نمره 17 برای تولید کننده داخلی

یکی از متنوع‌ترین محصولاتی که این روزها در آشپزخانه‌ها قابل مشاهده است و استفاده از آن نیز همه‌گیر شده، ظروف تفلون است که در تمام لوازم خانگی‌فروشی‌‌ها انواع و اقسام آن در رنگ‌ها و طرح‌های مختلف قابل مشاهده است و می‌توانیم مطمئن باشیم با هر سلیقه‌ای که داشته باشیم، اگر برای خرید این محصول از خانه خارج شویم دست خالی برنخواهیم گشت.

برای اطلاع از چگونگی ساخت این محصول پای صحبت‌های فریدون نصیری، مدیرعامل برند سام‌ست نشستیم و از تجربیات او در این عرصه شنیدیم.

شروع فعالیت

نصیری از سال 1369 و پس از پایان جنگ تحمیلی، با فکر صادرات و واردات وارد کسب‌و‌کار و بازار می‌شود و فعالیت اقتصادی‌اش را در زمینه لوازم آشپزخانه شروع می‌کند. پس از سال‌ها فعالیت در زمینه واردات لوازم آشپزخانه به فکر تاسیس کارخانه‌ای برای تولید محصولات مورد نظر خویش می‌افتد و بدون استفاده از حمایت‌های دولتی و با استفاده از تسهیلات بانکی و با سرمایه‌ای حدود 8میلیارد تومان مقدمات اجرایی شدن تصوراتش را فراهم می‌کند.

تلاش‌های او بالاخره در شهریور‌ماه 1394 به نتیجه می‌رسد و کار تولید در کارخانه شروع می‌شود. با شروع به کار این مرکز 60 تا 70نفر مشغول به کار می‌شوند اما به‌مرور زمان مشکلات و موانع بر سر راه پیشرفت خودنمایی می‌کند تا در نهایت و به‌رغم میل باطنی، با شروع سال جدید ناصری از تعداد کارکنان 30نفر می‌کاهد و فعالیت با 40نیروی باقیمانده ادامه پیدا می‌کند.

رکود بیش از پیش بازار مصرف از یک سو و دست کشیدن مصرف‌کنندگان از خرید به دلیل امضای برجام و تصور ارزان شدن کالاها و ورود کالاهای خارجی به کشور، گردانندگان این مرکز تولیدی را با مشکلات عدیده‌ای مواجه کرده است.

این در حالی است که طبق پیش‌بینی‌های ابتدایی جهت ساخت و تجهیز زیرساخت‌های این مرکز تولیدی جهت اشتغال 200نفر فضاسازی شده و حتی فضاهای رفاهی مانند سالن غذاخوری نیز پیش‌بینی شده بود.

شروع صادرات

نصیری در همین مدت کوتاه تولید موفق شد کیفیت محصولات خود را به‌گونه‌ای ارتقا دهد که خیلی زود به هدف ابتدایی خود که صادرات کالا بود دست یابد و کشور عراق به بزرگ‌ترین مرکز صادرات تولیداتش تبدیل شد.

هرچند در حال حاضر وضعیت صادرات 70 تا 80درصد بهبود پیدا کرده اما به گفته مدیرعامل «سام‌ست» معامله کردن با طرف عراقی آنقدرها هم با روحیه شخصی‌اش سازگاری ندارد. از اینجای روایت نصیری متوجه وجه اشتراک بعضی از تجار عراقی با بعضی از تجار ایرانی می‌شویم.

جایی که می‌بینیم تعدادی از واردکنندگان ایرانی برای کم‌کردن هزینه و قیمت تمام‌شده کالاهای وارداتی، از تولیدکننده می‌خواهند با هر ترفند و روشی که ممکن است قیمت تمام‌شده محصول‌شان را پایین بیاورند؛ حتی به قیمت افت شدید کیفیت.

گویا عراقی‌ها هم از این نوع تجارت بدشان نمی‌آید ولی چیزی که برای نصیری مهم است ارزش و اعتبار کالایی است که در حال معرفی‌شدن به مصرف‌کنندگان غیرایرانی است. به گفته وی برای ادامه فعالیت تجاری تا جایی که امکان دارد بر سر موضوع قیمت با خریداران جانب ملاحظه را رعایت می‌کند اما حاضر نیست به اعتبار و ارزش کالای ایرانی در بازارهای جهانی لطمه‌ای وارد شود.

خودکفایی در تولید

برای تولید محصولات سام‌ست تقریبا هیچ مواد اولیه‌ای وارد نمی‌شود و از تمام امکانات داخلی استفاده می‌شود اما هستند تولیدکنندگانی که از ورق‌های استیل وارداتی برای ساخت تولیدات خود بهره می‌برند؛ ورق‌هایی که از کشورهای کره، چین و تایوان وارد می‌شود و تقریبا تولیدات چینی از نظر قیمت و کیفیت در مقام پایین‌تر قرار گرفته‌اند.

هنگامی که از او می‌خواهم جایگاه ایران را در بین سایر تولیدکنندگان مطرح جهانی از بین صفر تا 20 مشخص کند؛ جایگاه محصولات ایران را قابل دفاع می‌داند و معتقد است کیفیت ساخت برخی برندهای داخل کشور حتی از بهترین‌های جهان نیز بالاتر است و برای اکثر تولیدکنندگان عدد 12 و برای تعداد دیگری از آنها که کمی بیشتر از انگشتان یک دست هستند نیز عدد بالای 17 را انتخاب می‌کند.

داستان سام‌ست و سایر هم‌صنفی‌هایش که گردش مالی‌ سالانه آنها بیش از 200میلیارد تومان است و نقش بسیار زیادی در جلوگیری از خروج ارز از کشور دارند و سبب اشتغال جمعیتی حدود 3000نفر شده‌اند، با حمایت‌های جدی و هوشمندانه مسئولان اقتصادی کشور می‌تواند ادامه پیدا کند تا از یک‌سو مانعی باشد برای واردات جنس بی‌کیفیت و از سوی دیگر زمینه‌های تولید و رونق اقتصاد داخلی را فراهم کند.