی دارد.

سیاه پوست ها، خیلی بیشتر از سفیدپوست ها بر این باورند که در جنبه های مختلف زندگی از نحوه برخورد پلیس گرفته تا درخواست وام با آنها عادلانه رفتار نمی شود و برای بسیاری از سیاه پوست ها تساوی نژادی هدفی است دست نیافتنی.

شکاف در حقوق شهروندی

براساس تحقیق مرکز تحقیقاتی Pew که در بازه زمانی 29 فوریه تا 8 مه  با شرکت 3769 بزرگسال از جمله 1799 سفیدپوست، 1004 سیاه پوست و 654 هیسپانیک (جمعیت اسپانیایی یا پرتغالی زبان آمریکای لاتین) انجام شده، 88 درصد سیاه پوست ها می گویند آمریکا برای تساوی حقوق سیاه ها و سفیدها همچنان نیاز به تغییر دارد، اما 43درصد نسبت به امکان تحقق این تغییر شک دارند.

42درصد دیگر از میان سیاه پوست ها هم بر این باورند که کشور در نهایت دست به تغییراتی که برای تساوی حقوق سیاه ها و سفیدها لازم است، می زند و تنها 8درصد می گویند کشور تا همین جا هم تغییراتی را اعمال کرده است.

53درصد سفیدپوست ها از سوی دیگر می گویند این کشور فاصله زیادی با رسیدن به تساوی حقوق سفید و سیاه دارد و هنوز جای کار دارد و تنها 11درصد نسبت به اعمال این تغییرات در آینده شک دارند. از هر 10 سفیدپوست چهار نفر بر این باورند که کشورشان در نهایت دست به تغییرات لازم می زند و نزدیک به 38درصد می گویند این تغییرات تا همین جا هم صورت گرفته است.

نتایج این تحقیق نشان می دهد که به طور کلی جامعه سیاه پوست و سفیدپوست آمریکا نظرات کاملاً متفاوتی نسبت به وضعیت زندگی سیاه پوست ها در این کشور دارند؛ به عنوان مثال سیاه پوست ها معتقدند در محیط کار، مواجهه با پلیس، درخواست برای وام، در دادگاه، در فروشگاه ها یا رستوران ها و به وقت رأی دادن در انتخابات رفتار عادلانه ای با آنها نمی شود. سفیدپوست ها هم چنین اعتقادی دارند اما درصدشان دست کم در این تحقیق به مراتب کمتر از سیاه پوست ها بوده است.

با یک اختلاف تقریباً 20درصدی سیاه پوست ها می گویند تبعیض نژادی (70درصد سیاه پوست در مقابل 36درصد سفیدپوست)، مدارس بی کیفیت (75درصد در مقابل 53درصد) و بیکاری (66درصد در مقابل 47درصد) از جمله دلایل اصلی وضعیت مشقت بار زندگی برای سیاه پوست ها در آمریکاست.

مقیاسی وسیع تر، سیاه پوست ها و سفیدپوست های آمریکایی بر سر وضعیت فعلی روابط نژادی در ایالات متحده هم اختلاف نظر دارند. 46درصد سفیدپوست ها می گویند وضعیت روابط نژادی به صورت کلی خوب است و 45درصد عکس این نظر را دارند. در مقابل، 61درصد می گویند روابط نژادی از وضعیت خوبی برخوردار نیست و 34درصد می گویند نسبتا خوب است.

58درصد سیاه پوست ها در مقابل 27درصد سفیدپوست ها می گویند این روزها توجه کمی به نژاد و مسائل نژادی می شود؛ 41درصد سفیدپوست ها در مقابل 22درصد سیاه پوست ها معتقدند زیادی روی این مسئله تمرکز گذاشته می شود. سیاه پوست ها و سفیدپوست ها حتی بر سر بهبود روابط نژادی هم با هم اختلاف نظر دارند.

57درصد سفیدپوست ها در مقابل 45درصد سیاه پوست ها می گویند برای بهبود روابط نژادی در آمریکا باید تمرکز را روی نقطه اشتراک اقلیت های نژادی و مذهبی گذاشت و 26درصد سفیدپوست ها در مقابل 44درصد سیاه پوست ها معتقدند ویژگی های منحصربه فرد این گروه ها باید مورد توجه قرار گیرد.

تاثیر اوباما بر شکاف نژادی

در پاسخ به این پرسش که تأثیر اوباما روی روابط نژادی در آمریکا چه بوده است؛ بخش زیادی از آمریکایی ها از این بابت که دست کم برای بهبود اوضاع تلاش کرده، از او قدردانی می کنند، اما یک چهارم می گویند او وضعیت روابط نژادی را وخیم تر از آنچه بود، کرده است. 51درصد سیاه پوست ها می گویند اوباما در این زمینه موفق عمل کرده و 34درصد معتقدند ناکام مانده است و تنها 5درصد سیاه پوست ها می گویند اوباما وضعیت روابط نژادی را وخیم تر کرده و 9درصد معتقدند اصلاً کاری نکرده است.

از میان سفیدپوست ها، 28درصد می گویند اوباما در این زمینه موفق عمل کرده، 24درصد می گویند سعی کرده، اما ناکام مانده. 32درصد می گویند وضع را از آنچه بود، وخیم تر کرده است. البته پیشرفت هایی درخصوص روابط میان سیاه پوست ها و سفیدپوست ها حاصل شده، به عنوان مثال در ظرفیت تکمیل دبیرستان ها، اما اختلاف دیرینه اقتصادی میان این دو جامعه همچنان وجود دارد و در برخی موارد بیشتر هم شده است.

شکاف در درآمد خانوارها

اطلاعات اداره آمار آمریکا نشان می دهد که در سال 2014، میانگین درآمد سالانه خانواده های سیاه پوست 43300 دلار و در خانواده های سفیدپوست 71300 دلار بوده است. سیاه پوست ها در ورود به دانشگاه هم از سفیدپوست ها عقب مانده اند و حتی آنهایی که مدرک لیسانس دارند، در سال 2014 در مقایسه با سفیدپوست های تحصیلکرده درآمد به مراتب کمتری داشته اند؛ (82300 دلار برای سیاه پوست ها و 106000 دلار برای سفیدپوست ها).این اختلاف حتی در ثروت کلی خانواده های سیاه پوست و سفیدپوست وجود دارد؛ این اختلاف از زمان رکود بزرگ آمریکا در سال های 2008 و 2009 عمیق تر شده است. در سال 2013، میانگین ثروت کلی خانواده های سفیدپوست تقریباً 13 برابر خانواده های سیاه پوست بود. (144200 دلار برای سفیدپوست ها و 11200 دلار برای سیاه پوست ها).

برای بیشتر آمریکایی ها، ثروت خانوادگی به معنای مالکیت خانه است و از این نظر اختلاف فاحش و متداومی بین سفیدپوست ها و سیاه پوست ها وجود دارد. در سال 2015، 72درصد خانواده های سفیدپوست در مقابل 43درصد خانواده های سیاه پوست صاحب خانه بودند.

در مقابل این ثروت، فقر همچنان گریبان سیاه پوست های آمریکایی را با اختلاف فاحش با سفیدپوستان گرفته؛ حتی با وجود اینکه در مقایسه با وضعیت سیاه پوست ها در اواسط دهه 80 میلادی فقر در میان جامعه تا حد زیادی کاهش یافته است. تعداد سیاه پوست هایی که هنوز در فقر زندگی می کنند، دو برابر سفیدپوست هاست. (26درصد در مقابل 10درصد در سال 2014).

منشا فردی تبعیض

در مجموع، در جامعه آمریكایی این احساس وجود دارد كه تبعیض نشات گرفته از قضاوت های نادرست فردی مشكل بزرگ تری نسبت به تبعیض های سیستماتیك است. وجود تبعیض فردی، در میان سفید ها طرفداران زیادی دارد (70 به 19درصد) با این حال سیاه ها متعادل تر در این باره فكر می كنند (48درصد به 40درصد).با این وجود، اكثریت بزرگسالان سیاه پوست معتقدند كه سیاه ها در آمریكا به صورت سیستماتیك مورد تبعیض قرار می گیرند؛ از سیستم قضایی گرفته تا محیط كار و بانك ها و موسسات مالی.

اكثریت قاطع سیاه ها یعنی 84درصد معتقدند نحوه برخورد پلیس با سیاه ها نسبت به سفیدپوست ها ناعادلانه است و سه چهارم آنها معتقدند با سیاه ها در دادگاه ها هم عادلانه برخورد نمی شود.

تقریباً دو سوم سیاه ها معتقدند هنگامی كه درخواست وام می دهند رفتار ناعادلانه ای را تجربه می كنند. این ناعدالتی نسبت به آنها در محیط كار هم وجود دارد (64درصد). حتی چهار نفر از هر 10 سیاه پوست معتقدند كه رفتار با سیاه ها در رستوران ها (49درصد) و در رای گیری ها (43درصد) ناعادلانه است.

تجربیات شخصی از تبعیض

اكثریت سیاه ها (71درصد) می گویند به خاطر  نژاد و رنگ پوست خود رفتارهای تبعیض آمیز را تجربه كرده اند. تقریباً یك نفر از هر 10 نفر (11درصد) می گویند این رفتار را به صورت روزانه تجربه می كنند در حالی كه 60درصد می گویند گاه به گاه این رفتارها را تجربه می كنند. در این مورد خاص، زنان هم به  اندازه مردان این رفتارهای تبعیض آمیز را گزارش داده اند و فاصله سنی هم تأثیری روی تجربه این رفتار ندارد.

در میان سیاهان، آنهایی كه تحصیلات دانشگاهی دارند (81درصد) بیشتر از كسانی كه هرگز به دانشگاه نرفته اند (59درصد) این رفتارها را گزارش كرده اند. تجربه این رفتار در میان سفیدپوست ها عملاً عمومیت ندارد. با این حال یك اقلیت قابل ملاحظه ای از سفید ها (30درصد) می گویند به خاطر رنگ و نژادشان مورد رفتار تبعیض آمیز قرار گرفته اند.

فقط 2درصد گفته اند این رفتار را به صورت مكرر تجربه می كنند در حالی كه 28درصد گفته اند گاه به گاه شاهد چنین رفتارهایی بوده اند. سفید هایی كه در تماس زیادی با سیاه پوست ها قرار دارند بیشتر چنین رفتار تبعیض آمیزی را گزارش كرده اند. با وجود گزارش چنین رفتارهایی علیه سفید ها، احساس عمومی در میان جامعه سفید پوست آمریكایی این است كه  نژاد و رنگ پوست شان باعث نشده است پیشرفت شان در زندگی مختل شود؛ فقط 5درصد چنین اعتقادی دارند.

با این حال رفتارهای تبعیض آمیز بین اكثریت سیاه پوست ها یكی از موانع پیشرفت در زندگی بوده است. چهار نفر از 10 نفر می گویند نژادشان مانع بزرگی در راه پیشرفت آنها در زندگی بوده است. تقریباً نیمی (51درصد) از آنها می گویند نژادشان تأثیری روی موفقیت های شان در زندگی نداشت و فقط 8درصد معتقدند نژادشان زندگی را برای شان راحت تر كرده است.

میزان تحصیلات در این زمینه نقش مهمی دارد. 55درصد سیاه هایی كه چهار سال در كالج درس خوانده اند می گویند نژادشان مانعی بر سر راه موفقیت در زندگی بوده است. 45درصد سیاه هایی كه در كالج شركت كرده اند اما موفق نشده اند مدرك لیسانس خود را بگیرند هم همین عقیده را دارند.

در میان سیاه هایی كه مدرك تحصیلی شان دبیرستان یا پایین تر است، تعداد خیلی كمتری (29درصد) معتقدند نژادشان مانع موفقیت شان در زندگی بوده است. اكثریت این گروه از سیاه ها (60درصد) می گویند نژادشان تأثیری روی زندگی شان نداشته است.

ارتباط با نویسنده: Azadehetehad@gmail. com

***

یافته‌ های مهم تحقیق پیو

نزدیك به نیمی (48درصد) از سفید پوست ها می گویند از برابری زندگی در جوامعی كه در آن هستند راضی هستند، در مقایسه با تقریباً یك سوم (34درصد) از سیاه ها. این احساس رضایت ارتباط نزدیكی با درآمد خانوار دارد. برای نمونه 57درصد سفید پوست ها با درآمد سالانه 75 هزار دلار می گویند كه از برابری زندگی در جامعه ای كه در آن زندگی می كنند راضی هستند. در مقابل فقط 38درصد سیاه پوست ها با همین درآمد از برابری زندگی رضایت دارند.

احتمال اینكه سیاه پوست ها از ناملایمات مالی زندگی در 12 ماه گذشته گلایه كنند بسیار بیشتر است. چهار نفر از 10 سیاه پوست (41درصد) می گویند در پرداخت قبض های شان مشكل داشته اند و حدود یك چهارم (23درصد) آنها گفته اند در این مدت، از بانك های غذا (كه به افراد مستمند غذا می دهند) غذا گرفته اند. در میان سفید ها، 25درصد می گویند برای پرداخت قبض های شان مشكل داشته اند و 8درصد گفته اند در بانك های غذا به دنبال غذا گشته اند.

مردان سیاه پوست  بیشتر از مردان سفید پوست معتقدند كه نژادشان روی پیشرفت در زندگی تأثیر گذاشته است (20درصد در مقابل 5درصد) و در میان زنان، این درصد بین سیاه ها (28) و سفید ها (27) تقریباً برابر است.