آمریکایی ها برای طولانی تر عمر کردن آمادگی مالی ندارند

گزارش جدید مرکز مطالعات طول عمر دانشگاه استنفورد با تمرکز بر دو حوزه اصلی ثبات اقتصادی یعنی داشتن مسکن و بازنشستگی، نگاهی به امنیت مالی آمریکایی ها در مراحل مختلف زندگی داشته است. پس از چندین نسل، آمریکایی ها دارند در این زمینه کم می آورند.

مردم آمریکا امروزه بیشتر از نسل های قبل از خود عمر می کنند، امری که در نظر عده بسیاری به معنای بیشتر کار کردن هم هست. براساس گزارش تازه مرکز مطالعات طول عمر دانشگاه استنفورد در تاریخ 22 اکتبر 2018، با آنکه کارِ بیشتر ممکن است برای عده ای فقط یک انتخاب باشد، برای بسیاری دیگر یک ضرورت مالی است.

در قرن گذشته، آمریکایی ها حدود 30 سال به عمر خود افزوده اند. این در حالی است که به گفته «تامارا سیمس» (Tamara Sims)، روانشناس استنفورد و نویسنده راهبر این گزارش، تقریباً 50درصد از مردم آمریکا آمادگی مالی لازم برای این سال های اضافی را ندارند.

این گزارش با عنوان «نگاهی به مسیرمان به سوی امنیت مالی در عصر طول عمر» برای پیش بینی درآمدهای مالی در مراحل مختلف زندگی از مجموعه داده های فعلی و اصیل بهره جسته است. سیمس و نویسندگان همکارش دریافتند که مردمان امروز آمریکا، در مقایسه با نسل های گذشته خود، از نظر دستیابی به دو ضامن برجسته امنیت مالی برای آینده زندگی، یعنی خانه دار شدن و پس انداز برای بازنشستگی بسیار عقب ترند.

سیمس می گوید: «ما، به عنوان یک جامعه رو به پیری، در مسیر نادرستی به سوی کسب آمادگی کافی برای چنین عمرهای درازی حرکت می کنیم. چندین نسل از آمریکایی ها واقعاً ممکن است در دستیابی به ثبات مالی در زندگی خود ناکام بمانند.»

بسیاری از آمریکایی ها نمی توانند در 65 سالگی بازنشسته شوند

پژوهشگران دریافته اند که در حال حاضر مقدار پس انداز آمریکایی های 25 تا 64 ساله آنقدر کافی نیست که بتوانند به راحتی بازنشسته شوند.

تقریباً نیمی از کارکنان آمریکایی در برنامه های پس انداز بازنشستگیِ مبتنی بر کار شرکت می کنند و به طور میانگین 6 تا 8درصد از درآمد خود را به این برنامه ها می دهند، اما طبق پیش بینی های پژوهشگران، اگر این افراد بخواهند استاندارد زندگی خود را حفظ کرده و در 65 سالگی به کلی از کار بازنشسته شوند، باید مقداری بیشتری پس انداز کنند.

به گفته پژوهشگران این گزارش، آمریکایی هایی که برای بازنشستگی در 65 سالگی برنامه ریزی می کنند، حتی اگر خیلی زود و از 25 سالگی شروع به پس انداز کرده باشند نیز باید بین10 تا 17درصد از درآمد فعلی خود را کنار بگذارند. کسانی هم که از 35 سالگی شروع به پس انداز کرده اند باید بین 15 تا 20درصد از درآمدشان را کنار بگذارند.

نسل هزاره (millenials)، افرادی که دهه 20 و اوایل دهه 30 عمرشان را می گذرانند، بیش از سایرین در تحقق اهداف موردنظر خود برای بازنشستگی با مشکل مواجهند، اما آن ها تنها کسانی نیستند که برای آینده خود آمادگی کمی دارند. پژوهشگران معتقدند نسل انفجار جمعیت (baby boomers) نیز برنامه های ضعیفی برای بازنشستگی خود دارند. حدود 30درصد از نسل میانه انفجار جمعیت، یعنی متولدین سال های 1954 تا 1959، در حساب پس انداز بازنشستگی خود (از جمله برنامه های بازنشستگی محل کار یا حساب های بازنشستگی فردی). هیچ مانده حسابی ندارند.

به علاوه، قریب به 70درصد از نسل میانه انفجار جمعیت هم به طور میانگین، به ازای هر خانوار، بیش از 110.000 دلار بدهی دارند و 15درصد نیز معادل بیش از نیمی از دارایی خود را بدهکارند.

به گفته پژوهشگران، برای جبران کسری های پس انداز بازنشستگی، افزایش سن بازنشستگی می تواند منطقی ترین راه حل باشد.

مردم می توانند استاندارد زندگی خود را در زمان بازنشستگی پایین آورده و با پس انداز بازنشستگی خود دست به سرمایه گذاری های هوشمندانه ای بزنند. بااین حال، به گفته پژوهشگران در این گزارش، بسیاری از افراد در برهه ای از دوران بازنشستگی خود با بحران مالی مواجه می شوند.

مطلب مرتبط: آمریکایی ها پس انداز کردن بلد نیستند

پیامدهای تأخیر در مقاطع مهم زندگی

یکی دیگر از عوامل قدرتمندی که امنیت مالی در زندگی آینده اشخاص را پیش بینی می کند صاحب خانه شدن است. خرید خانه نیز رو به کاهش است و به کمترین حد خود در 50 سال گذشته رسیده است.

خرید خانه به خصوص در میان نسل هزاره بسیار کاهش یافته است. پژوهشگران می گویند در مقایسه با افراد متولد دهه 1960، متولدین اوایل دهه 1980 به احتمال کمتری تا قبل از 30 سالگی موفق به خرید خانه می شوند.

به گفته سیمس «در نسل های قدیمی تر، به نظر می رسد ازدواج آدم ها را به خرید خانه ترغیب می کند. امروزه، نسل های جوان تر پیش از آنکه خانه بخرند، به فکر ازدواج، بچه دار شدن، بازپرداخت وام های دانشجویی و پس انداز برای بازنشستگی هستند، که همگی می توانند به معنی ماندن طولانی مدت در یک حرفه باشند.»

تأخیر در خرید خانه به این معنا است که جوانان از مزیت افزایش ارزش خالص خانه در طول زمان بی بهره می مانند.

آن طور که پژوهشگران در این گزارش می گویند «جوانان آمریکا با نخریدن خانه، ممکن است فرصت افزایش ارزش خانه خود را از دست بدهند، این عامل در کنار پس انداز خانگی ناکافی از منابع دیگر، امنیت مالی آتی آن ها در سراسر زندگی شان را تحت تأثیر قرار می دهد.»

اما طبق یافته های پژوهش قبلی مرکز مطالعات طول عمر دانشگاه استنفورد، به تعویق انداختن مقاطع مهم زندگی- مانند خرید خانه- لزوماً به این معنا نیست که افراد به خواست خودشان این رویدادهای مهم را به تأخیر انداخته اند. نسل هزاره اظهار داشته اند که آن ها نیز می خواهند در سنی مشابهِ سن نسل های قبل از خود به چنین اهدافی برسند.

به گفته پژوهشگران امروزه جوانان با عوامل فراوانی روبه رو می شوند که انتخاب های مالی شان را محدود می کنند. برای مثال، وام دانشجویی به شدت بر میزانِ ارزش خالصی که یک فرد می تواند برای خود جمع کند-که در چنین موردی کمتر از 10.000 دلار است- تأثیر منفی می گذارد. در نتیجه، افراد توانایی تأمین پیش پرداخت درخواستی در بیشتر بازارهای مسکن را نخواهند داشت.

سیمس می گوید چنین وضعی جوانان را در یک تنگنای مالی دوجانبه قرار می دهد. وام های دانشجویی برای جوانان مدرک دانشگاهی به ارمغان می آورد که به طور بالقوه شغل بهتری با امنیت مالی بیشتری را سر راه شان قرار می دهد، اما بازپرداخت این وام ها به معنای محدود شدن توانایی شان برای خرید خانه در سنین پایین تر است.

قدم های بعدی

بااینکه این مطالعه تصویری ناخوشایند از وضعیت مالی بسیاری از مردم آمریکا ترسیم می کند، سیمس هنوز هم پیرامون وجود فرصت هایی برای تغییر جهت برخی مسیرهای پیش بینی شده خوشبین است.

به عقیده او می توان به افراد برای آنکه تصمیم های بهتری برای خود بگیرند انگیزه داد. او همچنین ابراز امیدواری می کند که بتوان از این گزارش برای اثرگذاری بر مذاکرات، ترغیب به ارائه محصولات مالی جدید و تشویق خط مشی ها و فعالیت هایی که امنیت مالی را همگام با بالا رفتن سن آمریکایی ها تضمین می کنند استفاده کرد.

به گفته سیمس «بیشتر آمریکایی ها دوست ندارند به پیرشدن فکر کنند، اما واقعیت این است که ما، چه به لحاظ فردی و چه به لحاظ جمعیتی، در حال پیر شدن هستیم، ولی نباید به آن به چشم یک بحران بلکه به عنوان یک فرصت نگاه کنیم. فرصت ها فقط وقتی خود را نشان می دهند که با برخی چالش ها مانند چالش های شناخته شده در یافته های این پروژه مقابله کرده باشیم.»