چراغی که در خانه نیست

عمده مشکلی که نظام بانکداری ما دارد این است که با الگوی نظام بانکداری دولتی فعالیت می‌کند، در صورتی که باید طبق برنامه‌های خصوصی‌سازی درصد خاصی از این نظام بانکداری توسط بخش خصوصی اداره شود که در حال حاضر اینگونه
 نیست.
 مسئله بعدی فعالیت غیر رقابتی و فضای راکدی است که به سیستم نظام بانکداری ما مسلط شده است. فضای غیر رقابتی عملا مانع حادث شدن پیشرفت در هر سیستمی می‌شود.
در ادامه باید اشاره کنم به اینکه ما در نظام بانکداری خود یک پسوند داریم که نظام بانکداری ما را به نظام بانکداری اسلامی تبدیل
می‌کند.

 اما بر خلاف نامی که روی این سیستم گذاشته‌ایم الگوی نظام بانکداری ما در حال حاضر «ربوی» است. مشکل بعدی هم این است که بانکداری ما به جای پرداختن به فعالیت‌های بانکداری بیشتر به سمت شرکت‌داری رفته
است.
 البته دولت در برنامه‌های مورد نظر خودش برای خروج از رکود اشاراتی به اصلاح نظام بانکداری کرده است.

این برنامه در صورتی که دولت و بانک مرکزی عزم جدی برای اصلاح سیستم بانکداری داشته باشند و با توجه به این چهار مشکلی که شمردم قادر خواهد بود اصلاحات مناسبی را در نظام بانکداری ما ایجاد کند.
البته پرداخت مناسب دولت و بانک مرکزی به وظایف‌شان نیز تاثیرگذار خواهد بود.
برای آغاز اصلاح در نظام بانکداری ابتدا باید از بانک‌های بزرگ، تاثیرگذار و قدیمی‌تر شروع کرد و این اصلاح را به کل سیستم بانکداری
انتقال داد.
در حال حاضر اکثر کشورهایی که در زمره کشورهای پیشرفته بانکداری هستند با توجه به نوع عملکرد و تحولاتی که در نظام بانکداری‌شان به وجود آورده‌اند عملا در حال استفاده از سیستم بانکداری اسلامی هستند.

همان سیستمی که مد نظر ما بوده است اما متاسفانه وجود ندارد. بانک‌های پیشرفته دنیا ربا نمی‌گیرند و نرخ تورم را به صفر
رسانده‌اند.
وقتی که نظام‌های بانکی پیشرفته با استفاده از قوانین بانکداری اسلامی توانسته‌اند به پیشرفت برسند، پس بانک‌های ما و نظام بانکداری ما نیز باید به همین سمت بروند.