عوامل مختلفی در رشد بازار سهام دخیل هستند و رشد این بازار را نمیتوان تنها به مسائل هستهای منوط کرد، هرچند که این قبیل موارد اثرات خاص خود را بر بازار دارند. وضعیت صنایع مختلف در کنار تاثیرات ناشی از ریسکهای سیاسی وابسته به پرتفولیوی صنایع مختلف؛ با یکدیگر متفاوت خواهد بود اما آنچه از برآیند این شرکتها بر میآید آن است که این صنایع پتانسیل و توانمندی لازم را برای رشد دارند و در پی آن میتوان به رونق قابل توجه در بورس امیدوار بود.
مهمترین مسئله در بازگشت سرمایهگذاران به بورس و رونق دوباره آن اعتماد به بازار سهام است و ظرفیتهای موجود و بکر بودن بخشهای مختلف اقتصاد این مسئله را نشان میدهد که ایران میتواند در عرصه صنایع مختلف پذیرای سرمایه سرمایهگذاران خارجی باشد. در حال حاضر در کنار سایر صنایع پر پتانسیل، صنایع معدنی پتانسیل قوی و مطلوبی برای سرمایهگذاری دارند و بعد از این صنعت، صنایع پتروشیمی قابلیت بالایی برای جذب سرمایهگذاری دارند. در بحث نفت و گاز و همچنین صنایع هایتک و همچنین نانو تکنولوژی این پتانسیل به وضوح دیده میشود.
در ارزیابی آینده صنعت سیمان و روند شرکتهای سیمانی در بورس باید گفت تولید محصولاتی مانند کلینکر هزینه بالایی دارد؛ بنابراین باید بهگونهای عمل کنیم تا بتوانیم بهرهوری در این حوزه را بالا برده و انواع و اقسام مختلف سیمان را تولید کنیم. تولید 75میلیون تن سیمان در کشور که عمدتا تیپ 2 و 5 هستند و تولید طیف مشخص از سیمان در دراز مدت چالشهای خاص خود را دارد؛ بنابراین باید به سمت تولید سیمانهای خاص و رنگی حرکت کنیم . صنایع سیمانی جزو صنایعی هستند که بازار مطلوبی دارند و از آنجایی که سیمان ملات توسعه هر کشور است و این محصول همواره قیمت خاص خود را دارد بنابراین این صنایع از جمله صنایع مورد استقبال سرمایهگذاران خواهد بود.
در کنار این صنعت، صنایع پتروشیمی، مخابرات و الکترونیکی نوین از جمله صنایعی هستند که مورد اقبال عموم قرار خواهد گرفت. طبیعتا با انجام توافق نهایی هستهای، بازار در کوتاهمدت نگاه مثبتی خواهد داشت اما در بلندمدت باید در کنار این تاثیرات، اصلاح ساختار در برخی شرکتها صورت گیرد تا بتوان شاهد نتایج مطلوبتری در این شرکتها و به تبع آن در اقتصاد کشور بود.
* عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس