سیاست‌ گذاری اقتصادی بر سر سه‌ راهی

اقتصاد ایران در کلیت خود، اکنون در حوزه سیاست‌گذاری کلان بر سر سه‌راهی قرار دارد. یک راه این است که سیاست‌گذاران در شرایط ویژه قرار گیرند و از امکانات و منابع بین‌المللی برای دستیابی به رشدهای بالا و باثبات چشم‌پوشی کنند. راه دوم این است که علاوه بر استفاده بهینه و با بهره‌وری بالا از منابع داخلی به دلیل ناکافی بودن این منابع امکانات بین‌المللی و جهانی را نیز مغتنم شمرده و استفاده از آنها را در دستور کار جدی قرار دهند.

راه سوم که البته طرفداران اندکی دارد این  است که سیاست‌گذاری کلان بر پایه روزمرگی بنا شده و برای هر روز و دوره‌های بسیار کوتاه‌مدت تصمیم‌های متغیر گرفت. منتقدان و مخالفان سیاسی دولت یازدهم تمایل شدیدی دارند که دولت را در مسیری ناخواسته قرار دهند که امکانات و سرمایه‌های بین‌المللی را نادیده گرفته و به منابع داخلی بسنده کند. این راه که بیشتر از سوی منتقدان تبلیغ می‌شود و با توجه به شمار رسانه‌های در اختیار آنها راه صواب نشان داده می‌شود شاید به لحاظ سیاسی جذاب باشد اما به لحاظ اقتصادی، ایران را با دردسر مواجه می‌کند.

دردسر بزرگ در صورتی که ایران منابع خارجی را نادیده بگیرد این است که رشد اقتصادی به مثابه متغیری بسیار موثر در سطوح پایین محقق خواهد شد. رشد اقتصادی زیر 4درصد در سال‌های آتی توانایی پاسخگویی به نیازهای ایران امروز را ندارد. میلیون‌ها جوان تحصیلکرده ایرانی جویای کار نیازمند اشتغال پایدار، آبرومند و با درآمد کافی هستند که تنها در صورت رشدهای بالا ممکن است.

از سوی دیگر کشیدن حصار به دور اقتصاد ایران و سیاست‌گذاری بر پایه این سیاست، عقب‌افتادگی تکنولوژیک ایران را با دنیای امروز باز هم افزایش می‌دهد و باقی مانده فعالیت‌های صنعتی ایران نیز از گردونه تولید خارج خواهند شد. حصارکشی به دور اقتصاد ایران و سیاست‌گذاری بر پایه درون‌گرایی محض، نشاط و شادابی را از سرمایه‌گذاران داخلی نیز سلب و راه توسعه را می‌بندد.

دولت یازدهم در شرایطی قرار دارد که سیاست‌گذاری کلان اقتصاد را بر پایه رشد و توسعه بلندمدت جامعه ایرانی بر هر چیز ترجیح ‌دهد و تسلیم فشارهای مخالفان سیاسی خود نشود. استفاده از همه امکانات داخلی بدون وصل شدن به کاروان اقتصاد جهانی به معنای ادامه راه ناکام گذشته است که به تعطیلی بخش‌های مختلف اقتصاد منجر شده است و باید از آن اجتناب کرد. دولت باید کارشناسی را بر هر چیز دیگری ترجیح داده و راه را از بیراهه تشخیص دهد و تسلیم بازی سیاسی منتقدان نشود.

* عضو «شورای سردبیری» روزنامه «فرصت امروز»