تیلاپیا در کمین آبزیان ایرانی

ماهی تیلاپیا به دلیل رشد سریع در دیدگاه تولیدی مورد قبول است، اما چون این‌گونه گوشتخوار است ممکن است به اکوسیستم ضربه وارد کند به همین خاطر اتحادیه نیز موافق تولید این گونه نیست. اختلاف نظر سازمان حفظ محیط زیست و سازمان شیلات بر سر پرورش ماهیان تیلاپیا به دلیل تکثیر بالا و رشد سریع این گونه است، زیرا در صورت ورود تیلاپیا به آب‌های آزاد، حیات گونه‌های ارزشمند آبزیان ایرانی را به خطر می‌اندازد. گونه‌های مهاجم و غیربومی که در سال‌های گذشته آسیب‌های جدی و غیرقابل درمانی را بر محیط‌زیست آبی و دریایی کشور وارد کرده‌ است و سازمان شیلات کشور بدون توجه به ملاحظات محیط زیستی و حتی اقتصادی و اجتماعی اصرار بر واردکردن ماهی مهاجم تیلاپیا به اکوسیستم‌های آبی و دریایی کشور دارد.  

مدیرعامل اتحادیه سراسری تکثیر و پرورش میگو؛ ماهی و آبزیان در گفت‌وگو با ایلنا در این رابطه اظهار کرد: در پرورش ماهی تیلاپیا دو دیدگاه وجود دارد، این دو دیدگاه، دیدگاه تولیدی و دیدگاه محیط زیستی است. ارسلان قاسمی افزود: ماهی تیلاپیا به دلیل رشد سریع از دیدگاه تولیدی مورد قبول است، اما چون این گونه ماهی گونه‌ای گوشتخوار است ممکن است به اکوسیستم ضربه وارد کند به همین خاطر اتحادیه نیز موافق تولید این گونه نیست. وی تاکید کرد: نظر اتحادیه موافق با نظر سازمان حفظ محیط زیست است و ضروری است که مانع از تولید این گونه ماهی شد.

مدیرعامل اتحادیه سراسری تکثیر و پرورش میگو، ماهی و آبزیان، در رابطه با گونه‌های دیگری از ماهی که می‌تواند جایگزین تولید تیلاپیا شود، اظهار کرد: گونه‌های بومی مختلف و متنوعی برای جایگزینی تولید تیلاپیا وجود دارد، بنابر این می‌توان با بررسی و مطالعه در تولید گونه‌هایی که به محیط زیست صدمه‌ای وارد نکند در تولید و پرورش ماهی سرمایه‌گذاری کرد. بهتر است به جای تولید گونه‌ای که ممکن است در اکوسیستم مشکل ایجاد کند برای پرورش ماهیانی بومی سرمایه‌گذاری کرد که تعداد آنها کم هم نیست.