نهادهای مردمی و مدارس

در حال حاضر به جایگاه هنر در مدارس و اهمیت آن برای دانش‌آموزان توجه نمی‌شود. این در حالی است که ما نیروی انسانی را که در زمینه تدریس هنر متخصص باشد از سال‌ها پیش آموزش داده‌ایم و البته فعالیت‌های هنری بخش عمده‌ای از مشاغل در کشور ما را به خود اختصاص می‌دهد. 

کودکان و نوجوانانی که در آینده قرار است وارد دنیای هنر شوند باید آشنایی و الفت بهتری با هنر داشته باشند. زنگ هنر در مدارس برای همین در نظر گرفته شده است. 

متاسفانه ما مشاهده می‌کنیم تا در برنامه آموزشی برای دروسی همچون ریاضی یا علوم وقت کم می‌آید، نخستین درسی که در این بین قربانی می‌شود هنر است. برای حذف زنگ هنر لازم نیست بخشنامه یا آیین‌نامه‌ای صادر شود، تنها با یک بحث شفاهی این اتفاق امکان‌پذیر می‌شود. 

بیش از 35 سال پیش محسن وزیری‌مقدم و محمود جوادی‌پور، برای دبستان تا دبیرستان کتاب‌های هنر طراحی و تهیه کردند که در مدرسه‌ها تدریس می‌شد. بعد از انقلاب به زنگ هنر توجه ویژه‌ای می‌شد اما این شرایط عوض شد، طوری که حالا نه زنگ هنری وجود دارد و نه کتاب هنر قابل قبولی. 

در حال حاضر در مدارس ما، هنر در دو مقطع آموزش داده می‌شود؛ در کلاس هفتم و هشتم، یعنی اول و دوم متوسطه و متاسفانه کتاب‌های آنها توسط کسانی طراحی می‌شود که در عرصه هنر، چهر‌ه‌های شناخته‌شده‌ای نیستند. 

من معتقدم باید برنامه‌ریزی به صورتی انجام شود که معلم‌های هنر علاوه بر آموزش هنر، فعالیت‌های اردویی را هم سرپرستی کنند. 

مطابق سیستم آموزشی کشورهای پیشرفته دنیا، می‌توان چارتی از فعالیت‌های هنری و تفریحی را برای مدارس تعریف کرد و اجرای آن را برعهده متخصصان هنر گذاشت. 

در سیستم آموزش و پرورش فرانسه، کتاب‌های درسی مبتنی بر دو کلید واژه است، هوش و خلاقیت؛ ولی ما در آموزش و پرورش خودمان فقط هوش را می‌بینیم نه خلاقیت را. 

آموزش و پرورش مطلقا خلاقیت را که در زنگ هنر بسیار مهم است، در نظر نمی‌گیرد و اگر می‌خواهد ضعف‌های خود را اصلاح و خود را مطابق جهان به‌روز کند، باید قدمی پیش بگذارد و مشکلات خود را حل کند.  چندی است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پذیرفته باید با انجمن‌های فرهنگی و هنری ارتباط برقرار کند و از پتانسیل‌های درون آنها استفاده کرده است. نهادهای مدنی، بخشی از بدنه تصمیم‌گیری‌های ملی هستند. به‌نظر می‌رسد بسته‌ترین وزارتخانه در این زمینه، آموزش و پرورش است.

 این وزارتخانه درهای خود را روی تمام نهادهای مدنی بسته است. آموزش و پرورش باید بپذیرد که نهادهای مدنی، شاخص تصمیم‌گیری مردم هستند و برای بسیاری از امور نیاز به مشورت با انجمن‌های مردم‌نهاد است.