ماتئو رنتسی که پنج ماه پیش از سمت نخست وزیری کشور ایتالیا استعفا داده بود، بار دیگر با کسب اکثریت آرا به رهبری حزب حاکم کشور ایتالیا یعنی «حزب دموکرات» انتخاب شد. به نقل از روزنامه تریبون؛ ماتئو رنتسی، نخست وزیر سابق ایتالیا با کسب 70درصد آرا در انتخابات داخلی حزب دموکرات توانست یک بار دیگر ریاست این حزب را از آن خود کند.
در انتخابات مقدماتی روز یکشنبه که طی آن نامزدهای انتخاباتی معین می شوند این احتمال وجود داشت که رنتسی بار دیگر انتخاب شود. در این مرحله رنتسی ناگزیر به رقابت با دو رقیب دیگر یعنی «آندریا اورلاندو» وزیر دادگستری و «میکله امیلیانو» سیاستمدار معروف و استاندار استان جنوبی پولیا در ایتالیا خواهد بود. براساس نظرسنجی های اخیر، که در اوایل ماه جاری صورت گرفته، رنتسی با کسب 66/7 درصد از آرا نسبت به حریف خود اورلاندو با 25/3 درصد آرا و امیلیانو تنها با کسب 8 درصد از آرا پیشتاز است.
همچنین نتایج نظر سنجی دیگری که از سوی مؤسسه نظر سنجی ایپسوس صورت گرفته حاکی از آن است که 75درصد شرکت کنندگان در این نظر سنجی به رنتسی، 18درصد به اورلاندو و 6/8درصد به امیلیانو رأی داده اند. این پیروزی، وی را که پنج ماه پیش به دنبال شکست در همه پرسی تغییر قانون اساسی، از سمت خود استعفا داد، به خط مقدم جبهه سیاست بازگرداند. در رأی گیری حزب دموکراتیک ایتالیا، حدود ۲میلیون نفر مشارکت داشتند.
با پیروزی رنتسی، حزب دموکراتیک باید خود را برای انتخابات پارلمانی که ماه مه ۲۰۱۸ برگزار می شود، آماده کند. اگرچه انتظار نمی رود در انتخابات پارلمانی ۲۰۱۸، هیچ یک از احزاب از آرای لازم برای تصاحب اکثر کرسی های پارلمانی برخوردار شوند و احتمالا کار به تشکیل ائتلاف خواهد کشید، با این حال حتی اگر حزب دموکراتیک پیروز میدان شود، این احتمال که دولت ائتلافی آتی رنتسی را به عنوان نخست وزیر نپذیرد، به قوت خود باقی است.
در حال حاضر، رنتسی ۴۲ساله تنها صاحب نیمی از محبوبیت ۵۰درصدی است که سه سال پیش در نظرسنجی ها از آن خود می کرد. نخست وزیر پیشین ایتالیا روز یکشنبه دوم اسفند ماه سال 1395 از ریاست حزب دموکرات این کشور استعفا داد.
وی که پس از شکست در همه پرسی تغییر قانون اساسی ایتالیا (چهارم دسامبر 2016) از سمت نخست وزیری این کشور کناره گیری کرده بود، از سوی حزب دموکرات به گرایش به جناح راست متهم شده است. از منظر درون حزبی، استعفای رنتسی نشانه تفرقه روز افزون در داخل حزب دموکراتیک است. در واقع اعلام استعفای رسمی رنتسی پس از آن رخ داد که گروهی از مخالفان وی در داخل این حزب تهدید کردند که با توجه به اختلافات موجود بر سر مسائل مختلف نظیر برگزاری انتخابات زود هنگام از حزب جدا خواهند شد.
رنتسی در واکنش به این تهدید و برای جلوگیری از تفرقه و شکاف در این حزب تن به استعفا داد اما درعین حال تهدید مخالفان خود در حزب را نوعی باج خواهی تلقی کرد. نکته تناقض آمیز این است که رنتسی همان گونه که مخالفان حزبی وی نیز گوشزد کرده اند در دوره نخست وزیری عملا سیاست های راست گرایانه را به اجرا گذاشت، اما از سوی دیگر وضعیت متزلزل حزب دموکراتیک باعث تضعیف موقعیت جناح چپ میانه در صحنه سیاسی ایتالیا خواهد شد.