کارفرماهای آمریکایی برای کسانی که در ماه جاری میلادی از دانشگاه میشیگان فارغالتحصیل شدند، شرایط مناسبی برای مصاحبه کاری و استخدام فراهم کردهاند و همکاران آیندهشان نیز انتظارشان را میکشند. بنابراین اوضاع برای کسانی که مدرک دانشگاهی دارند بسیار خوب است. در سایر ایالتهای آمریکا نیز وضع به همین ترتیب است.
اما چشمانداز کاری برای دانشگاه نرفتهها چالشبرانگیز است. این را وینی براون 20 ساله میگوید که دو سال پیش درسش را در دبیرستان Waller در تگزاس تمام کرده است. او حدود یکسال است که در رستورانی کار میکند و ساعتی 25/7 دلار میگیرد. براساس مطالعه تازهای که در موسسه Economic Policy انجام شده، اکثر کارمندان جوان مشکل براون را دارند، هرچند بیشتر آنها درنهایت مدرک دانشگاهی میگیرند.
نرخ بیکاری در میان کسانی که تحصیلات دانشگاهی ندارند، رقم قابلتوجه 8/17درصد است. نرخ بالای بیکاری در میان این قشر به دو دلیل بالا است؛ یا به این خاطر که آنها فقط میتوانند شغل پارهوقت داشته باشند، چون دانشگاه میروند یا به این دلیل که از جستوجوی زیاد برای یافتن کار و به نتیجه نرسیدن دراینباره دلسرد شدهاند.
کارمندان جوانتر همواره نسبت به کسانی که سن و تجربه بالاتری داشتهاند، بیشتر در یافتن شغل به مشکل خوردهاند. دراینحال بازیابی اقتصادی برای دانشگاه نرفتهها بسیار کمتر از کسانی که مدرک دانشگاهی دارند، اثر لازم را داشته است.
الیسگولد، اقتصاددان برجسته موسسه Economic policy دراینباره میگوید: «وضعیت برای جوانها نسبت به دوران بحران اقتصادی بهتر شده، اما هنوز هم مشکل به قوت خود باقیاست.»
او همچنین به میزان حقوق این افراد اشاره میکند. بهگفته گولد، دستمزد ساعتی کسانی که مدرک دانشگاهی ندارند از سال 2000 به اینسو کاهش یافته است. ایندرحالیاست که در برخی محیطهای کاری درآمریکا در طول این سالها حداقل دستمزد دریافتی افزایش داشته است.
خانم گولد عضو گروهی از اقتصاددانها، کارفرماها و فرهیختگانی است که معتقدند تلاش بیشتری برای بهبود چشمانداز کاری کسانی که دانشگاه نرفتهاند نیاز است.
برای دانشآموزان دبیرستانی در آمریکا چهارسال تحصیل در کالج غالبا تنها گزینه پیشرو است، دقیقا به این دلیل که فرصتهای شغلی و دستمزدهای دریافتی پس از گرفتن مدرک دانشگاه بسیار بالاتر میرود اما خیلیها هستند که تحصیلات دانشگاهی را نیمهکاره رها میکنند. به گفته چانسی لنون، رئیس بخش کارگزینی شرکت خدمات مالی و بانکداری JPMorgan عمده دلیل رها کردن تحصیل برای این دانشجوها این است که آنها نیاز به پول دارند تا بتوانند هزینه خانوادههایشان را پرداخت کنند.
لنون طرحی را با بودجه 75میلیون دلاری کلید زده که بهدنبال طراحی و ایجاد آموزش شغلمحور در دبیرستانها و کالجها است. به دبیرستانهای فنی و حرفهای این انگ را میزنند که جای شاگرد تنبلها است. همزمان این انتقاد به معلمان و مدیران وارد است که کمتر دانشآموزان را تشویق به داشتن تحصیلات دانشگاهی میکنند.
کاری که آقای لنون شروع کرده در راستای از بینبردن این تفکر غلط است که فنیوحرفهایها دانشآموزان تنبلی هستند. بهگفته لنون، اگرچه برخی فرصتهای شغلی در دو بخش ساختوساز و امور دفتری که بهطورسنتی نیازمند سطح متوسط مهارت هستند، کم شدهاند اما سایر فرصتهای شغلی رشد را تجربه کردهاند.
لنون در بخش دیگری از صحبتهای خود به این نکته مهم اشاره میکند که مدارس فنیوحرفهای دیگر نباید بهعنوان آخرین گزینه دیده شوند. این نوع مدارس برخلاف تفکر موجود میتوانند گام مهمی در جهت ورود بسیاری از دانشآموزان به کالج و دانشگاه بردارند.