در دنیای امروز، موفقیت در محیط های آموزشی بستگی زیادی به دانستن فناوری و دسترسی به اطلاعات ارزشمند دارد. دانش آموزان درصورتی موفق تر هستند که سواد دیجیتال داشته باشند. بسیاری از تلاش های اولیه برای بالابردن سواد دیجیتال بر فراهم سازی کلاس هایی تک درس برای آموزش مهارت های سطح پایه سواد دیجیتال مثل ارائه پاورپوینت ها دراین باره و صفحه گسترده یا اسپریدشیت ها متمرکز بوده است. اما باسواد دیجیتال کسی است که این مهارت ها را داشته باشد:
1. یافتن و غربالگری اطلاعات در دنیای دیجیتال
این یعنی در کنار توانایی یافتن اطلاعات، فرد باید بتواند داده ها را از نظر کیفی و اعتبار، سنجیده و تشخیص دهد.
2. دیدن مشکلات چشم اندازهای دیجیتال
کسانی باسواد دیجیتال هستند که بتوانند مشکلات را تحلیل کرده و مشخص کنند که چگونه از ابزارهای دیجیتال برای حل مشکلات استفاده کنند. برای مثال، مشکل پیش آمده با استفاده از اسپریدشیت ها راحت تر حل می شود یا اگر به صورت جداگانه بررسی شود راه حل بهتری برایش پیدا می شود.
3. خودآموز شدن
اینترنت سرشار از داده ها درباره مسائل گوناگون از گوشه و کنار دنیا است. همه اطلاعات و آگاهی ها را می توان از اینترنت تنها با استفاده از چند کلیک به دست آورد.
بنابراین کسانی باسواد دیجیتال هستند که بدانند چگونه از در دسترس بودن اطلاعات استفاده کنند و آن را در زندگی خود به کار گیرند.
4. دست یابی به راه حل های دیجیتال
فناوری دائم درحال تحول است. آنهایی که در پی رهایی از بی سوادی دیجیتال هستند باید بیاموزند که چگونه ابزارهای دیجیتال را ارزیابی و خریداری کنند تا این ابزارها در حل مشکلات به کمک شان بیایند. کسانی که تنها به این ابزارها تکیه می کنند تا آنها خودشان راه حل را بیابند، در دنیای دیجیتال بی سواد محسوب می شوند.
5. یادگیری سریع کار با نرم افزارها
دنیای امروز دنیای نرم افزارها است و نرم افزارها همواره در حال تکامل و بهترشدن هستند. بنابراین باسواد دیجیتال باید بتواند خیلی سریع با ابزارهای جدید کنار آمده و استفاده از آنها را یاد بگیرد. برای مثال متخصص بودن در صفحه های گسترده یا همان اسپریدشیت ها قبلا یک مهارت کمی مهم بود، اما حالا، این خیلی مهم است که یک متخصص در ابزارهای تجسمی مثل تابلوفرش باشید. این یعنی متخصص بودن مهم است نه اطلاعات سطحی داشتن.
6. طراحی و ایجاد راه حل های دیجیتال
باسوادهای دیجیتال درنهایت کسانی هستند که مهارت ایجاد و تخصصی کردن راه حل ها برای یک مشکل خاص را با استفاده از ابزارهای دیجیتالی مخصوص به خود دارند. البته این لزوما به این معنی نیست که فرد باید توانایی نوشتن اپلیکیشن ها را از ابتدا تا انتها داشته باشد. اما این افراد باید بتوانند ابزارها را به خدمت خود درآورند و با کنار هم قرار دادن ابزارهای گوناگون و استفاده از امکاناتی از این ابزارها که مرتبط با حل آن مشکل خاص است، روی ابزارهای دیجیتال سوار شوند.
برای مثال، ایجاد یک شکل خاص از وب که بتواند به طورخودکار مشتری ها را ارزیابی کند و سپس داده های خروجی را در یک صفحه گسترده یا اسپریدشیت در اختیار فرد متخصص قرار دهد تا او آنها را تجزیه و تحلیل کند.
حتما شما هم با خواندن این ویژگی ها مثل ما به این نتیجه رسیدید که کارکردن عادی با تبلت و تلفن همراه اصلاً به معنای باسوادی دیجیتالی نیست. بنابراین سواد دیجیتال برای خود، سازوکارها و امکانات آموزشی خاصی می خواهد که کمتر کشوری فعلاً به آن دست یافته است.