طی دومین جلسه معاملاتی از واپسین هفته خردادماه، بورس اوراق بهادار تهران باز هم مسیر صعود را برگزید و ارتفاع خود را 0.13 درصد افزایش داد. با گشایش بازار، شاخص کل در مسیر صعودی قرار گرفت و با گذشت یک ساعت از معاملات رشدی حدود 87.5 واحد را تجربه کرد. پس از آن عرضه در بازار قدرت گرفته و شاخص را در مسیری خنثی قرار داد. در پایان این جلسه معاملاتی، شاخص کل این بازار با 82.09 رشد به رقم 62653.3 واحد رسید. ارزش معاملات این بازار نیز رقم خیرهکننده 233میلیارد تومان را به خود اختصاص داد که در مقایسه با روز پیشین خود افزایش بیش از 375درصد داشت.
از سوی دیگر تعداد معاملات این جلسه در رقم 33063 به ثبت رسیدتا ارزش متوسط هر معامله حدود 7میلیون تومان به ثبت برسد. این رقم در مقایسه با روزهای پیشین رشد چشمگیر 250 درصدی را به همراه داشت. فرابورس ایران اما از اقبال بلند بورس برخوردار نبود و باوجود رشد چهار واحدی دقایق نخست معاملات با 4.8 واحد نزول به کار خود پایان داد. در پایان این جلسه معاملاتی رقم شاخص کل این بازار به 693.1 واحد رسید و ارزش معاملات آن در رقم 191 میلیارد تومان به ثبت رسید.
افزایش ارزش معاملات همواره به معنای پایان یک روند است و این پایان میتواند برای روند بلندمدت یا کوتاهمدت رخ دهد. با در نظر گرفتن عرضه شدید نیمه دوم زمان معاملات جلسه معاملاتی گذشته، نخستین ایدهای که به ذهن خطور میکند آن است که این افزایش ارزش به معنای پایان روند صعودی چند روزه بازار است و از جلسه معاملاتی پیش رو به بعد میتوان انتظار منفیهای متوالی را از بازار داشت اما از آن جا که با تاریخ پایان مذاکرات فاصله چندانی نداریم، این احتمال وجود دارد که بازار دانستههایی بیش از مردم در مورد این دور مذاکرات داشته باشد و بنا بر آیندهای روشن مبادرت به تغییر روند بلندمدت خود کرده باشد. محل این تئوری میتواند از روند معاملات در روزهای باقی مانده از هفته جاری اثبات شود. اگر در روز معاملاتی پیش رو و پس از آن تعداد معاملات در همین محدوده باقی بماند و ارزش معاملات بیش از 150 میلیارد تومان برای هر جلسه به ثبت برسد، شاید بتوان منتظر وصول اخباری خوشایند در آیندهای نه چندان دور از اروپا بود. همانطور که پیشتر مطرح شد، دو سناریوی کلی برای جلسه معاملاتی پیشرو وجود دارد.
در سناریوی نخست برای جلسه معاملاتی پیشرو میتوان بازاری منفی و کم رمق را پیشبینی کرد که طی ساعات معاملات شاهد کاهش پیوسته قیمتها باشیم. بدین ترتیب در یک ساعت نخست بازار میتوان انتظار داشت شاهد عرضه نسبی باشیم و در میانههای بازار قدری از این عرضه کاسته شود. در انتها انتظار میرود عرضه بار دیگر قدرت گرفته و به سرعت شاخص را در مسیر نزولی قرار دهد. در سناریوی دوم نیز میتوان انتظار داشت در گشایش بازار شاهد عرضه نسبی باشیم اما پس از آن میتوان انتظار داشت بازار در محدودهای مشخص شروع به نوسان کرده و بدون تغییر آنچنانی قیمت معاملات نسبتا پر حجمی را تجربه کند.
* کارشناس و تحلیلگر بازار سرمایه