3 نگرانی اصلی درباره هوش مصنوعی

مدیرعامل سابق گوگل اواخر سال گذشته هوش مصنوعی را به جنگ هسته ای تشبیه کرد تا نشان دهد که نگرانی های بسیار زیادی در مورد این فناوری وجود دارد. همین دلیل نیز باعث شده است تا کشورهای جهان با تصویب قوانین و محدودیت های خاصی، به دنبال قانونمندسازی هوش مصنوعی باشند.

با این مقدمه، در ادامه مطلب به 3 نگرانی اصلی درباره هوش مصنوعی اشاره می کنیم که کارشناسان فناوری می گویند باید برای آن ها فکری کرد.

قدرت گرفتن هوش مصنوعی

در یکی از رایج ترین نگرانی های مربوط به هو ش مصنوعی گفته شده است که این فناوری می تواند از کنترل خالق خود خارج شود.

هوش مصنوعی عمومی (AGI) به یک هوش مصنوعی اطلاق می شود که در انجام طیف گسترده ای از وظایف به اندازه انسان ها باهوش و یا حتی هوشمندتر است. مدل های هوش مصنوعی فعلی دارای احساس نیستند، اما برای شبیه سازی انسان ها ساخته شده اند. به  عنوان مثال، ChatGPT به گونه ای ساخته شده است که کاربران حسی مانند چت کردن با یک انسان را از آن می گیرند.

هرچند کارشناسان بر سر نحوه تعریف AGI نظرات متفاوتی دارند، اما موافق هستند که این فناوری خطرات بالقوه ای برای بشریت به همراه دارد و باید مورد تجزیه و تحلیل بیشتر قرار بگیرد.

بیکاری گسترده کارمندان

هوش مصنوعی همچنین بسیاری از شغل ها را تهدید می کند و باعث بیکاری گسترده بسیاری از کارمندان بخش های مختلف خواهد شد.

«آبیشک گوپتا»، بنیان گذار مؤسسه اخلاق هوش مصنوعی مونترآل، در این رابطه می گوید که ازدست دادن شغل ها توسط هوش مصنوعی «واقعی ترین، مهم ترین و شاید مبرم ترین» تهدیدی است که درباره این فناوری وجود دارد.

مدیران عامل شرکت ها نیز برنامه های خود برای استفاده از هوش مصنوعی را اعلام کرده اند. برای مثال، «آرویند کریشنا»، مدیرعامل آی بی ام، اخیراً اعلام کرد که این شرکت استخدام نیروهای جدید برای نقش هایی را که ممکن است در آینده با هوش مصنوعی جایگزین شوند، کاهش داده است.

سوگیری های هوش مصنوعی

به گفته کارشناسان، اگر سیستم های هوش مصنوعی برای کمک به تصمیم گیری های اجتماعی به طور گسترده تری استفاده شوند، سوگیری سیستماتیک می تواند به یک خطر جدی تبدیل شود.

تاکنون چندین نمونه از سوگیری در سیستم های هوش مصنوعی مولد، ازجمله نسخه های اولیه ChatGPT وجود داشته که در آن ابزار ساخته شده توسط OpenAI پاسخ های عجیب و نامناسبی به کاربران داده است.

با اشاره به این موضوع، گوپتا توضیح می دهد که اگر مواردی از سوگیری های شناسایی نشده در مدل هایی وجود داشته باشد که برای تصمیم گیری های واقعی استفاده می شوند، می تواند عواقب جدی به همراه داشته باشد.