2 سیاست تدبیری، جهت شمول و در برگیری مالی در اقتصاد مدرن

به نظر می آید که به جای تلاش برای دستیابی به راه حل های عینی جهت مشکلات یک اقتصاد مدرن، بیشتر نگرانی پیرامونی در مورد آن وجود داشته است. به همین دلیل شخصاً وقتی با راه حل های جدید مواجه می شوم، برایم بسیار خرسند کننده هستند؛ خصوصاً ایده هایی جاه طلبانه که شامل قوانین دست وپاگیر و در تضاد با خلاقیت نمی شوند.

من در ماه ژوئن سال گذشته، در فستیوال Aspen Ideas، دو ایده مربوط به درگیری مالی را مورد بررسی قرار دادم. اولین ایده از دکتر کارمن روجاس (Carmen Rojas) از آزمایشگاه Workers بود که یک بودجه اضطراری به نام «روز بارانی» به مبلغ 1000دلار را برای کارگران کم درآمد و کارمندان دارای قراردادهایی با مبالغ ناچیز، در صورت وقوع مخارج غیر قابل پیش بینی در نظر می گرفت. صاحب دومین ایده، پالاک شاه (Palak Shah) از اتحادیه ملی کارگران درون مرزی بود. ایدخ او به ساختار مبتنی بر سهیم کردن کارگران و کارمندان در سود و مراقبت های پزشکی و سلامت کارگرانی که قراردادهای بیمه سلامت آن ها پایان پذیرفته است، مربوط می شد. در این جا توضیح مختصری برای هر یک از دو مورد ارائه شده است.

1-بودجه اضطراری

سیاست تدبیری در نظر گرفته شده Worker’s Lab، ترکیب جذابی از حساب های پس انداز و درآمد پایه بدون پیش شرط است. تحت این برنامه، کارگران انتخاب شده به 1000دلار دسترسی دارند و بند و تبصره خاصی بر روی نحوه خرج کردن پول توسط آن ها وجود ندارد.

بتسی ادسری (Betsy Edasery) مدیر برنامه های آزمایشگاه Workers در این راستا می گوید «درحالی که فعالیت های سیاستی بر روی پس اندازهای بلندمدت مانند بازنشستگی و برنامه های حمایتی مانند بیمه سلامت تمرکز دارند، اغلب کارگران برای تأمین مخارج زندگی روزمره شان سخت در تلاشند؛ تلاشی که به آن ها کمک می کند از خود و خانواده های شان حمایت کنند. گزینه ها برای خرج های اضطراری بسیار محدود و اغلب غارتگرانه هستند و حتی سبب فقیرتر شدن کارگران می شوند.»

مطلب مرتبط:نوآوری شاه کلید ورود به اقتصاد مدرن است

این آزمایشگاه در صدد اجرای هرچه سریع تر این برنامه است تا متوجه نحوه استفاده کارگران از این بودجه و موارد مصرف آن بشود. در جریان اجرای این طرح، آن ها متوجه پاسخ این سوال جدی شدند که آیا مردم پول را سریعاً دریافت می کنند، اما آن را به قصد خرج ضروری استفاده نمی کنند یا خیر.

روجاس نسبت به این دغدغه خوشبین است و به حس مسئولیت پذیری کارگران اطمینان دارد. اگر این طرح مؤثر واقع شود، برای هر دو حزب سیاسی حاکم جذاب خواهد بود. جمهوریخواهان همواره طرفدار حساب های پس انداز بوده اند، زیرا سبب تشویق پایداری مالی از طریق مسئولیت پذیری فردی می شود. در حالی که دموکرات ها معتقد به کمک های رفاهی نقدی خصوصاً به قشر کم درآمد هستند. اجرای موفق این پروژه بسیاری از دغدغه های سیاسی در این زمینه را برطرف می کند.

2-تقسیم سود در صنعت مراقبت های پزشکی بهداشتی

پالاک می گوید «با گسترش اتوماسیون صنعتی و غلبه و جایگزینی آن بر صنایع سنتی، انتظار می رود شغل های حوزه بهداشتی در میان حرفه های جذاب و جدید قرار گیرند. البته هنوز بسیاری از فرصت های شغلی جدید ایجاد شده در حوزه سلامت، حقوق کمی دریافت می کنند. در زمان فعلی افرادی که مراقب سلامت ما هستند درآمد کمی دارند و نمی توانند در اقتصاد فعلی دوام بیاورند و از عهده مخارج خانواده های شان برآیند.»

مطابق برنامه او، کارگران داخلی تلاش می کنند به طور سیستماتیک و از طریق راه های پیشگیرانه و مراقبت های بهینه، هزینه ها را کاهش دهند. او تصریح می کند، سیاست پیشنهادی او بودجه افزایش دستمزد این نیروی کار را با گسترش و توسعه بیشتر مراقبت های بهداشتی به نفع کارگران، تأمین می کند. وی در ادامه می گوید، بخشی از مشکلات در مراقبت های بهداشتی، به تنوع و تکثر زیاد آن حوزه باز می گردد؛ زیرا در این بخش پرداخت کننده ها و بازیگران زیادی وجود دارند. در این حلقه بسته پرداخت، ممکن است متوجه شویم که پس انداز در هزینه های بالا سبب توزیع پس انداز در میان بخش کم درآمد این طیف می شود.

در تکنولوژی های مدرن، درک و ردیابی نحوه صرفه جویی در هزینه ها، در اقشار کارمند و کارگر راحت تر انجام می پذیرد و اگر پس انداز وجود داشته باشد، می تواند مشوق کارگران برای اعمال خلاقیت بیشتر در مراقبت از بیماران باشد. همچنین برای مدیران نیز مشوقی ا ست تا سرمایه گذاری بیشتری در حوزه سلامت انجام دهند؛ به صورتی که هر کارگر قادر باشد از به روزترین تکنولوژی ها جهت پس انداز استفاده کند. این موضوع سبب حرکت چرخ خلاقیت و آموزش به منظور رشد و توسعه ظرفیت های شغلی می شود.

در حال حاضر، هر دو ایده در حد نظریه هستند، اما من معتقدم این دو نمایانگر تفکر خلاق هستند و باید مورد توجه قرار گیرند.