ناراحتی کارفرمایان از شرایط سخت

شرایط جامعه ایرانی در یک دهه سپری شده اخیر به سمتی حرکت کرد که متاسفانه مزد دریافتی کارگران ایرانی به ویژه حداقل مزد زیر خط فقر رسمی تعریف‌شده ایستاده است. این اتفاق نامساعد موجب دل‌آزردگی میلیون‌ها کارگر ایرانی شده است که انتظار دارند با کار در یک شیفت بتوانند حداقل‌هایی از رفاه مادی را به دست آورند. این یک امر طبیعی است که کارگران واحدهای صنعتی انتظار دارند کارفرمایان مزدهای 1395 را در اندازه‌ای تقبل کنند که مانع کاهش رفاه کارگران شود،

اما از طرف دیگر یک واقعیت آزاردهنده نیز وجود دارد که تولید صنعتی در ایران با رکود حیرت‌انگیزی مواجه شده است. کاهش قدرت خرید شهروندان ایرانی به دلیل کاهش رشد اقتصاد ملی و همچنین واردات و قاچاق انبوه کالاها، فروش داخلی را ناممکن کرده است. نرخ تورم دورقمی در یک دوره 30 ساله قدرت رقابت تولیدات صنعتی ایران را کاهش داده و همچنین تثبیت نرخ‌ ارز در یک دوره طولانی نیز مزید بر علت شده است. رویدادهای اقتصاد در سطح کلان موقعیت تولید صنعتی را در بدترین موقعیت قرار داده است و کارخانه‌ها عموما با ظرفیت‌های زیر 50درصد فعالیت می‌کنند که این وضع نیز دست در دست شرایط نامساعد داده و قیمت تمام شده تولید را افزایش داده است.

فشارهای سازمان‌های مالیاتی و تامین اجتماعی نیز در سخت‌تر شدن اوضاع تولید صنعتی موثر بوده است. افزایش نرخ سود بانکی و همچنین سخت‌گیری بانک‌ها در تامین منابع مالی موجب افزایش قیمت تمام‌شده تولیدات صنعتی شده است. مجموعه اتفاق‌های رخ داده کار را به جایی رسانده است که واحدهای صنعتی توانایی افزایش نرخ مزد در سال 1395 را از دست داده‌اند.

تولیدکنندگان ایرانی در این شرایط برای حفظ بقای خود همانند کسی هستند که با سختی روی یک طناب باریک در میان دو کوه جدا افتاده عمیق حرکت می‌کنند و هر لحظه ممکن است سقوط کنند. کارفرمایان ضمن اینکه اندوهگین هستند که توانایی ندارند مزد کارگران را افزایش دهند و از طرف دیگر نمی‌توانند مزدها را به اندازه‌ای که خواست کارگران است افزایش دهند، در بدترین حالت روحی قرار دارند. کارفرمایان می‌دانند که تثبیت نرخ مزد به کاهش بیشتر بهره‌وری نیروی کار منجر شده و آزاردهنده است، اما چاره‌ای ندارند.

اکنون همه امید کارفرمایان این است که چرخ اقتصاد دوباره به حرکت درآید و با رونق گرفتن بازار خرید بتوانند به روزهای شیرین بازگردند و افزایش مزد را نیز در دستور کار قرار دهند. متاسفانه دیده می‌شود که برخی افراد و احزاب بدون توجه به وضعیت تولید می‌خواهند کارگران را تشجیع کنند. کانون عالی کارفرمایان ایرانی به عنوان نماینده کارفرمایان باید در این شرایط دشوار میان شرایط موجود و شرایط احتمالی بدتر تعادل ایجاد کند.

* عضو هیات مدیره کانون عالی کارفرمایان