وقتی مدیرعامل از کارمندان می خواهد با او مخالفت کنند

ویکتور هو، مدیرعامل « پنج ستاره » است. پنج ستاره شرکتی است که به صاحبان کسب و کارهای کوچک کمک می کند تا « برنامه های پاداش وفاداری » خود را به شکل کارآمدتری ارائه دهند. برنامه پاداش وفاداری، به تخصیص پاداش در ازای دادوستد مستمر با یک شرکت گفته می شود. با انتخاب یک برنامه وفاداری مناسب می توان با کمترین هزینه، بیشترین اثربخشی را به دست آورد زیرا احتمال بازگشت یک مشتری جاری، بسیار بیشتر از احتمال ورود یک مشتری جدید است. 

کمپانی «پنج ستاره» از آغاز تأسیس در سال 2011 تاکنون، با فهرست درخشانی از سرمایه گذاران، شامل سوشیال کاپیتال، مِنلو ونچرز و وای. کمباینر سرمایه اش را تا 105میلیون دلار بالا برده است.

اما شاید چیزی که « پنج ستاره » را بیشتر جالب توجه می کند، سابقه و هدف منحصر به فرد شخص ویکتور هو باشد. هو بعد از سال ها فعالیت در کمپانی های گلدمن ساکس و مک کینزی، نزدیک بود کار خوبی در یک شرکت سهامی خاص رده بالا پیدا کند و این رویای پدر و مادرش بود، اما در فرودگاه و در مدت انتظار برای پرواز به تأخیر افتاده اش، ناگهان نظرش تغییر کرد. او خودش را از کل ماجرای مصاحبه کنار کشید و به جایش رفت تا شرکت « پنج ستاره » را راه بیندازد.

ویکتور هو در مصاحبه ای با آدام برایانت از نیویورک تایمز گفته که هنوز هم در تلاش است تا بسیاری از آموزه هایی را که از طریق سال ها کار در بخش اقتصاد به دست آورده است، در استارتاپ کنونی خود به کار ببرد.

یکی از آنها درسی است که او در مک کینزی فرا گرفته و آن را « تعهد به مخالفت » می نامد. هو اساساً به کارآموزان و کارکنان تازه استخدام شده می گوید که با او مخالفت کنند زیرا اعتقاد دارد که آنها بهترین افراد برای ارائه دیدگاه های تازه مورد کمپانی هستند.

او می گوید: « مهم ترین درسی که من در مک کینزی یاد گرفته ام و حالا با هر کسی که تازه استخدام شده باشد، تقسیمش می کنم چیزی است که خودشان به آن می گویند، تعهد به مخالفت و این یعنی اینکه تازه واردترین شخص در هر نشستی، شایسته ترین فرد برای مخالفت با پیشکسوت ترین شخص درون اتاق است.

بر همین اساس اگر من کسی را به عنوان کارآموز استخدام می کنم، همان کارآموز شایسته ترین فردی است که می تواند بگوید: ویکتور! من شنیده ام که این وظیفه تو بوده، یا ارزش های ما اینهاست یا این چیزها که به درد نمی خورد! و دلیلش هم این است که هرچه فرد غریبه تر باشد، کمتر ایده ها و عادت های جمع را دنبال می کند. به این ترتیب او در واقع یک دیدگاه بکر و تازه در اختیار دارد. »