بررسی تطبیقی اتاق بازرگانی ایران و کره‌جنوبی

همواره اتاق‌های بازرگانی از اهمیت فراوانی در کشورهای مختلف برخوردار بوده‌اند و این نکته کاملا مشهود است که هر چه کشوری قدم‌های بیشتری به سوی پیشرفت و توسعه برداشته باشد، این اهمیت در رویه عملی کشورها بیشتر مشهود است. بدیهی است منظور از «اهمیت» توجه واقعی و عملی به این امر و وضع قوانین درست برای آن است، نه صرفا حمایت‌هایی در قالب شعار. به این منظور بر آن شدم تا بررسی تطبیقی میان اتاق‌های بازرگانی ایران، آلمان، ژاپن و کره‌جنوبی داشته باشم، چراکه بررسی رویه آنها در موارد بی‌شماری می‌تواند راهگشا باشد. در این قسمت به بررسی اتاق بازرگانی کره‌جنوبی و مقایسه آن با اتاق بازرگانی ایران پرداختم.

کره‌جنوبی به‌دلیل برنامه‌های کاربردی دولتش و بخش‌خصوصی فعالش و شرکت‌های چند ملیتی بزرگی مانند هیوندای، ال‌جی، سامسونگ و... یکی از اقتصاد‌های پیشرو قاره آسیا است. مجمع عمومی اتاق بازرگانی کره، مهم‌ترین و عالی‌ترین رکن اتاق است و مرجع تصمیم‌گیری در مورد مسائل مهم و حتی ارائه پیشنهادهایی در زمینه صنعت و تجارت به دولت است. جلسات مجمع عمومی سالی یک‌بار برگزار می‌شود، البته در مواقع لزوم حتما تعداد جلسات بیشتر خواهد‌شد.

رکن مهم بعدی اتاق بازرگانی بعد از مجمع عمومی، شورای دائمی است که مسئولیت مهمش نظارت بر حسن اجرای تصمیمات اتاق است. رکن معادل مجمع عمومی در اتاق ایران، هیات نمایندگان است. اتاق کره دارای هفت کمیسیون تخصصی است که همه آنها فعالند. در صورتی‌که اتاق ایران پنج کمیسیون دارد که جز یکی از آنها که کمیسیون تشکل‌هاست بقیه جنبه تشریفاتی دارند.

نکته مهم دیگر این است که کمیسیون‌های اتاق ایران هیچ‌گونه ارتباط مستقیمی با دولت ندارند اما نقطه مقابل آن اتاق کره است، زیرا تصمیمات و نظرات آن در تصمیم‌گیری‌های اقتصادی دولت بسیار حائز اهمیت است و نمایندگان اتاق کره در اکثر مراجع دولتی تشکیل‌یافته برای تصمیم‌گیری حضور دارند. نماینده اتاق بازرگانی ایران در تمام مجامع دولتی صرفا رییس اتاق ایران است که این امر موجب کثرت مناصب و وظایف رییس اتاق شده و باعث اظهارنظر فردی به‌جای اعلام مواضع هیات نمایندگان اتاق شده و همین مسئله حضور ایشان را در اکثر مجامع به حداقل رسانده است.