فوتبالیستها در اروپا- جایی که باشگاههای فوتبال بیشترین دستمزدها را میدهند- بیشتر از جاهای دیگر دنیا با دست نشان داده میشوند. سبک زندگی آنها متفاوت است، دستمزدهایشان متفاوت است، تعطیلاتی که میروند متفاوت است و کلا از مردم عادی فاصله زیادی دارند. تنها جایی که آنها فاصله زیادی با مردم ندارند در ورزشگاههاست. به جز تفاوتهای سبک زندگی، البته یک تفاوت بزرگ دیگر هم دارند و آن پرداخت مالیات است. قوانین سفت و سخت مالیاتی در اروپا چنان بر زندگی فوتبالیستها تاثیر میگذارند که آنها گاهی تیمهایشان را با توجه به قوانین و مقررات در کشورهای مختلف پیدا میکنند. این قوانین سخت استثنا ندارند و فوتبالیستهای بزرگ و کوچک در مقابل آن همسان هستند.
یکی از موارد مهم که قوانین مالیاتی در حال فروپاشی یک انتقال بزرگ بود، مسئله انتقال زلاتان ابراهیموویچ مهاجم سوئدی از میلان به پاریسنژرمن بود. قوانین سختگیرانه مالیات در فرانسه چنان برای زلاتان و مدیربرنامههایش بود که انتقال عملا در آستانه فروپاشی بود. هرچند این انتقال عملی شد، مقاصد زیاد دیگری هستند که مسئله مالیات تاثیر مستقیم زیادی روی آنها دارد. به همین خاطر است کشورهایی که قوانین مالیاتی راحتتری دارند به یکی از مقاصد بازیکنان بینالمللی زیادی تبدیل شده. چین و روسیه به طور مثال در سالهای اخیر نامهای بزرگی را در دنیای فوتبال جذب کردهاند و به لطف قانونی که دارند بازیکنان بینالمللی زیادی جذب کردهاند و در مقابل، باشگاههای این دو کشور منفعت زیادی از حضور این بازیکنان بردهاند.
لیگ برتر انگلیس
جذابترین لیگ فوتبال دنیا، در میان پنج لیگ معتبر اروپا قوانین سهلگیرانهتری دارد. آنها فقط 45درصد درآمد بازیکنان را به عنوان مالیات میگیرند که شاید در مقایسه با کشورهای زیادی از جمله کشور خودمان میزان سر به فلک کشیدهای باشد اما در مقایسه با کشورهایی مثل اسپانیا و حتی ایتالیا کمتر است. این لیگ همانقدر که برای فوتبالدوستان در سراسر دنیا جذاب است، برای مسئولان مالیاتی این کشور هم جذابیت دارد. بهترین بازیکنان دنیا –اگر به بارسلونا و رئال مادرید نروند- سر از این جزیره در میآورند. بازیکن بیشتر و بهتر یعنی رقابت بیشتر، رقابت بیشتر یعنی دستمزدهای بیشتر از سوی باشگاهها و در نهایت دستمزد بیشتر یعنی مالیات بیشتر.
تعداد زیادی از بازیکنان این لیگ دستمزدی بالای 200هزار پوند در هفته دارند. این دستمزد بعد از مالیات، به 106هزار و 206 پوند کاهش مییابد و نشان میدهد که یک بازیکن که قراردادش 200هزار پوند در هفته است، سالی 5.5میلیون پوند مالیات میدهد. پس فوتبالیستها در انگلیس، حق دارند که خودشان را از مردم عادی جدا بدانند. نرخ مالیات بازیکنان در سالهای 2010 تا 2012، 50درصد بود اما در آن سال، به 45درصد کاهش یافت
لالیگا
کدام لیگی میتواند رئال مادرید و بارسلونا را داشته باشد و نتواند مسئولان مالیاتی کشور را خوشحال کند؟ فقط به آن همه ستاره و دستمزدهای نجومیشان در بارسلونا و رئال مادرید فکر کنید و حالا به این فکر کنید که آنها 54درصد درآمد خود را باید بهعنوان مالیات به دولت بدهند. چه کاری بهتر از اینکه مسئولان مالیاتی حضور همیشگی این دو تیم را در صحنه بخواهند؟
البته همه هزینه این جشن، به جیب دولت نمیرود. دو باشگاه بزرگ اسپانیایی که رقابت سنگینی بین خودشان دارند، قراردادهای وسوسهانگیزی هم دارند که ستارههایی مثل کریستیانو را بدون اینکه او را نگران مالیات کنند جذب کنند. این قرارداد، دستمزد بازیکنان را بعد از کسر مالیات با آنها طی میکند. گفته میشود که قرارداد رونالدو هفته 280هزار پوند بعد از پرداخت مالیات است. این یعنی اگر قرار بود او با توجه به نرخ مالیات در اسپانیا چنین دستمزدی را بعد از پرداخت مالیات بگیرد، قراردادش باید هفتهای 600هزار پوند میبود.
بوندسلیگا
بوندسلیگای آلمان بیشترین تماشاچی را در تمام لیگهای اروپایی دارد و یکی از پردرآمدترین لیگهای فوتبال تمام دنیا به شمار میرود. آنها در سالهال اخیر توانستهاند لیگ ایتالیا را در رنکینگ بهترین لیگهای اروپایی پشت سر بگذارند و رقابت نزدیکی با لیگ برتر انگلیس بهعنوان سوددهترین لیگ فوتبال اروپا دارند. نرخ مالیات بازیکنان فوتبال در آلمان، 47.47درصد است.
سری آ
فوتبال باشگاهی ایتالیا با سالهای با شکوهش در اروپا فاصله نسبتا زیادی دارد. با این حال لیگ فوتبال این کشور همچنان بازار بزرگی به شمار میرود که بازیکنان بینالمللی زیادی را از سراسر جهان
جذب میکند.
لیگ1
وقتی که فرانسوا اولاند، رئیسجمهور فرانسه شد، با وعده افزایش مالیات به 75درصد مناقشات زیادی را در کشورش ایجاد کرد. در بخش فوتبال، گفته میشود که این مالیات زیاد در دراز مدت لیگ فوتبال این کشور را به مقاصد نامطلوب تبدیل خواهد کرد و روی فوتبال کشور تاثیر منفی خواهد گذاشت.