ورزشکاران زن ایران درهفدهمین دوره بازیهای آسیایی اینچئون با کسب دو مدال بیش ازمدالهای شانزدهمین دوره بازیهای آسیایی نشان دادند که اگر در این بخش سرمایهگذاری صورت گیرد میتوانند مدالهای ایران را در دوره بعدی بیشتر کنند.
به گزارش ایرنا، مقایسه اجمالی کاروان ورزشی ایران و مدالهای کسب شده توسط آنان در شانزدهمین و هفدهمین دوره بازیهای آسیایی نشان میدهد که در این دوره زنان بهرغم کاهش تعدادشان البته موفقتر عمل کردند. در حالی که کاروان ورزشی ایران در سال 2010 با 370 ورزشکار (88 زن و 282 مرد) راهی گوانگژو چین شد و توانست 59 مدال شامل 20 طلا، 14 نقره و 25 برنز کسب کند، اما امسال با 282 ورزشکار موفق به کسب 57 مدال شامل 21 طلا، 18 نقره و 18 برنز شد.
کاهش تقریبا 25درصدی کاروان ورزشی ایران دراینچئون کاهش کمی مدالهای کسب شده را نیز به دنبال داشت، اما این مسئله در بخش زنان کاروان ورزشی کشورمان روندی معکوس داشت زیرا درحالی که تعداد زنان اعزام شده به بازیهای 2014 اینچئون کاهشی حدود 35 درصد نسبت به بازیهای گوانگژو را نشان میداد، اما تعداد مدالهای کسب شده توسط این کاروان رشد کمی و کیفی داشت.
زنان در شانزدهمین دوره بازیهای آسیایی 2010 گوانگژو 14 مدال شامل یک مدال طلا، چهار نقره و 9 برنز کسب کردند و این تعداد در بازیهای 2014 اینچئون به 16 مدال شامل دو طلا، هفت نقره و هفت برنز رسید.
این توانمندی زنان در ورزش نیاز به حمایت جدی مسئولان ورزش و روسای فدراسیونها دارد تا در سایه سرمایهگذاری کلان، زمینه را برای افزایش انگیزه و حضور جدیتر زنان در عرصههای ورزشی کشور فراهم کنند.
از سوی دیگر با توجه به اینکه تعداد ورزشکاران مرد در رویدادهای مهم ورزشی در عرصههای آسیایی و جهانی بیش از زنان بوده و رقابت در این بخش نیز به مراتب سختتر و نزدیکتر است، لذا ضروری است مسئولان ورزش کشور ضمن توجه به توسعه ورزش زنان در جهت ارتقای سلامتی خانوادهها، زمینه را جهت توسعه ورزش قهرمانی آنان نیز فراهم کنند تا در این رهگذر سهم مدالآوری کاروان ایران در عرصههای مختلف ورزشی افزایشی چشمگیر یابد. همچنین نباید از این مسئله غافل شویم که اگر چه زنان ایران با تمام محدودیتها اعم از کمی اعتبار، ناکافی بودن امکانات و کمی یا نبود اردوهای تدارکاتی توانستهاند سطح کمی و کیفی مدالهایشان را در این دوره از رقابتهای آسیایی (2014 اینچئون) افزایش دهند، اما باید بپذیریم این ارتقای کمی و کیفی برای فاصله زمانی چهار سال کافی به نظر نمیرسد.
لذا با توجه به تواناییهای زنان و استعدادهای شناسایی شده و نشده آنان در استانها باید مسئولان ورزش کشور در کنار توجه ویژه به رشتههایی چون فوتبال، اعتبار بیشتری را به حوزه ورزشی زنان اختصاص داده و با فراهم کردن شرایط پخش تلویزیونی رقابتهای ورزشی آنان نه تنها راهی برای جذب حامیان مالی در این بخش را فراهم کنند، بلکه انگیزه بیشتری در میان زنان و دختران این مرز و بوم و افتخارآفرینی آنان در عرصههای آسیایی و جهانی فراهم کنند.