خاطره‌بازی یک هتلدار

بارها و بارها شنیده‌ایم، مشورت کردن با افرادی که در یک صنف خاص مشغول به کار هستند، به تصمیم‌گیری صحیح سرمایه‌گذاران کمک می‌کند. محمدرضا ایمانی اصفهانی، مالک مجموعه‌ اقامتی‌ در شهرهای اصفهان و شیراز که تقریبا 5دهه در این صنعت فعالیت داشته، از این دست افراد باتجربه است که گوشه‌ای از تجربیاتش را با «فرصت امروز» درمیان نهاده است: من از 10سالگی وارد این حرفه شدم، چون یکی از بستگان نزدیک من به‌عنوان آشپز در یکی از هتل‌های معروف اصفهان مشغول به کار بود و من هم تابستان‌ها برای سرگرمی و کسب درآمد در کنارش فعالیت می‌کردم. ایمانی در ادامه افزود: پس از پایان دوران خدمت وظیفه بود که رسما وارد صنعت هتلداری شده و در همان هتل به‌عنوان یکی از خدمه مشغول شدم. به همین دلیل به‌صورت تجربی، بسیاری از خدمات و انواع سرویس‌دهی به مهمانان را در این زمینه فرا‌گرفتم تا اینکه هتلداری بنا به دلایلی فراموش شد.

من که عاشق این کار بودم با اندک پس‌اندازی که داشتم برای ادامه راهم به ایتالیا رفتم، اما نه برای کار، بلکه برای تحصیل در رشته هتلداری. از این رو به‌عنوان دانشجوی هتلداری در ایتالیا مشغول به تحصیل شدم و طی 10سالی که در آن کشور درس می‌خواندم به‌صورت پاره وقت نیز در همین صنف فعالیت کردم و با اندک تجربه‌ای که طی این دوره به دست آوردم، پس از پایان جنگ ایران و عراق در دوران سازندگی به ایران بازگشتم و در همین رشته کارم را آغاز کردم.

برای آغاز کار با استفاده از قوانین ایران و تجاربی که در این زمینه داشتم به راه‌اندازی هتل آپارتمانی متفاوت از آنچه تاکنون ایران به خود دیده بود با سرمایه‌ای معادل 50میلیون تومان در آن زمان اقدام کردم.تفاوت هتل‌آپارتمان من ابداعی بود که برای کاهش هزینه اقامت مهمانان انجام داده ‌بودم.

کیفیت خدمات و قیمت مناسب

در آن دوره خودم، همسرم و پنج‌پرسنلی که داشتم در این مرکز اقامتی کار می‌کردیم اما با افزایش مسافران و البته فضای ایجاد شده، فضا را برای افزایش سرمایه‌گذاری مناسب دیدم و سعی کردم برای ساخت یک هتل جدید دیگر سرمایه‌گذاری کنم. سال 1380 بود که با ایجاد یک تعاونی و کمک گرفتن از سرمایه‌های برخی از بستگان همراه با وام بانکی یک هتل با 40اتاق نزدیک مرکز اصفهان را خریداری کردم و با استفاده از تمام تجاربی که از ایتالیا و هتل آپارتمانم داشتم اقدام به بازسازی آن و شروع به‌فعالیت کردم.

 محمدرضا ایمانی اصفهانی اضافه کرد که از همان ابتدا کیفیت خدمات و البته قیمت مناسب را سرلوحه کارم قرار دادم و سعی کردم با استفاده از روش‌های نوین و ابداعاتی که داشتم به ارزش افزوده و سود بیشتری دست پیدا کنم. به‌عنوان مثال برگزاری مجالس عروسی در سالن مخصوص هتل، برگزاری تورهای اطراف اصفهان برای مسافران داخلی و خارجی علاقه‌مند و از همه مهم‌تر هدیه دادن دو شب اقامت رایگان به افرادی که مراسم عروسی خود را در هتل من برگزار می‌کردند، از جمله این خدمات اضافه بود.

وی در ادامه افزود: یک سیاست درواقع راز موفقیت من بود، آن‌هم برقراری ارتباط با دوستان هتلدار خود در ایتالیا بود چون از این طریق توانستم از همان ابتدای کار مسافرانی را که به‌صورت انفرادی وارد ایران می‌شدند پذیرایی کنم.

تجربه شکست

این سرمایه‌گذار که امروز مجموعا چهار مرکز اقامتی در اصفهان و شیراز را به همراه دو پسر خود اداره می‌کند، درباره شکست‌هایش می‌گوید: نباید براین باور باشیم که وقتی یک هتل را راه‌اندازی کردیم از همان روز اول یکسره سودآوری خواهیم داشت، بلکه هر سیاست یا تصمیم‌گیری اشتباه می‌تواند کل سرمایه‌گذاری شما را به مخاطره بیندازد.

به‌عنوان مثال در دوره‌ای برای کاهش هزینه‌های هتل، برخی از مواد بهداشتی مورد نیاز اتاق‌ها مثل شامپو و صابون را تغییر دادیم، اما نتیجه آنچنان بد بود که تقریبا در یک دوره سه ماهه 15 درصد کاهش مسافر را تجربه کردیم. بنابراین ثبات در کیفیت و همچنین ارائه خدمات بهتر در هر دوره می‌تواند عاملی در موفقیت هتل‌ها باشد.

اصفهانی درباره شرایط جدید ایجادشده پس از برجام معتقد است ارتباط با سرمایه‌گذاران خارجی و هتل‌های زنجیره‌ای می‌تواند عاملی در رونق کسب‌و‌کار هتل‌های ایرانی باشد، چون تجارب کشورهای گردشگرپذیر موفق مثل ترکیه، تایلند یا امارات در ارتقای سطح کیفیت خدمات هتل‌های ایرانی بسیار مفید است، هرچند قرار گرفتن نام هتل‌های ایرانی در کنار برندهای موفق هتل‌های زنجیره‌ای بین‌المللی می‌تواند در جلب نظر مخاطبان بسیار کارآمد باشد.

وی در پایان به اهمیت برندسازی در صنعت هتلداری اشاره کرد و گفت: هر یک از ما وقتی نام هتل‌های هیلتون یا شرایتون را می‌شنویم ناخودآگاه سطح قابل توجهی از خدمات را که مدت‌هاست روبه جلو حرکت کرده، به‌خاطر می‌آوریم و احساس می‌کنیم. بنابراین کارکرد برندسازی موضوعی است که در صنعت هتلداری ایران به آن توجه نشده است.