4 نشانه بی چون وچرا برای ترک محل کار

    به قلم: مارسل شوانتس

یک بررسی که در سال 2009 توسط میشل کوسی و الیزابت هالووی، مؤلفان «محل کار مسموم! مدیریت شخصیت های سمی و نظام های قدرت آنها» انجام شد، نشان داد 64درصد از مردم در حال حاضر با کسانی کار می کنند که به نظرشان شخصیتی سمی دارند و 94 درصد نیز اظهار کرده اند در دوره ای از حرفه خود با یک فرد این چنینی کار کرده اند. 

می دانید بدترین خبر چیست؟ این سمی بودن مانند یک ویروس در محل کار منتشر می شود. به گفته مؤلفان «قبل از اینکه بدانید، دچار «عفونت» می شوید و ناگهان پی می برید اعمال خودتان نیز مکمل یا مشابه همان رفتارهایی شده است که شما را خشمگین، خسته یا افسرده می کند.»

در یک مطالعه تخمین زده شد که محل کار مسموم، سالانه 23.8میلیارد دلار در قالب گریز از کار، خدمات درمانی، بازدهی از دست رفته و... برای کارفرمایان ایالات متحده هزینه برجای می گذارد.

براساس بسیاری از مطالعاتی که در این سال ها بررسی کرده ام، چهار نمونه کلاسیک فضای کاری مسموم بیش از همه خودنمایی می کنند:

مطلب مرتبط:در چه شرایطی باید به ترک شغل تان فکر کنید

1- شایعه پراکنی

شایعه پراکنی در محل کار امر متداولی است که شاید خود شما نیز گاهی در آن دست داشته اید. اما شایعه پراکنی های بی وقفه در محل کار، هم برای افراد دخیل و هم برای سازمان به طور کلی، عواقب مخربی در پی دارد. در اینجا فقط به چند نمونه از هزینه هایی که شایعه در محل کار به بار می آورد اشاره می کنیم:

- از بین رفتن بازدهی و اتلاف وقت

- تفرقه در میان کارمندان، که ناچار به «جانب گیری» می شوند و در نتیجه، روحیه و اعتماد افراد را تباه می سازند.

- از آنجایی که بر اثر شایعه، افراد سرنخ روشنی از صحت و سقم اخبار ندارند، تشویش و اضطراب آنها افزایش می یابد.

- کارمندان وفادار و کارکنان ارشد ممکن است به دنبال تخریب فرهنگ شرکت بر اثر شایعه، این مکان را ترک گویند.

حواس تان به کارمندان ناخشنودی باشد که مرتب ناراحتی خود را بروز می دهند. تشخیص دادن این گونه آدم ها آسان است؛ آنها پس از هر جلسه ای در حلقه های مخفی در اطراف اتاق های شان دور هم جمع می شوند تا به هر آنچه در جلسه روی داده است، بار منفی بدهند.

آنها در شایعه پراکنی سریع و حتی در به صلابه کشیدن رهبری و سمت وسوی شرکت از این نیز سریع تر عمل می کنند. آنها در اصل مانند نوجوانان همدستی هستند که دوران اوج کاری شان در شرکت رو به اتمام است و حال برای حفظ قدرت و امنیت خود به یکدیگر تکیه کرده اند.

پاتوق های شان را خوب زیرنظر بگیرید؛ آنها ممکن است با کارمندان تازه وارد نیز طرح دوستی بریزند و از کسی یا چیزی بدگویی کنند و رفتار سرطانی خود را گسترش دهند.

همتایان یا همکاران شایعه پراکن شما هرچند خودشان اعتراف نمی کنند، اما از این احساس قدرت لذت می برند و باید خیلی زود با آنها مقابله شود.

2- قلدری

قلدری در محل کار اثرات بسیار عظیم و گزافی برای کسب و کار دارد. بِرد برایتمن، رفتارشناس، مشاور و نویسنده، این طور گزارش می دهد که «خشونت (چه کلامی و چه فیزیکی) حس امنیت را کاهش می دهد و موجب می شود افراد به جای معطوف کردن منابع بر کار مفید، از آنها برای عملیات دفاعی مانند ستیز و گریز استفاده کنند.»

بابز رایان، نویسنده «فرار دسته جمعی مغزها در آمریکا» می گوید: «تنها یک درصد از انسان های قلدر اخراج می شوند؛ اقدامات معمولا علیه فردی که هدف قلدری است صورت می گیرد. شاید تنها راه چاره این باشد که هر چه زودتر شغل تان را رها کنید، خصوصا اگر شرکت به طور مکرر از فرد قلدر حمایت می کند و تا به حال تعداد زیادی از افرادی را که هدف قلدری بوده اند بیرون کرده است.»

در عصر کارکنان باسواد امروزی، گِرِگ بائر، نویسنده «عشق واقعی در محل کار» نقطه نظر متفاوتی دارد و اظهار می کند قلدری اغلب متوجه کسانی ا ست که دانش کمتری دارند: «هرچه بیشتر بدانیم، بهتر می توانیم در بحث و جدل ها برنده باشیم، افراد را سر جای خود بنشانیم و احساس قدرت کنیم.»

3- مدیریت ذره بینی

مربی اجرایی، ری ویلیامز، در کتاب خود با نام «چشم توفان: رهبران دانا چطور می توانند محیط های کاری نابسامان را تغییر دهند»، محیط های کاری مسموم را به مدیران ناکارآمدی ربط می دهد که مسئول به وجود آمدن چنین شرایطی هستند.

نخست این که تمرکز مدیریت صرفا بر اقدامات اشتباه کارمندان یا بر اصلاح مشکلات است و به ندرت نسبت به آنچه درست پیش می رود بازخورد مثبتی نشان می دهند.

مطلب مرتبط:نکاتی برای بازگشت بهتر به محیط کار قبلی

دوم اینکه به گفته ویلیامز، برای آنکه کارها به طور شایسته و کارآمدی انجام شوند، سطوح تأییدی و مدیریت بسیاری وجود دارد. در صورتی که اعتماد به کارمندان وجود نداشته باشد، تمرکز جدا بر مدیریت ذره بینی نیز لازم است.

نکته آخر اینکه کارمندان و ادارات به رقابت داخلی علیه یکدیگر روی می آورند که این امر ناشی از معیارهایی ا ست که به جای عملکرد تیمی بر عملکرد فردی تمرکز دارند.

در آخر، ویلیامز می گوید آدم ها در چنین وضعیتی بیشتر مانند شیء یا موجبات هزینه تلقی می شوند تا سرمایه ای باارزش و اهمیت کمی به شادی یا سلامتی آنها داده می شود. همان طور که احتمالا حدس زده اید، آنها با اضطراب، میزان نقل وانتقال، گریز از کار و فرسودگی بالایی مواجه خواهند شد.

4- خودشیفتگی

کلینیک پزشکی مایو اختلال شخصیت خودشیفته را این گونه تعریف می کند: «اختلالی روانی که در آن فرد دچار یک احساس کاذب نسبت به اهمیت خود است و نیاز عمیقی به تحسین شدن دارد. افراد مبتلا به اختلال شخصیت خودشیفته معتقدند برتر از سایرین هستند و به احساسات انسان های دیگر بسیار کم توجه می کنند.»

بنا به گفته پروفسور پرستون نی، نویسنده «چگونه خودشیفتگی را با موفقیت مهار کنیم؟»، یک همکار خودشیفته می تواند به طور بالقوه به حرفه شما آسیب برساند. او در مقاله ای در سایت «روان شناسی امروز»، 10 ویژگی متداول همکاران خودشیفته را توصیف می کند که برخی از آنها عبارتند از:

- آنها متکلم وحده هستند و کلام دیگران را قطع می کنند و تمام جلسات، سخنرانی ها، کنفرانس های تلفنی و گفت وگوهای ایمیلی را تحت سلطه خود دارند.

- آنها انحصارطلبان توجه هستند و با حس کاذب و اغراق آمیزی نسبت به خودشان می خواهند دائما مهم به نظر برسند.

- تمایل به اخلال گری دارند و دیگران را تحقیر می کنند. دوست دارند خود را تا جایی که ممکن است قدرتمند و تأثیرگذار معرفی کنند.

- نسبت به علایق دیگران کم اهمیت هستند و نسبت به خود تمرکز افراطی دارند؛ این امر می تواند گسترش یک فرهنگ مثبت و انطاف پذیر را مختل کند.

اگر همکار خودشیفته شما قلدر نیز هست، مراقب بدشانسی مضاعف خود باشید. جوزف بورگو، نویسنده «خودشیفته ای که می شناسید: از خود در برابر خودشیفتگی مفرط در عصر خودمحور امروزی دفاع کنید» می گوید: چنین فردی «اغلب به سرزنش دیگران مشغول است تا در آنها حس بازنده بودن ایجاد کند و در این روند خود را برنده و پیروز جلوه دهد. او محصول کارتان را ناچیز می شمرد یا در جلسات شما را مسخره می کند. زمانی که چیزی از شما بخواهد، ممکن است ترسناک شود. او در سمی ترین حالت خود، کاری می کند به خود و ارزش نهایی خود برای کارفرمای تان شک کنید.»

چند راهبرد برای مقابله با محل کار مسموم

در مقابله با شایعه پراکنان، یک رهبر خوب باید از ارزش های شرکت و فرهنگ آن با اقدام سریع برای جلوگیری آنی از مشکلات حفاظت کند. اگر شایعه به موقع فرو ننشیند، از کنترل خارج می شود و این مسئولیت رهبر است که امنیت عاطفی (و فیزیکی) کارمندان وفادار خود را تضمین کند.

در مواجهه با افراد خودشیفته، بورگو درباره به چالش کشیدن آنها هشدار می دهد، چرا که تشدید برخوردها به نفع او خواهد بود و فقط به کار و اعتبار شما لطمه خواهد زد. بورگو می گوید اگر دیگر تحمل رفتارها و حملات او در سکوت را ندارید، انتقال به یک بخش دیگر یا یافتن یک شغل جدید بهترین انتخاب شما خواهد بود.

رابرت ساتن، استاد مشهور دانشگاه استنفورد، برای مقابله با قلدرها در محل کار راهبردهای متعددی ارائه داده است (که پیشتر به ذکر آ نها پرداختیم). بعضی از آنها مبتنی بر عقل سلیم هستند مانند انتقال به بخش دیگر از سازمان یا فاصله گرفتن از فرد سمی. برخی دیگر کمی غیرمنطقی به نظر می رسند؛ برای مثال وانمود کنید پزشک یا کارشناس هستید و رفتارهای همکاران سمی خود را مطالعه کنید تا به این ترتیب محیط سمی برای تان کمتر ناراحت کننده باشد.

اما یکی از راهبردهایی که هم ساتن و هم بورگو بسیار بر آن تأکید دارند این است که بازی و بازیکنان را بشناسیم تا حمله و دفاع خوبی را ترتیب بدهیم. ساتن می گوید: «وقتی ساختار و پویایی قدرت را درک، موارد قلدری را ثبت و یار جمع کنید، شانس برد شما بالا می رود.»

مطلب مرتبط:۶ روش برای تحقق خواسته های تان در محیط کار

برگو می گوید شما باید «همه چیز» را ثبت کنید، به ویژه شواهد محصول کارتان را.

همه ایمیل ها و دیگر پیام های سمی را نگه دارید و هر کجا امکان پذیر است اظهارات همکاران تان را به عنوان شهود ماجرا ثبت کنید.

به گفته بورگو «اگر به نیروی پیش راننده برنده- بازنده آنها پی ببرید، می توانید از خود محافظت و از تحریک سمی ترین رفتارهای آنها اجتناب کنید.»