روزنامه وال استریت ژورنال به نقل از یک نظر سنجی که از سوی موسسه راکفلر و ادلمن انجام شده، نتایج جالبی را در رابطه با جوانان، تحصیل و شغل آنها منتشر کرده است. این مطالعه آمریکایی نشان می دهد جوانانی که تحصیلات دانشگاهی بالایی دارند، در مواجهه با نخستین تجربه حرفه ای خود به شدت نا امید می شوند. مطالعه انجام شده شکاف زیادی را میان میزان تحصیلات، سطح انتظارات آنها از خود و شرایط کاری شان نشان می دهد.
سندرومی که در جوانان تازه وارد به بازار کار مشاهده می شود، ایمپاستر نام دارد و در آنها یک احساس ناکافی یا بی ارزش بودن ایجاد می کند و توانایی های آنها را به چالش می کشد. آنها نسبت به تحصیلات و موقعیت شغلی خود احساس بی کفایتی می کنند و تصور می کنند که موقعیت فعلی شان در حد توانایی و مهارت آنها نیست.
نتیجه این مطالعه می گوید این پدیده به طور فزاینده ای رو به رشد است و شکاف میان مهارت های واقعی و نخستین شغل فارغ التحصیلان، آنها را ناامید و سرخورده می کند و اعتماد به نفس آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. براساس نتایج حاصل از این مطالعه، فارغ التحصیلان به محض ورود به بازار کار، شوکه و سرخورده می شوند، چرا که احساس می کنند شغلی که پیدا کرده اند، با مهارت ها و انتظارات آنها فاصله زیادی دارد. آنها معتقدند وظایفی که به آنها سپرده می شود، از عهده هر کسی حتی بدون داشتن تحصیلات هم برمی آید.
در نظر سنجی انجام شده، بیش از 1200 نفر از کارمندان، مسئولان منابع انسانی و مدیران بین 18 تا 26 سال درباره نخستین تجربه شغلی شان پرسیده شد. نزدیک به 40 درصد از شرکت ها اعتراف کردند که میزان سرخوردگی شغلی در میان جوانانی که پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه به دنیای حرفه ای وارد می شوند به نسبت کسانی که بدون تحصیلات وارد دنیای کار می شوند، بیشتر است چون افراد تحصیلکرده انتظار دارند از آنچه در دوران مدرسه و دانشگاه آموخته اند و مهارت هایی که کسب کرده اند در کارشان استفاده کنند، اما شغلی که به آنها داده می شود با حداقل توانایی آنها هم انجام می شود. آنها در مواجهه با نخستین تجربه کاری خود، با این سوال رو به رو می شوند که پس تمام آنچه سال ها برای کسب آنها وقت صرف کرده ام به چه کار می آید؟ و همین موضوع باعث نا امیدی و از بین رفتن اعتماد به نفس در آنها می شود.
آمار نشان می دهد که تنها یک سوم از آمریکایی های 25 تا 34 سال تحصیلات دانشگاهی دارند. با این حال، شرکت ها در زمینه استخدام متعصبانه عمل می کنند و حتی برای شغل های معمولی هم افراد تحصیلکرده را ترجیح می دهند. یکی از محققان موسسه راکفلر به وال استریت ژورنال توضیح می دهد که کارفرمایان و منابع انسانی شرکت ها برای موقعیت های شغلی خود افراد تحصیلکرده را به کار می گیرند، در حالی که 20 سال پیش این گونه نبود و شغل ها متناسب با تخصص شان در میان افراد تحصیلکرده و غیر تحصیلکرده توزیع می شد.
در سال 2011، تنها 29 درصد از سمت های مدیریتی در شرکت ها نیازمند مدرک بالا (معادل لیسانس) بود، در حالی که در سال 2016 این ضرورت افزایش پیدا کرده و به 47 درصد رسیده است. این روند افزایشی در رده های دیگر شغلی نیز قابل مشاهده است.
از طرفی کارفرمایان درباره تمایل خود برای استخدام افراد تحصیلکرده، استدلال خود را دارند. آنها معتقدند که داشتن تحصیلات دانشگاهی، ضمانت می کند که تقاضاکنندگان یک موقعیت شغلی مهارت های خاص، تعهد و انعطاف پذیری بیشتری دارند و این ویژگی ها بیشتر از مهارت های فنی و حرفه ای آنان در کار مورد نیاز است.
براساس آمار دفتر رسمی کار آمریکا، در حالی که نرخ بیکاری این کشور 5 درصد اعلام شده، این نرخ برای افراد بین 25 تا 34 درصد کمی بیشتر است و برای افراد زیر 24 سال تقریبا دو برابر می شود.