داشتن اعتمادبه نفس نه تنها بد نیست، که یکی از ضروریات پیشرفت است. اما آنچه بسیار اهمیت دارد اینکه این اعتمادبه نفس نباید از حد خود خارج شود. اعتمادبه نفس کاذب گاهی می تواند باعث اشتباه و از دست رفتن موقعیت شود. فرقی نمی کند این اشتباه کجا باشد، در مراسم خواستگاری یا در مصاحبه شغلی.
براساس تحقیق تازه مؤسسه CareerBuilder انجام هر یک از اشتباه های پیش رو به شانس شما برای استفاده از فرصت های شغلی ضربه می زند. در واقع این اعتمادبه نفس کاذب است که باعث و بانی انجام این اشتباهات می شود. کارجو فکر می کند اعتمادبه نفس برای یافتن شغل کافی است، غافل از اینکه همین اعتمادبه نفس زیاده از حد باعث می شود انجام ندادن برخی کارهای پیش پاافتاده دردسرساز شود.
1. یک رزومه برای همه جا
یک اشتباه رایج اما بسیار بد در میان جویندگان شغل استفاده از یک قالب مشخص رزومه برای همه فرصت های شغلی است. درحقیقت، 54درصد کارجویان رزومه خود را متناسب با آن فرصت شغلی تنظیم نمی کنند و این یک امتیاز منفی بزرگ از نظر کارفرمایان است. رزومه شما باید متناسب با توضیحاتی باشد که برای آن شغل از سوی کارفرما ارائه شده است.
2. شخصی سازی نکردن نامه معرفی
محتوای رزومه شما تنها مدرکی نیست که باید براساس نیاز کارفرما تنظیم شود. نامه معرفی (cover letter) نیز نقش مهمی در جذب کارفرما دارد. نامه معرفی، یک نامه است که به پیوست یا همراه با رزومه به کارفرما تحویل داده می شود. در این نامه کارجو مختصری از توانایی های خود را می نویسد، بنابراین بسیار مهم است که این توانایی ها براساس نیاز آن شغل دسته بندی و نوشته شود.
3. جدی نگرفتن نامه معرفی
نوشتن یک رزومه متناسب با آنچه یک کارفرمای خاص می خواهد، به نظر کافی می رسد و خیلی ها دیگر سراغ نامه پوششی نمی روند. پس تعجبی ندارد که 45درصد کارجویان نامه معرفی نداشته باشند، اما این یک شانس است که کارجویان زیرک از آن استفاده می کنند. صرف نظر کردن از نامه پوششی اما شانسی است که کارجو با سهل انگاری از دست می دهد. کارجو می تواند با نوشتن این نامه، کارفرما را متقاعد کند که مناسب شغل موردنظر است.
4. پیگیر نبودن
37درصد کارجویان پس از اینکه رزومه خود را برای کارفرما فرستادند، دیگر پیگیر نتیجه نمی شوند. پیگیری نکردن خیلی ساده باعث می شود آن فرصت شغلی از دست برود و در میان صدها و شاید هزاران رزومه و نامه پوششی فرستاده شده، از سوی کارفرما فراموش شود. استخدام کنندگان اغلب با سیل رزومه هایی روبه رو می شوند که برای صاحبان شان فرقی نمی کند در کدام موقعیت شغلی آگهی شده مشغول به کار شوند، پس طبیعی است که پیگیر هم نباشند. کارفرما اساسا دوست دارد نیرویی جذب کند که علاقه مندی و شوق در او وجود داشته باشد. وقتی کارجو از همان اول پیگیر درخواست خود برای جذب در آن شرکت یا اداره نشود، کارفرما هم تمایلی به جذب او نشان نمی دهد.