مونا سپهری مدیر ایرانی موفق در نیسان

به طورمعمول، رسانه ها اخبار زیادی درباره دانشمندان و ورزشکاران موفق ایرانی منتشر می کنند، اما مدیران موفق ایرانی که در سراسر جهان و در کسب وکارهای بزرگی همچون نیسان مشغول فعالیت هستند، معمولاً مورد غفلت رسانه ها واقع می شوند. اما حقیقت این است که موفقیت این افراد در قیاس با دانشمندان و ورزشکاران نباید نادیده گرفته شود.

مدیران موفق، افرادی سخت کوش و باهوش هستند که در گذر سال ها تلاش به رتبه های بالای مدیریتی می رسند و می توانند الهام بخش جوانان باشند. یکی از این مدیران که اسمش چندان در رسانه های ایرانی شنیده نشده، مونا سپهری است.

موفقیت خانم سپهری خصوصاً از این نظر شایان توجه است که وی نه در صنایع فرهنگی یا فناوری اطلاعات، بلکه در صنعت خودروسازی به عنوان یک مدیر ارشد شناخته می شود؛ صنعتی که به طور سنتی  «مردانه» محسوب شده و کمتر زنی می تواند تا این سطح در لایه های مدیریتی پیشرفت کند. به گواه بلومبرگ، او یکی از اثرگذارترین زنان در صنعت خودروی اروپاست.

مونا سپهری فعالیت خود را در سال 1990 میلادی به عنوان وکیل در پاریس آغاز و پس از آن در نیویورک دنبال کرد. تخصص او در خرید و ادغام شرکت ها و همچنین حقوق بین الملل شرکت ها بود.

او در سال 1996 به شرکت رنو پیوست و نقش ارزنده ای در نخستین تیم مذاکره کننده ای داشت که ایده اتحاد دو شرکت رنو و نیسان را مطرح کردند. اتحاد این دو شرکت، یکی از نخستین و پایدارترین اتحادهای صنعت خودروسازی است که بین دو شرکت با فرهنگ های متفاوت برقرار شده است. در آن زمان، اینکه یک شرکت با فرهنگ غربی ـ یعنی رنو ـ بتواند با شرکتی ژاپنی نظیر نیسان، در این سطح اتحاد داشته باشد، ایده ای دور از ذهن و دست نیافتنی محسوب می شد.

در سال 1999 یکی از پروژه های اصلی که مونا سپهری فعالانه در آن مشارکت می کرد، خرید شرکت رومانیایی  «داچیا» بود. یک سال بعد سپهری نقشی مشابه در خریداری شرکت خودروسازی کره ای  «سامسونگ موتورز» ایفا کرد.

در سال 2007 وظیفه هدایت تیم های میان کارکردی  (Cross-Functional) بر عهده او گذاشته شد؛ نقشی کلیدی که می توانست همکاری میان واحد های شرکت را تقویت کرده و موانع ارتباطی را از میان بردارد.

در سال 2009 او مسئول دفتر مدیرعامل و دبیر هیأت مدیره اتحاد رنو نیسان شد. در این مقام، مسئولیت او شامل ارتقای هم افزایی و همکاری استراتژیک میان دو شرکت رنو و نیسان و هدایت پروژه های جدید بود.

در سال 2010 او مدیریت مذاکرات میان اتحاد رنو، نیسان و شرکت دایملر را بر عهده گرفت و در نهایت، یکی از اعضای کمیته راهبری اتحاد میان سه شرکت رنو، نیسان و دایملر شد.