مسئله آب تبدیل به یک بحران جهانی شده است و در تمام دنیا هرکسی به زعم خود چارهای برای آن میاندیشد. در کشور ما تقریبا کمتر از 10 درصد کل آب مصرفی برای مصارف خانگی استفاده میشود و مابقی این آب و هدررفت اصلی آن در بخش کشاورزی و صنعت به کار گرفته میشود. اگرچه این 10 درصد در مقایسه با 90درصد باقی مانده عدد کمی به نظر میرسد اما مسئله اساسی هزینههای سرسامآور برای تسویه همین میزان آب است، در واقع آب بخش کشاورزی بیشتر از طریق چاهها، رودخانهها، قناتها و گزینههای بدون تسویه استفاده میشود اما این 10 درصد مصارف خانگی تماما بهصورت تسویه شده آن هم با مبالغ بالا مورد استفاده قرار میگیرد.
ایده جدا کردن آب آشامیدنی از سایر آبهای مصرفی، اگرچه ایده تازهای در دنیا نیست ولی در کشور ما کاملا ایده نو و بکری به حساب میآید که شرکت آب و فاضلاب میتواند روی آن سرمایهگذاری مناسبی داشته باشد. در توضیح این کلاف باید گفت نیاز است تا شرکت آب و فاضلاب دو نوع انشعاب را در سطح شهر و در منازل بگستراند بهگونهای که یک انشعاب در حیاط یا آشپزخانه، توالت و حمام برای مصارف متفرقه مثل شستن ظرفها، لباسها یا سایر امور با آب تسویه نشده باشد و یک انشعاب هم با هزینه چند برابر تنها برای پخت و پز و آشامیدن از آب تسویه شده استفاده شود. در واقع اجرایی شدن این ایده میتواند بهترین سرمایهگذاری برای حفظ آب در کشور باشد البته این ایده یک قدرت و حمایت دولتی را میطلبد.