چین چگونه ۸۰۰ میلیون شغل ایجاد کرد؟

چین در راستای سیاست‌های اقتصادی و اشتغال‌زایی خود صادرات مواد خام طبیعی را ممنوع کرده و سیاست‌گذاری توسعه در این کشور بر مبنای تکمیل زنجیره‌های ارزش در تمامی صنایع بنا شده است.

به گزارش تسنیم، تولید ناخالص داخلی ملاک مناسبی برای نشان دادن قدرت اقتصادی یک کشور است. تولید ناخالص چین در سال 2014 بیش از 10هزار میلیارد دلار بوده که این رقم نسبت به ماه‌های قبل افزایش داشته است، می‌توان گفت GDP چین در مدت زمان 35/55 برابر شده است.

34درصد جمعیت چین کشاورزند

صنعت کشاورزی، ساخت‌و‌ساز، تولید و صنعت خدمات سه صنعت ایجاد‌کننده تولید ناخالص داخلی هستند. سهم کشاورزی در این کشور از تولید ناخالص داخلی در سال 2014 نسبت به سال 2000 روند کاهشی داشته و از 14.7 درصد به 9.2 درصد رسیده است.

میزان تولید ناخالص چین با 9درصد نسبت به سایر کشورهای توسعه‌یافته مانند ایالات‌متحده آمریکا، انگلستان و ژاپن بیشتر است. درصد تولید ناخالص ملی در چین در حالی 9درصد است که این میزان در کشورهای توسعه‌یافته حدود 2درصد است. درحالی‌که سهم بخش کشاورزی از تولید ناخالص داخلی کاهش یافته است اما باز هم 34 درصد کل جمعیت شاغل چین کشاورز هستند.

*کشاورزی، صنایع و صنایع خدماتی محور اصلی اشتغال‌زایی در چین است. چین کشوری است که اکثر مطلق جمعیت آن کشاورز هستند و کشاورزی در اقتصاد چین جایگاه بسیار مهمی دارد.

توسعه سریع کشاورزی چین پس از اصلاحات در روستاها در سال 1978 شروع شد. در بیش از 20 سال گذشته، اصلاحات در روستاها در چارچوب مالکیت جمعی و تحت هدایت بازار، از ساختار سنتی به ماهیت جدید تحقق اقتصاد با مالکیت جمعی در شرایط اقتصاد بازار تغییر کرده است.

حمایت از تولید داخلی سیاست اول چین

یکی از عوامل اصلی قدرت اقتصادی و بازرگانی چین، صنایع این کشور هستند. صنایع چین بسیار گسترده است و در کنار آن تولید محصولات مختلف نیز در چین انجام می‌شود. از سال 1978 تا سال 2002، ارزش افزوده صنایعی که در چین خدمات ارائه می‌کردند، حدودا 40 برابر شده و میزان رشد سالانه متوسط چین بیش از 10 درصد بوده است. در سال 2003 حتی با وجود تأثیرات منفی حاصل از بیماری‌های جدید و بلایای طبیعی که دامن چین را گرفت، صنایع چین همچنان توسعه بسیار پرشتابی داشته‌اند.

به همین ترتیب، این صنایع با اشتغال‌زایی در چین باعث شده‌اند تا شمار شغل‌های ایجاد شده در این کشور بیشتر از دو برابر شود. طبق پیش‌بینی‌ها، تا سال 2020 ارزش افزوده‌ای که صنایع خدماتی چین تولید می‌کنند، نیمی از میزان کل تولیدات داخلی این کشور خواهد بود.

نرخ بیکاری در چین

درصد ارزش کل افزوده صنایع خدماتی نیز از 21.4 درصد در سال 1979 به 33.7 درصد در سال 2002 ارتقا یافته است. در سال 2003، با وجود تأثیرات منفی ناشی از شیوع سارس و بلایای خشکسالی و جاری شدن سیل، این صنایع همچنان توسعه سریعی داشته است. از طرف دیگر، صنایع خدماتی چین به تدریج به کانال مهم اشتغال‌زایی در این کشور مبدل شده است. شمار دست اندرکاران این صنایع از 48 میلیون و 900 هزار نفر در سال 1978 به 210 میلیون نفر در سال 2002 افزایش یافته که در مقایسه با شمار شغل‌های افزوده صنایع چین در این مدت دو برابر شده است.

چین موفق به کنترل نرخ بیکاری با جمعیتی بالغ بر یک میلیارد و 374 میلیون نفری شده است و با این میزان جمعیت، تعداد بیکاران این کشور حدود 972 هزار نفر در ابتدای سال 2016 بوده است. نرخ بیکاری این کشور در سال 2016 حدود 4.04 درصد اعلام شده، درحالی‌که این نرخ در سال گذشته میلادی 4.05 درصد بود. آمار بیکاری این کشور در حدفاصل 2002 تا 2016 حاکی از این است که بیشترین نرخ بیکاری در این سال‌ها 4.30 درصد و پایین‌ترین نرخ بیکاری در این بازه زمانی 3.90 درصد بوده است. مطابق آخرین آمار در این کشور تعداد افراد شاغل 774 میلیون و 510 هزار نفر در سال 2015 بوده است.