احتمالا در محیط کار خود یا خانواده و نزدیکان کسانی را میَشناسید که عادت دارند تا دیروقت در دفترکار خود بمانند و کار کنند. اطرافیان این افراد معتقدند آنها تعادل را در کار رعایت نمی کنند و وقتی را که باید برای خانواده و امور دیگر صرف کنند، به کار می پردازند.
از نظر روانشناسان کار، ماندن تا دیر وقت در دفتر کار، دو دلیل عمده دارد؛ آنها افرادی هستند که همیشه ترس از دست دادن شغل خود را دارند یا نسبت به شغل خود بیش از اندازه اشتیاق و علاقه دارند. دلیل آن هرچه باشد، رفتاری غیر متعارف و خارج از تعادل است. خواندن این مطلب به افرادی که چنین عادتی دارند، کمک می کند تعادل را به زندگی حرفه ای و شخصی خود برگردانند.
مهم این است که شما کار خود را در ساعت مقرر تمام کنید. در برخی کشور ها، مطابق قانون کار به کارمندان مطابق ساعت کاری آنها دستمزد پرداخت می شود و احتمالا برای همین برخی از آنها بیشتر از ساعت تعیین شده در محل کار خود می مانند. در آمریکا روانشناسان کار، به افرادی که بیش از اندازه در محل کار خود می مانند توصیه می کنند به مشاور مراجعه کنند تا بتوانند وقت خود را بهتر مدیریت کنند.
روانشناسان کار می گویند اگر مدیر یک سازمان، کارمندی را که تا دیر وقت در محل کار خود می ماند تحسین کند، خطر ابتلا به افسردگی کارمندان آن سازمان را تهدید می کند. بنابراین در یک سازمان موفق، با انجام وظیفه در زمان مقرر و تنظیم وقت، کارمندان می توانند میان کار و زندگی خود تعادل برقرار کنند.
کار بیشتر، لزوما با افزایش بهره وری و بازدهی برابر نیست. با توجه به مطالعه ای که در سوئد انجام شده، تنها یک درصد از کارمندان این کشور بیشتر از 50ساعت در هفته کار می کنند. کارمندان در این کشورحداقل از پنج هفته تعطیلی بهره مند می شوند. با این حال می بینیم که این کشور از نظر بهره وری در موقعیت بسیار خوبی قرار دارد.
همه ما نیاز داریم بعد از چند ساعت کار، دوباره خود را برای یک روز کاری دیگر شارژ کنیم. روانشناسان کار می گویند ساعت کار مفید و با بازدهی مناسب 10 ساعت در روز است. بیشتر از 10 ساعت، تمرکز کاهش و به مراتب احتمال وقوع اشتباه افزایش می یابد.
کار کردن بیشتر از 10 ساعت در روز و ماندن تا دیر وقت در محل کار می تواند سلامتی افراد را به طور جدی تحت تاثیر قرار دهد. افرادی که ساعت های طولانی در محیط کار خود و پشت میز کار می نشینند، به دلیل عدم تحرک و موقعیت ثابتی که دارند، در درازمدت خطر ابتلا به بیماری های قلب و عروقی در آنها افزایش می یابد. اختلال و ایجاد مشکل در ستون فقرات، درد های عضلانی و مشکلات خواب نیز از جمله مشکلات دیگری هستند که این افراد را تهدید می کند.