سازمان دامپزشکي کشور، به طور قطع يکي از مهمترين سازمانهايي است که تضمين کننده سلامت مواد پروتئيني و در نهايت سلامت جامعه است. اگر نگاه کلي به عملکرد اين سازمان داشته باشيم، ميتوانيم به جرات بگوييم که مسئولان اين سازمان در انجام وظايف خود از هيچ زحمتي فروگذار نکردهاند و تا جايي که توانستهاند در راستاي حفظ گلههاي دام کشور قدمهاي موثري برداشتهاند. اما شايد مهمترين مشکلي که بدنه سازمان دامپزشکي با آن درگير است، کمبود بودجه و منابع مالي براي اجراي طرحهايي مانند واکسيناسيون است.
شکي نيست که هزينه دولت در اين زمينه، به هيچ عنوان اتلاف محسوب نميشود. زيرا در دراز مدت ثمره آن در سلامت جمعي جامعه نمود پيدا ميکند. بنابراين کمبود منابع مالي خطري جدي براي اين سازمان و گلههاي دامي کشور است. به عنوان مثال، اکنون شايد 20 تا 30درصد گلههاي موجود در کشور تست سل و بروسلوز (تب مالت) ميشوند و اين نه بهدليل کمکاري مسئولان سازمان دامپزشکي، بلکه بهدليل همين کمبود بودجه است.
از طرف ديگر، وقتي منابع مالي در اختيار فرهيختگان نباشد، بيشک بخش تحقيقات و پژوهش نيز در حاشيه قرار ميگيرد و نتيجه آن ميشود که براي تامين نيازهاي دامپزشکي، به کشورهاي ديگر وابسته باشيم. حال با اين وضعيت چگونه ميتوان به آينده تحقيقات اميدوار بود؟ بنابراين انتظار ميرود که در بودجهريزي و تعيين رديفهاي بودجه، نگاهي عميقتر و جديتر به مقوله دامپزشکي و پژوهش و تحقيقات در اين زمينه از طرف دولت صورت بگيرد.
با توجه به حسن نيت و مسئوليتپذيري اين سازمان، اگر منابع مالي مورد نياز در بخش تحقيقات و انجام وظايف، به طور کامل تامين شود، مطمئنا نهتنها شاهد بهبود سلامت و افزايش بهرهوري در داخل کشور خواهيم بود، بلکه توليدات ما نيز با استانداردهاي جهاني همسو و همراستا و راه صادرات نيز هموارتر ميشود. بنابراين پايهريزي مالي براي اين منظور، توسعهاي گسترده را در پي خواهد داشت که در نهايت به نفع اقتصاد ملي تمام خواهد شد.
* رییس هیات مدیره انجمن صنفی گاوداران ایران