سه سال پیش در چنین روزهایی، تصویری تاریک از آینده اقتصاد ایران در ذهن و قلب ایرانیان ترسیم شده بود. فعالان صنعت، معدن و تجارت ایران بهویژه در بخشخصوصی و اقتصاددانان خارج از قدرت دولت در وضع ناامیدکنندهای بودند و چشمانداز روشنی از آینده در ذهن آنها جای نمیگرفت.
نرخ تورم شتابان که به مرز 35درصد در سال 1391 رسیده بود، نرخ بیکاری فزاینده، مناسبات تیره و تار ایران با شرکتها و کشورهای بزرگ خارجی و سیاستهای ناکارآمد و بنیان برانداز صادر شده از سوی دولت دهم، فضای غمباری را نشان میداد و دریچههای امید بسته میشد.
دولت یازدهم که رویکرد تازهای به اقتصاد و سیاست خارجی داشت و دارد با بهرهمندی از اجماع سیاسی در سطح نخست تصمیمگیری ایران و مهارتهای دیپلماتیک، مناسبات ایران را با جهان از شرایط سخت به فضایی آرام رساند. این رفتار استراتژیک سد راه توسعه تحریمهای سخت شد و اقتصاد ایران نفس تازه کرد تا همان جایی که هست بماند و سقوط نکند، علاوه بر این مهارتهای اقتصادی موجود در گروه اقتصادی دولت نیز به کمک آمد و تورم شتابان را مهار کرد و مانع از سقوط رشد اقتصادی شد.
اکثریت فعالان صنعتی و اقتصادی همین ایستادگی رشد در منطقه غیرمنفی را نیز دستاورد مثبتی میدانند. در حالی که قیمت نفت از نیمه دوم سال 1393 در مسیر سرازیری قرار گرفت و بخش اصلی درآمد دولت آسیب دید و در حالی که مناسبات اقتصادی ایران و کشورهای بزرگ جهان از انجماد خارج شده است، برخی پیشبینیها حاکی از روند مثبت اقتصاد ایران تا سال 2020 است. پیشبینی خوشبینانه کارشناسان واحد اطلاعات اکونومیست به مثابه نهادی فوقالعاده معتبر از روندهای رشد اقتصاد ایران تا سال 2020 بسیار حائز اهمیت است. این پیشبینی نشان میدهد که کارشناسان اقتصادی برخلاف منتقدان سیاسی دولت فعلی، اقتصاد ایران را در شرایط مناسب میبینند.
در همین چند روز گذشته نمایندگانی از اتریش، انگلستان، آلمان، کرواسی و... در تهران بوده و با ایرانیها درباره آینده همکاریها صحبت کردهاند. در این وضع است که ناامیدی منتقدان سیاسی دولت یازدهم و امیدواری فعالان صنعتی و اقتصادی اروپایی، معمای بزرگی شده است؛ آیا خارجیها بدون اطلاعات دقیق و چشم بسته به ایران آمدهاند و میآیند و اطلاعاتی نادقیق دارند یا اینکه منتقدان دولت از واقعیتها دور شده و همه چیز را در چارچوب مبارزه سیاسی تحلیل میکنند؟
عضو شورای سردبیری