در گذشته، بهرهوری هر کشور با عواملی چون قدرت، کیفیت زیرساختها و راههای ارتباطی یا همان حملونقل سنجیده میشد. امروز اما قویترین رشد اقتصادی نصیب کشورهایی میشود که تقویت زیرساختهای دیجیتال را جدی میگیرند.
اقتصادهای جهان در روزگار حاضر تنها زمانی میتوانند پیشرفت کنند که بهسرعت به سمت دیجیتال شدن بروند.
بهتازگی تحقیقی انجام شده که کشورهای دارای بیشترین زیرساخت در بخش دیجیتال مشخص شدهاند. در این کشورها بیشترین سرمایهگذاری در بخش دیجیتال صورت گرفته است. نتایج این تحقیق که از سوی شرکت هوآوی انجام شده، شگفتآور بوده است.
شرکت هوآوی در تحقیق خود با عنوان «شاخص اتصال جهانی» یا GCI به بررسی میزان پیشرفت کشورها از نظر زیرساختهای دیجیتال پرداخته است. ابزار این فناوری ارتباطات و اطلاعات (ICT) بوده است.
کشورهای صدرنشین در این تحقیق آمریکا، سنگاپور و سوئد هستند. بریتانیا نیز پس از سوییس رده چهارمی، پنجمین کشور از نظر دارا بودن زیرساختهای دیجیتال است. در ادامه این جدول کشورهای دانمارک، کره جنوبی، هنلد، ژاپن و نروژ قرار دادند.
در میان کشورهای غرب اروپا اما بهترین رتبه را بریتانیا کسب کرده که توانسته از نظر زیرساختهای دیجیتال از آلمان در رده دوازدهم، فرانسه در رده سیزدهم و اسپانیا در رده هفدهم پیشی بگیرد.
مسیر دیجیتالی شدن
برای گام برداشتن در مسیر دیجیتالی شدن باید از چهار ایستگاه مهم عبور کرد. کشورها براساس شاخص اتصال جهانی و تاثیر آن بر تولید ناخالص ملی خود باید راهی این سفر شوند. برای دست یافتن به شاخصهای بالای اتصال جهانی توقف در این چهار ایستگاه ضروری است:
ایستگاه اول: نوآوریهای بنیادین
کشورهایی که در این ایستگاه متوقف میشوند هنوز در مراحل اولیه فرآیند ایجاد زیرساختها هستند. تمرکز این کشورها بر مراکز داده و سرمایهگذاری روی پهنای باند است. نوآوری به عواملی چون منابع مالی و سیاستهای عمومی نیز بستگی زیادی دارد. بنابراین زیرساختسازی بسیار تحتالشعاع این دو عامل قرار میگیرد.
ایستگاه دوم: نوآوریهای اینترنتی
کشورهایی که به این ایستگاه رسیدهاند، اکنون در مرحله سرمایهگذاری روی فناوری اطلاعات و ارتباطات هستند. تمرکز آنها بیشتر بر رایانش ابری و پذیرش تغییرات در راه دیجیتالی شدن است. اتصال کشورها از طریق پهنای باند به آنها در پذیرش این نوع نوآوریها کمک میکند.
ایستگاه سوم: نوآوری در دادهها
کشورهای حاضر در ایستگاه سوم اکنون پرچمدار شاخص اتصال جهانی هستند. تمرکز این کشورها بر دادههای بزرگ است. برای این کشورها نوآوری در دادهها و حرکت در مسیر پذیرش اینترنت اشیا به رشد اقتصادی ختم میشود.
سرمایهگذاری بعدی این کشورها بر داراییهای بهدست آمده از دادههای بزرگ و پذیرش 4G، فیبرهای نوری و اینترنت اشیا خواهد بود.
ایستگاه چهارم: نوآوری افزوده
سرانجام کشورهایی که با دادههای بزرگ خو گرفتند به نوآوریهای افزوده میرسند. البته هنوز هیچ کشوری به این مرحله نرسیده، اما کشورهای پرچمدار یا همان پیشرو با شتابی که اکنون در ایجاد و گسترش زیرساختهای دیجیتال دارند میتوانند بهزودی به این ایستگاه نیز برسند.
دستهبندی کشورها
در این ردهبندی کشورها به سه دسته تقسیم شدهاند. دسته اول کشورهای پیشرو که ردههای اول تا شانزدهم را در اختیار دارند، دسته دوم کشورهای پذیرنده که در رده هفدهم تا سیوهفتم هستند و دسته سوم کشورهای شروعکننده که ردههای سیوهشتم تا پنجاهم را در اختیار دارند.
کشورهای پیشرو عمدتا اقتصادهای توسعهیافته هستند. این کشورها دائما درحال افزایش امکانات برای کاربران هستند و از تحلیلگران بزرگ در حوزه تحلیل دادهها برای ایجاد جامعهای با هوشمندی و بهرهوری بیشتر استفاده میکنند. متوسط تولید ناخالص ملی این کشورها 50هزار دلار است و امتیازی بین 56 تا 85 را کسب کردهاند.
در کشورهای پذیرنده بیشترین رشد تولید ناخالص ملی از مسیر GCI یا همان شاخص اتصال جهانی اتفاق افتاده است. تمرکز این کشورها بر افزایش تقاضای فناوری اطلاعات و ارتباطات (ICT) با هدف تسهیل دیجیتالسازی صنایع و رشد اقتصادی با کیفیت بالا بوده است. متوسط تولید ناخالص ملی در این کشورها 15هزار دلار و امتیازشان بین 35 تا 55 است.
کشورهای شروعکننده هنوز در مراحل ابتدایی ایجاد زیرساختهای ICT هستند. تمرکز این کشورها بر عرضه بیشتر خدمات مبتنی بر ICT است تا مردم بیشتری بتوانند به دنیای دیجیتال دسترسی یابند.