راهکارهایی برای تعامل بهتر با همکاران در محیط کار / دردسرهای روزمره با همکاران

کارمندان حرفه ای به طور معمول اهمیت زیادی به دیدگاه همکاران و سایر مقامات عالی رتبه سازمانی نسب به خودشان می دهند. شاید توجه بیش از اندازه به ذهنیت دیگران در محیط کار دشوار و آزاردهنده باشد، با این حال اگر قصد صعود از پله های ترقی را دارید، مدیریت دیدگاه همکاران و مدیران سازمان اهمیت فراوانی دارد.

برای ایجاد یک چشم انداز امیدوار کننده و مطلوب از خود در محیط کار بایستی به المان های متنوعی توجه کرد. همچنین باید توجه داشت که کسب شهرت و محبوبیت در محل کار یک امر است و حفظ، نگهداری و استمرار این شهرت بحثی دیگر. اگرچه در این بین کیفیت عملکردتان نقش ویژه و بزرگی دارد، با این حال اجرا به همین جا ختم نمی شود. به عبارت دیگر، انجام برخی کارهای کوچک به صورت روزانه می تواند شما را در کسب جایگاه سازمانی مطلوب و تعامل راحت تر با همکاران یاری کند. در این گفتار تلاش خواهد شد تا برخی از راهکارهای ساده و کم هزینه که در عین حال مستلزم صرف زمان زیادی نیستند، مورد بررسی قرار گیرند.

به همه چیز پاسخ مثبت دهید

شاید در وهله نخست اینکه به تمامی درخواست های همکاران و مدیران ارشد پاسخ مثبت دهیم، اندکی عجیب به نظر برسد. در واقع این فرآیند به احتمال زیاد ما را تبدیل به «ماشین بله قربان گو» دیگران خواهد کرد. همچنین ماهیت چنین عملی بسیار ساده لوحانه و تشخیص ابزاری و مصنوعی بودنش برای دیگران بسیار راحت است.

در مورد چنین دیدگاهی نسبت به پاسخ مثبت در برابر تمامی درخواست ها، لئونارد کیم، یکی از مدیران برند Influence Tree، که در زمینه ارائه مشاوره های فنی برندسازی فعالیت دارد، اینگونه اظهارنظر کرده است: «بین آنچه ماشین بله قربان گو نامیده می شود و چیزی که من از پاسخ مثبت به درخواست های همکاران و مدیران دارم، از زمین تا آسمان تفاوت است. در واقع به عنوان یک کارمند متوسط قبول همکاری در پروژه ها، جایگاه شما را پایین نخواهد آورد، بلکه شما را به یک مهره غیرقابل جایگزین در بدنه سازمان تبدیل خواهد کرد». در این زمینه همانطور که لئونارد کیم معتقد است، باید اندکی صبر و تحمل پیشه کرد، زیرا آثار تلاش فراوان در بلند مدت پدیدار خواهد شد.

با این حال چنین راهکاری بدون مشکل نیز نخواهد بود. در واقع تصور کنید که در یک سازمان کار مشخصی را فقط شما به صورت مطلوب انجام می دهید. در این صورت به احتمال فراوان خبری از ترفیع نخواهد بود و از شما انتظار می رود تا پایان دوران فعالیت تان در همان بخش مشغول فعالیت باشید. در چنین شرایطی باید با استفاده از ارتباط تان با بخش مدیریت که در طول زمان بهبود می یابد، تقاضای انتقال به بخشی مهم تر و ترفیع رتبه را داشته باشید. در واقع در این شرایط شخصا باید نسبت به دریافت جایگاه بالاتر سازمانی اقدام کنید.

در کانون توجه باشید

تمرکز بر روی کاری که انجام می دهیم هیچ ایرادی ندارد. در واقع اگر قرار است در وضعیت حرفه ای مان تغییری ایجاد کنیم، باید تمام حواس مان را به وظایف مان اختصاص دهیم. با این حال به طور معمول افراد در برخی موارد جزئی اشتباهاتی انجام می دهند که برای آینده کاری شان خطرناک است.

کیم چنین اشتباهاتی را ناشی از کم اهمیت تلقی کردن حوزه های مشخصی از رفتار می داند: «گاهی اوقات به جای اینکه در تعامل با مشتری یا همکاران لبخند بر لب داشته باشیم، چهره معمولی یا عصبانی از خود به نمایش می گذاریم. این امور به دلیل بی اهمیت تلقی کردن چنین برخوردهایی است». با این حال اگر به دقت به اطراف مان نگاه کنیم، کم ارزش ترین حرکات مان نیز تحت نظر و داوری دیگران است. 

برهمین اساس شاید بهتر باشد نسبت به رفتارهای روزمره مان تجدیدنظر اساسی کنیم. هدف از این بحث انتقال استرس دائمی در طول فعالیت روزانه نیست، بلکه تنها هوشیاری نسبت به عواقب سهل انگاری در برخی از حوزه هایی است که به طور معمول کم اهمیت تلقی می شوند.

فقط به رئیس توجه نکنید

انگاره سنتی در زمینه فعالیت سازمانی این است که تنها دیدگاه و نظر مدیرعامل یا سایر مقام های عالی رتبه دارای اهمیت است. اگرچه شاید در سال های نخست شکل گیری سازمان های تجاری چنین رویکردی تا حدی توجیه پذیر بود، اما در حال حاضر پیروی از چنین دیدگاهی آثار بسیار خطرناکی در پی خواهد داشت. اگر تنها به مدیران شرکت توجه کنید به مرور زمان اغلب همکاران تان را با خود دشمن خواهید کرد و تبدیل به کارمندی چاپلوس خواهید شد.

به طور کلی حمایت و توجه به مدیران امر مفیدی است، اما باید نسبت به دیدگاه همکاران نیز توجه کافی داشته باشید تا به طور کامل پایگاه تان نزد همکاران را از دست ندهید.

اهمیت هماهنگی با شرایط

یکی از رایج ترین الگوهای ناکامی کارمندان در فعالیت بلندمدت در یک سازمان مربوط به الگوی هماهنگی شان با شرایط متغیر و جدید است. در واقع به طور معمول کارمندان در برابر شرایط جدید مقاومت سختی از خود نشان می دهند.

لئونارد کیم در این مورد به نکته جالبی اشاره می کند: «اگرچه همه ما دوست داریم کار موردعلاقه مان را در یک شرکت تصاحب کنیم، با این حال همیشه اوضاع به این صورت پیش نمی رود. در اغلب اوقات به ما موقعیتی سپرده می شود که چندان باب میل مان نیست. با این حال هنر یک کارمند در اجرای مطلوب اموری است که بدان ها علاقه چندانی ندارد. هر فردی قادر به انجام امور مورد علاقه اش به بهترین شکل ممکن است. در شرایط غیرایده آل توانایی واقعی افراد مشخص می شود.»

اگرچه انطباق با شرایط جدید دشوار است، اما در این زمینه باید به گذشته نگاه کرد. در واقع به مرور زمان حتی کارهایی که بسیار سخت به نظر می رسند نیز برای افراد عادی می شوند.

به موقع صحبت کنید

روان شناس ها معتقدند که مرز تقریبا مشخصی میان پرحرفی و حرف نزدن است. در واقع باید تلاش کرد تا تناسب میان زیاده گویی و کم حرفی را رعایت کرد. فرض کنید که در یک کنفرانس از شما خواسته می شود به معرفی خود بپردازید. در چنین شرایطی آیا به بیان یک جمله اکتفا می کنید یا به مدت 30 دقیقه و پشت سر هم حرف خواهید زد؟

نکته مهم اینجاست که پرحرفی تأثیر سخن را از بین می برد، حتی اگر اطلاعات ارائه شده دقیق و مهم باشند. بر همین اساس گزینش و خلاصه سازی مطالب در دنیای کسب وکار اهمیت بالایی دارد. این امری است که در طول زمان بدان دست خواهید یافت و به یکباره فرمولی جادویی پیش روی تان قرار نمی گیرد.

خداحافظی با عادت های بد

همه ما تجربه مواجهه با همکارانی را که عادت های ناپسندی دارند داشته ایم. رفتارهایی مانند جویدن آدامس، استعمال دخانیات و شلختگی از جمله این رفتارهای آزاردهنده هستند. پرسشی که در اینجا با آن روبه رو هستیم مربوط به زمانی است که خودمان دارای یکی از این عادت ها هستیم. در این مورد چگونه باید بفهمیم که عادت مان برای دیگران آزاردهنده است؟

کیم معتقد است که توجه به واکنش همکاران دریچه مناسبی برای تشخیص رفتارهای ناپسند است: «تنها کافی است به عکس العمل همکاران و مدیر بخش توجه کنید. در واقع در این گونه موارد هیچ کس به طور مستقیم شما را مورد سرزنش یا نصیحت قرار نمی دهد، بلکه به تدریج از جمع صمیمی کارمندان رانده می شوید.»

راهکار مناسب دیگر، رفتار براساس الگوی آرمانی است که از یک کارمند مطلوب در ذهن داریم. به عنوان مثال هیچ کس علاقه ای به همکاری با فردی که به جای عطر، بوی سیگار می دهد، ندارد. اگر به این نکته ظریف توجه کافی داشته باشیم، دیگر نیازی به مشاهده عکس العمل سایر افراد نخواهد بود.

کار بیش از حد مضر خواهد بود

بسیاری از ما معتقدیم که تلاش زیاد در محیط کار موفقیت مان را تضمین خواهد کرد. کیم در این زمینه معتقد است که محل کار شبیه دبیرستان است؛ «همانطور که در دبیرستان با مطالعه و توجه بسیار زیاد جو منفی علیه خود به پا می کنیم، تلاش بیش از اندازه نیز ممکن است جایگاه ما در میان همکاران را خراب کند». راه حل معقول برای حفظ جایگاه مان در بین همکاران و تلاش بیشتر انجام امور با کیفیت مطلوب است. در واقع باید کیفیت انجام امور را جایگزین کمیت و تعداد هرچه بیشتر کارهای انجام شده کرد.