قرار بود فستیوال فیلم کن با تمام فستیوالهای دنیا فرق داشته باشد؛ قرار بود همه چیز خیلی ساده در شهر آفتابی ساحلی کن که سالها پاتوق روشنفکرهای فرانسوی بوده، برگزار شود؛ مثل سالهای ابتداییاش در اواخر دهه 40 و پیش از دهه 50 که ستارههای هالیوود مثل کرک داگلاس، سوفیا لورن، گریس کلی و بریژیت باردو پا به فرش قرمز آن بگذارند. خب جای تعجب ندارد پای ستارههای آمریکایی که به جایی باز میشود، لاکچری و زرق و برق هم به همراهش میآید.
از آن زمان تا به حال این فستیوال سالانه به پاتوق پولدارها و ولخرجها تبدیل شده است. حالا دیگر فستیوال کن نه به فیلمهای غیرمتعارف و رادیکال که به رویدادهای آنچنانی و ویلا و قایقهای تفریحی گرانقیمتش معروف است. 225 هزار دلار صرف هر شب کرایه هواپیمای شخصی میشود و 24 هزار دلار صرف کرایه روزانه رولز رویس.
نشریه گاردین مینویسد: «حالا به جای فیلم دیدن مجبوریم ستارهها را در لباسها و لبخندهای چندمیلیونی (یا میلیاردی) برای دوربینها تماشا کنیم و نظر بدهیم که چه کسی بهترین لباس و چه کسی بدترین لباس را پوشیده.
این ستاره زن جواهر کدام طراح را به گردنش آویزان کرده و آن ستاره مرد کت و شلوار کدام طراح را به تن.» رکود اقتصادی هم هیچ تأثیری روی این فستیوال و مایحتاجش ندارد. این را جرومی پیلارد، مدیر اجرایی بازار فیلم کن میگوید.
به گفته او، در سال 2009، 4500 فیلم برای شرکت در بازار فیلم کن ثبتنام کرده بودند. درآمد حاصل از بازار فیلم کن به یک میلیارد دلار میرسد؛ هر سال به تعداد فیلمهایی که از سوی کشورهای مختلف در این جشنواره شرکت داده میشود، اضافه میشود. نمونهاش همین کشور خودمان که زمانی نام فستیوال برایش یادآور نام آقای کیارستمی بود و بس. اما حالا بازیگرهای ایرانی با همان استاندارد پوششی فستیوال کن در فرش قرمزهایش شرکت میکنند و مثل سایرین برای دوربینها لبخند میفرستند. اما خب خاصیت جایی که ستارهها در آن حضور داشته باشند، همین است.
با لبخندها و ژستهای آنها در مقابل دوربینها، صفحات روزنامهها و نشریهها پر میشود و چرخ صنعت میلیاردی فشن میچرخد. این طور که پیداست از امسال یک فستیوال فشن در خلال نمایش فیلمها، تحت عنوان «فستیوال فشن کن» برگزار میشود؛ از 20 تا 22 مه. نیویورکتایمز مینویسد: «طبیعی است؛ با توجه به درآمدی که دنیای فشن از این جشنواره به دست میآورد چرا به صورت رسمی این کار را نکند.»
در جریان این فستیوال فشن قرار است چند شوی پرزرق و برق و چند رویداد برگزار شود که در آن طراحان، خبرنگاران و مشتریان فشن شرکت میکنند. فکر خوبی است؛ مخاطب که از چند روز قبل به کن آمده، علاقه به فشن که همیشه وجود دارد، بهتر است از میزان توجه جهانی چیزی نگوییم. عده زیادی هم نان میخورند.
برندهای جمعوجورتر که پول و قدرت جذب ستارهها را ندارند، میتوانند شانس خود را در این جشنواره که کاملاً مستقل از فستیوال فیلم کن برگزار میشود، امتحان کنند. بهطور کلی همه ساله بیش از 3000 شغل در خلال این فستیوال به وجود میآید و بیش از 4500 خبرنگار در آن شرکت میکنند؛ در سال 1966میلادی، فقط 700 خبرنگار در این فستیوال حضور داشتند. 15 درصد از درآمد سالانه هتلهای لوکس کن فقط از فستیوال سالانه کن تأمین میشود.
به هر حال فستیوال فیلم کن بزرگترین و معتبرترین رویداد سینمایی دنیاست. با بودجه 20 میلیون یورویی برگزار میشود، نخل طلایش 20 هزار یورو میارزد و جمعیت 71 هزار نفری شهر کوچک کن در روزهای برگزاری این فستیوال به 200 هزار نفر میرسد. 7000 شرکت در بازار فیلم کن ثبتنام میکنند و 80 فیلم طی 12 روز به نمایش درمیآید.
این فستیوال که در سال 1939 به وجود آمده، نه فقط برای سینماگران و سینماروهای دنیا مهم است که برای برندهای فشن و علاقهمندان به فشن هم از جایگاه ویژهای برخوردار است. میگویند کن مثل اسکار دو هفتهای است. با این تفاوت که کن پل ارتباط برندهای فشن با تمام دنیاست.
این فرش قرمزها هستند که تمام روزهای برگزاری فستیوال کن را تحتالشعاع خود قرار میدهند. مردم با این شکل از تبلیغات بیشتر برای خرید تحریک و هیجانزده میشوند؛ اینکه لباسها را به تن ستارههای محبوبشان ببینند.
هر سال برندهای لوکس دنیا بر سر اینکه محصولات خود را به سلبریتیها برای حضور در فستیوال کن بپوشانند، میجنگند تا بهترین غرفهها و بهترین مهمانیها را از آن خود کنند. این جنگ اما به همین جا ختم نمیشود؛ صنعت ثروتمند فشن و بسیاری از برندها به ستارهها پیشنهاد بلیت هواپیما، هتل، لباس مجانی و حتی وجه نقد میدهند تا آنها محصولاتشان را انتخاب کنند.
چند سالی میشود که روزنامهنگاران بینالمللی خواهان پوشش بیشتری از غرفهها و اتاقکهای مخصوص برندها هستند؛ غرفههایی متعلق به برندهایی چون دیور، گوچی، جیمیچو و آرمانی که ستارهها به همراه استایلیستهای خود در آن راه میروند و لباسهایشان را انتخاب میکنند.
تعداد مهمانیهای مرتبط با فشن هم که در جریان فستیوال کن برگزار میشود، هر سال بیشتر و بیشتر میشود. در رسانههای اجتماعی هم حضور برندهای فشن و تبلیغاتشان پررنگتر شده است؛ بعضی از برندها برای خودشان امتیازات ویژه ساختند؛ بهعنوان مثال برندElie Saab برای خودش هشتگ درست کرده و Chopard تامبلر برند خودش را راه انداخته است.