علم بر این باور است کودکانی که روزی رهبران بزرگی شده اند، والدینی داشته اند که این 8 مورد را به آنها آموخته اند / چگونه والدین رهبران بزرگ را پرورش داده اند

  به قلم: جف هادن

آیا به کودکان خود آموخته اید که بتوانند دیگران را متقاعد کنند؟ حتما این کار را انجام دهید، چون این ویژگی آنها را موفق تر خواهد کرد.

همه آدم های بسیار موفق و همین طور رهبران بزرگی که می شناسم به طرز خارق العاده ای در متقاعد کردن افراد برای پیروی از خود مهارت دارند.

(شاید به همین دلیل است که مارک کوبان می گوید دانستن روش های فروش، مهارتی است که همگان برای موفقیت خود به آن نیاز دارند).

اما توانایی متقاعد کردن دیگران به معنی فریب دادن یا تحت فشار گذاشتن افراد نیست. در بهترین حالت، متقاعدسازی عبارت است از توانایی توصیف اثربخش مزایا و منطق پشت یک ایده برای کسب موافقت دیگران؛ این یعنی لازم است که همه ما بیشتر متقاعدکننده باشیم.

به همین دلیل است که هنر متقاعدسازی برای هر حرفه و کسب و کاری حیاتی است و افراد موفق در این کار بسیار ماهرند.

چطور می توانید کاری کنید کودکان تان به رهبرانی تأثیرگذار بدل شوند؟

1- یادشان بدهید با «پیروزی های» کوچک شروع کنند

پژوهش ها نشان می دهد که کسب موافقت دیگران سبب ایجاد یک اثر پایدار در روحیات طرفین می شود، اگرچه این موافقت ها بر سر مسائل کوچک و کوتاه مدت باشد.

پس به بچه ها بیاموزید تمرکزشان را در ابتدا روی موضوع محل بحث و استدلال های شان نگذارند، بلکه با گزاره ها و فرض هایی که می دانند مخاطب شان با آنها موافق است شروع کنند. به این ترتیب پایه و مبنایی برای توافق های بعدی بسازند.

به یاد داشته باشید جسمی که در حال حرکت است، تمایل دارد در حال حرکت باقی بماند، این قانون در مورد سری که به نشان موافقت تکان داده می شود نیز صادق است.

2- یادشان بدهید از موضع گیری های قاطع نترسند

حتما تصورتان بر این است که داده ها و استدلال همیشه پیروز میدان هستند، اما اشتباه می کنید. پژوهش ها نشان می دهد که انسان ها خودنمایی را به خبرگی ترجیح می دهند. ما به طور طبیعی اعتماد به نفس را معادل مهارت می پنداریم. یک سخنگوی با اعتمادبه نفس حتی می تواند دیرباورترین آدم ها را هم دست کم تاحدی مجاب کند. در حقیقت، ما توصیه یک منبع متکی به نفس را ترجیح می دهیم، حتی تا جایی که سوابق ضعیف آن را نادیده می گیریم.

پس جسور بودن را به کودکان خود بیاموزید. به آنها یاد دهید گفتن عباراتی مثل «من فکر می کنم» یا «به عقیده من» را کنار بگذارند. به آنها بیاموزید از افزودن کلمات توصیفی به سخنان خود دست بکشند. به آنها بگویید: اگر فکر می کنی چیزی نتیجه می دهد، فقط بگو نتیجه می دهد.

به کودکان بیاموزید پشت نظرات خود، حتی اگر فقط نظرشان باشد، بایستند و جدیت خود را نشان دهند. به این ترتیب، اطرافیان خودشان به طور طبیعی به سوی آنها جذب خواهند شد.

3- یادشان دهید سرعت حرف زدن شان را تنظیم کنند

در پس این کلیشه معروف که «فروشنده ها تند حرف می زنند» دلیلی هست: در بعضی موقعیت های خاص، تند حرف زدن جواب می دهد، اما در سایر موارد نه چندان.

در یک مطالعه به نکات زیر اشاره شده:

- اگر احتمال دارد مخاطب مخالفت کند، سریع تر صحبت کنید.

- اگر احتمال دارد مخاطب موافقت کند، آرام تر صحبت کنید.

چرا؟ چون وقتی مخاطب می خواهد با شما مخالفت کند، سریع حرف زدن باعث می شود زمان کمتری برای سر و شکل دادن به استدلال های خود برای مخالفت داشته باشد، بنابراین شما شانس بیشتری برای متقاعدکردن شان خواهید داشت.

وقتی مخاطب با شما موافق باشد، آرام صحبت کردن به آنها زمان می دهد استدلال های شما را ارزیابی و تعدادی از نظرات خود را هم بررسی کنند. ترکیب استدلال های شما و جهت گیری اولیه آنها به این معنی است که آنها به احتمال زیاد، خود را حداقل تا حدی، مجاب می کنند.

خلاصه اینکه اگر کودکان تان تک خوان گروه کر هستند، یادشان بدهید آرام تر صحبت کنند و در غیر این صورت (تک خوان گروه نیستند)، باید سریع تر حرف بزنند. همچنین به آنها بیاموزید اگر مخاطب شان ممتنع یا بی تفاوت است، تند صحبت کنند تا توجهش را از دست ندهند.

4- یادشان بدهید که مخاطب ترجیح می دهد اطلاعات را پردازش کند

وقتی جوان و پرشوق و ذوق بودم، ناگهان و سرزده با یک ایده شگفت انگیز به دفتر کار یکی از سرپرست های همکارم می رفتم، همه اطلاعات و محاسبات خود را به او ارائه می دادم و بی صبرانه منتظر می ماندم تا با من موافقت کند. . . و او هر بار مخالفت می کرد.

سرانجام و با آنکه باید خیلی زودتر از اینها درمی یافتم، متوجه شدم که مشکل از او نیست. ایراد از روش من است. او از روی غریزه نیاز به زمانی برای فکر کردن داشت. دوست داشت پردازش کند، اما من با درخواست پاسخ های فوری او را در موقعیت دفاعی قرار می دادم و باعث می شدم او گزینه امن را انتخاب کند، یعنی بگوید نه.

مطلب مرتبط: 5 ویژگی مهم رهبران آینده

پس روش جدیدی را پیش گرفتم. به او گفتم «من یک ایده به دردبخور وکاربردی دارم، اما مطمئنم که برخی مسائل را از قلم انداخته ام. اگر آن را با تو در میان بگذارم، می توانی یکی دو روزی در موردش فکر کنی و بعد نظرت را بگویی؟»

او عاشق این روش شد. این روش، اول نشان داد که به خرد و تجربه او بها می دهم. دوم، نشان داد که از او نمی خواهم که فقط موافقت کند، بلکه خالصانه نظرش را پرسیده ام. از همه مهم تر، با این روش به او زمان دادم تا ایده ام را به شیوه خودش پردازش کند.

به کودکان بیاموزید اگر سبک شخصیتی کسی امکان موافقت آنی را برایش ناممکن می سازد، بر آن پافشاری نکنند. همچنین به آنها بیاموزید اگر مخاطب شان عاشق تصمیم گیری و اقدام سریع است از او درخواست تفکر و تعمق نکنند.

5- یادشان بدهید از «غیرحرفه ای» بودن (بجا و متناسب) نترسند

استفاده از کلمات ناسزا در مواقع خاص و از روی صمیمیت حقیقتا می تواند به القای حس اضطرار کمک کند، زیرا توجه و دلواپسی شما را نشان می دهد (و البته وقتی رهبر کمی خستگی یا خشم هم از خود نشان دهد، این ناسزاها هرگز کسی را نمی رنجاند).

به طور خلاصه، به کودکان خود بیاموزید که خودشان باشند. اصالت همواره متقاعدکننده تر است. اگر احساس شان می گوید که ناسزای ملایمی بر زبان آورند، باید راحت باشند و این کار را انجام دهند (البته مسلما در موقعیت مناسب). پژوهش ها نشان می دهد چنین افرادی احتمالا کمی بیشتر متقاعدکننده هستند. (و لطفا به من نگویید که بچه های تان ناسزا نمی گویند. می گویند، خودتان نمی گفتید؟ )

6- یادشان بدهید بر توصیف نتایج مثبت تمرکز کنند

با اینکه استفاده از فنون القای ترس وسوسه کننده است، بیان نتایج مثبت می تواند متقاعدکننده تر باشد (پژوهش ها این فرضیه را مطرح کرده اند که اکثر افراد به محض اینکه حس کنند کسی آنها را با زور وادار به تغییر یک رفتار می کند، واکنش منفی نشان خواهند داد)

پس اگر کودکان تان می کوشند تغییری را رقم بزنند، به آنها بگویید بر اشتراک گذاری نکات مثبت آن تغییر تأکید کنند. در واقع آنها می خواهند مخاطب شان را به جای بهتری برسانند، نه اینکه به آنها بگویند از چه چیزی اجتناب کنند.

7- یادشان بدهید چه خوب و چه بد را با دیگران در میان بگذارند

به گفته دنیل اوکیف، استاد دانشگاه ایلینوی، در میان گذاشتن یک یا دو نقطه نظر مخالف متقاعد کننده تر از پرداختن صرف به استدلال های خودتان است.

چرا؟ چون ایده ها و طرح های پیشنهادی عالی و بی نقص بسیار اندک هستند. مخاطب شما هم این را می داند. او می داند که دیدگاه ها و نتایج بالقوه دیگری نیز وجود دارد.

پس به کودکان بیاموزید سرشان را بالا بگیرند و با مخالفت ها روبه رو شوند. به آنها بگویید درباره چیزهایی صحبت کنند که ممکن است مخاطب از قبل در ذهن داشته باشد. به آنها یاد دهید در مورد نظرات منفی احتمالی بحث کنند و نشان دهند که چطور می توانند از آن مشکلات کاسته یا بر آنها چیره شوند.

به کودکان خود بیاموزید بحث را از مواضع دیگری هم پیش برده و سپس با تمام توان تلاش کنند تا نشان دهند چرا هنوز هم حق با آن هاست.

8- یادشان بدهید واقعا برحق باشند

آدم های متقاعدکننده می دانند چطور پیام های شان را ساخته و پرداخته نموده و انتقال دهند، اما از آن مهم تر، بر این واقعیت نیز واقفند که آنچه بیش از همه اهمیت دارد خود پیام است.

به کودکان تان بیاموزید صریح، موجز و مرتبط با موضوع صحبت کنند. به آنها یاد بدهید با داده ها ، استدلال ها و نتیجه گیری های بی عیب ونقص خود پیروز میدان باشند.

تمام آنچه برای کودکان گفته شد در مورد همه ما صدق می کند: هنر متقاعدسازی جزو لاینفک ویژگی های یک رهبر بزرگ است.