چندی است شرکتها شیوه جدیدی را برای بازاریابی و ارائه محصول تازه به بازار پیش گرفتهاند. یکی محصول به بازار میدهد و مابقی بدون هیچ ابتکاری محصول را عینا کپی میکنند و بدون هیچ تغییری در بستهبندی و طراحی لیبل روانه بازار میکنند. تنها تفاوت محصولات، نام آنها است، اما چون این شرکتها، تکنولوژی شرکت اصلی را ندارند، محصولی بیکیفیتتر از محصول اصلی روانه بازار میکنند. این شیوه جز سردرگمی مشتری چیز دیگری نصیب شرکتها و بازار نمیکند.
کپی کاری بیش از همه در میان شرکتهای تولیدکننده بستنی دیده میشود؛ شرکتهایی که محصولات شبیه به هم با یک شکل و بستهبندی به بازار ارائه میدهند و مشتری حین خرید سردرگم از اینکه محصول برای کدام شرکت است، دچار خطا و اشتباه میشود. برخی موارد شرکتی که از محصول اصلی کپی کرده محصول را با کیفیت پایین به بازار ارائه میدهد و باعث ازدست رفتن بازار محصول اصلی نیز میشود. چندوقت پیش به فروشگاهی برای خرید رفته بودم، وقتی به یخچال بستنی رسیدم، مشتاق به سراغ بستنی مورد علاقهام رفتم. یخچال پر بود از محصول مورد علاقهام، بیتوجه به اسم شرکت مورد نظرم محصولی کاملاً شبیه به محصول اصلی برداشتم و وقتی محصول را برای مصرف به خانه بردم متوجه چیز عجیبی شدم؛ محصول بههیچوجه طعم مورد نظر مرا نداشت و حتی گردویی که درمحصول اصلی بود نیز در این محصول دیده نمیشد. در بستنی اصلی یک تکه شکلات از فرنگ آمده نیز بود که در این بستنی به سرقت رفته بود. شکلات و بستنی وانیلی بستنی مورد نظر کیفیت بسیاری پایینی داشت و نه اصلاً کیفیت شکلات مورد نظرم را داشت و نه طعمی از بستنی وانیلی شرکت مورد علاقهام را به یادگار داشت. سرخورده از خریدی که کرده بودم، به قفسه پر از بستنی در یخچال نگاهی کردم، قفسهای که برای چندهفته از بستنی ذخیره کرده بودم، ولی افسوس از اشتباهی که در خرید مرتکب شده بودم. من به عنوان مشتری متوجه شدم که باید از این به بعد با چشمان بازتری خرید کنم. بماند از وقت و هزینهای که بههدر دادم. گاه طعم محصول خریداری شده آنقدر متفاوت است که ممکن است مشتری دیگر به سمت شرکت اصلی هم نرود. کاش مدیران شرکتهای کپی کار به این مسئله توجه داشته باشند که این اقدام آنها شاید در کوتاهمدت مشتری را به سمت آنها جلب کند، اما در بلندمدت بهدلزدگی مشتریان از محصول کپی شده و حتی اصلی منجر میشود.