ژاپن تنها نماینده آسیایی ها در المپیک صادرات است / ردپای کمرنگ پشتکار و انگیزه در تولیدات قاره کهن

سالیان سال پیش، وقتی یکی از اقوام و دوستان از مسافرت خارج از کشور باز می گشت، مراسم باز شدن چمدان وی و دریافت هدایای فرنگی آداب و رسومی هیجان انگیز محسوب می شد. آن  روزها، فرنگ رفتن چه به سبب ادامه تحصیل بود و چه به خاطر کار و زندگی، پدیده ای لوکس محسوب می شد؛ سفری که هر فردی قادر به انجام دادنش نبود.

طبیعی است که به همین دلیل، کالاهایی که به واسطه این سفرهای نایاب وارد کشور می شدند، بسیار عزیز کرده محسوب شده و حتی گاهی اوقات در گنجه ها و پستوهای ویژه خانه مخفی می شدند. اما این روزها وضعیت به کل تغییر کرده است.

در واقع خرید کالاهای فرنگی آنقدر ساده شده که حتی می توان از طریق چند کلیک ساده اینترنتی، به خرید اقلام مختلف خارجی پرداخت. در این میان تعداد زیادی از کشورها هم هستند که برای رسیدن به یک جایگاه معتبر تولید و صادرات، تمام تلاش خود را به کار می بندند.جالب است که اخیرا نشریه فوربس با ارائه آماری، محبوب ترین کشورهای تولید کننده از دید خریداران را معرفی کرده است.

فهرستی که با نام آلمان، سوییس و اعضای اتحادیه اروپا آغاز می شود، اما یکی از مهم ترین نام های حاضر در این فهرست برای آسیایی ها، نام ژاپن در رتبه هشتم است. با توجه به اهمیت حضور موفق کشورها در عرصه تولید و صادرات بین الملل، در ادامه این مطلب نگاهی داریم به نقطه نظرات دو کارشناس مطرح اقتصادی یکی از این مصاحبه ها با پاول تمپورال، دکترای برندسازی و فعال در امور بازرگانی انجام شده است؛  فردی که چه در حوزه آسیا و چه در سطح جهان چهره ای شناخته شده است.

گفت و گوی دوم با جوی سنگ تای انجام شده؛ کارآفرین و تولید کننده نمونه آسیایی که نه تنها در بخش محصولات کشاورزی شناخته شده است، بلکه با بسیاری از شرکت های مطرح تولید کننده منطقه نیز همکاری هایی مبتنی بر مشاوره دارد.

***

حمایت های دولتی راز ماندگاری برندهای آسیایی است

پاول تمپورال

شما بارها در گفته های خود بر اهمیت کیفیت برندسازی در آسیا و حفظ کیفیت کالاهای این کشور تاکید کرده اید، پرسش من از شما نیز دقیقا به همین موضوع مرتبط است، تفاوت تجارت آسیایی و غیرآسیایی چیست؟

به عنوان فردی که سال هاست در عرصه برندسازی و مدیریت کیفیت کالاهای آسیایی فعالیت کرده  معتقدم بخش مهمی از بار افزایش کیفیت کالاهای آسیایی بر دوش توسعه فرهنگی و فرهنگ سازی در این کشورها است. متاسفانه بسیاری از برندهای آسیایی از همان مرحله نخست، یعنی از گام تاسیس یک برند جدید، دچار اشتباهاتی قابل توجه می شوند. انتخاب نام تجاری نامناسب باعث می شود از همان ابتدای راه، بسیاری از نقشه های رشد و پیشرفت نقش بر آب شوند.

در بین کشورهای آسیایی کمتر کشوری را پیدا می کنید که از طریق نام تجاری خود پر آوازه شده باشد؛ نام هایی مثل سونی و سامسونگ نیز بعدها و در طول تاریخ به الگویی برای تقلید بسیاری از شرکت هایی تبدیل شدند که جویای نام و نشان یک شبه بودند.

چرا مشکلات ابتدایی و اولیه تا این حد در آسیا شایع است؟

به عنوان پاسخ اولیه می توانم بگویم متاسفانه بسیاری از شرکت های آسیایی از مشکل «نزدیک بینی استراتژیک»رنج می برند. این مشکل باعث می شود این شرکت ها عملا به دنبال موفقیت های کوتاه مدت و سوددهی سریع باشند. به همین دلیل است که طول عمر تعدادی از شرکت های تولید کننده آسیایی بسیار کوتاه تر از آن است که انتظار می رود. فعالان اقتصادی آسیایی، اغلب نه تنها نگرش جامعی نسبت به تحولات اقتصادی موجود در فضای بین الملل ندارند، بلکه از ضعف برنامه ریزی های بلندمدت رنج می برند. در نتیجه کیفیت محصولات خود را فدای کمیت و ارزش های مقطعی می کنند.

مشکل دوم به عدم پیگیری روند عملیاتی شدن برنامه های آسیایی ها مرتبط است. تعداد زیادی از شرکت های آسیایی در مرحله طراحی و برنامه ریزی قوی و در مرحله بهره  وری عملیاتی بسیار ضعیف ظاهر می شوند. حقیقت این است که برنامه ریزی، اجرا، توسعه و خلاقیت زنجیره هایی به هم پیوسته و مهم هستند. بسیاری از فعالان اقتصادی آسیایی مطلع نیستند که سودآوری، کیفیت و نام تجاری سه محور اصلی موفقیت تجارت را تشکیل می دهند.

البته نمی توان این حقیقت را نیز نادیده گرفت که برخی شرکت های آسیایی به ویژه اعضای آ سه آن در خلق اتحاد تجاری و افزایش کیفیت تولید محصولات خود ناکام مانده اند. این همان مشکلی است که از دید بسیاری از کارشناسان به عدم برنامه ریزی های دولت ها برای حمایت از کسب و کارهای تولیدی مرتبط است.

بنابراین شما معتقدید که دولت ها نقش مهمی در افزایش کیفیت و رشد خدمات گروه های تولیدی در آسیا ایفا می کنند، اما چگونه؟

بله من تاکید زیادی دارم که دولت ها می توانند نرخ تولید کالاهای با کیفیت کشورهای خود را به حداکثر برسانند. این موضوع به خصوص به واسطه افزایش اعتبار نام های تجاری میسر می شود. برای مثال سنگاپور و مالزی جزو کشورهایی هستند که با ایجاد مشوق های مالی و حمایتی، موفق شده اند نه تنها نرخ تولیدات خود را افزایش دهند، بلکه کیفیت این کالاها و خدمات را ارتقا بخشند.

من معتقدم امکان در اختیار داشتن ابتکار عمل برای بخش تولید،  بیش از هر نهاد دیگر در دستان مسئولان دولتی است. این یک زنگ خطر بزرگ خواهد بود که مدیران دولتی و تصمیم گیرندگانی که در رأس امور ایستاده اند، از رقابت شدید و حضور در میدان تولید و تجارت هراس داشته باشند.

خرید امتیاز یک نام تجاری و تاسیس برند تولید و خدمات یک موضوع است و ایجاد تحول کیفی در ارائه خدمات و ورود به بازار گرم رقابت موضوعی دیگر. در واقع نمی توان کنار آب ایستاد و شنا کردن آموخت. این بسیار مهم است که مدیران دولتی همگام با تولید کنندگان و برای حمایت از تولیدات آنان وارد جریان های رقابت بین المللی شوند.

دکترای برندسازی و مدیریت بازرگانی

***

بازارهای آسیا باید اراده خود را افزایش دهند

جوی سنگ تای

آقای تای شما یکی از برترین شرکت های تولید کننده آسیا در حوزه مواد پلاستیکی و پلیمری را مدیریت می کنید افزون بر اینها در حیطه های مشاوره در کسب و کار نیز فعال هستید. بگذارید یک سوال کلیشه ای بپرسم؛ راز موفقیت شما چیست؟

یکی از مهم ترین مواردی که من اغلب در هنگام فعالیت های تجاری رعایت می کنم و البته به دیگران نیز توصیه می کنم، رعایت اصل شبیه سازی است. در واقع من در تمامی مراحل کارم به شبیه سازی و آینده نگری آنچه قرار است رخ دهد می پردازم.
از مرحله تعیین هدف تا اجرای پروژه ها را در ذهنم تعیین و زمانبندی می کنم و در نتیجه طبق یک برنامه از پیش تعیین شده در مسیر پیشرفت گام بر می دارم.

افزون بر اینها من برای حفظ کیفیت، همواره چهار اصل مهم را به خاطر دارم، نوآوری، پرهیز از تقلید، جلب اعتماد مخاطب و استفاده از بالاترین سطح کیفیت مواد اولیه و خدمات.

شما نه تنها در حوزه آسیا، بلکه در حوزه بین الملل نیز فعال هستید، بنابراین می توانید با ذهنی باز به این پرسش پاسخ دهید که آینده قاره را چگونه می بینید و چشم انداز این منطقه در رقابت با سایر نقاط جهان تا چه حد روشن است؟

مدت ها پیش بیشتر مواد با کیفیت به سایر نقاط جهان ارسال می شد، اما خوشبختانه این روزها بخش بزرگی از تولیدات با کیفیت آسیایی ها در همین منطقه خواهان دارد، در واقع در برهه زمانی کنونی، به مدد تحولات در بسته بندی، طراحی و به طور کلی جذابیت های بصری و کاربردی بودن کالاها، حجم سفارشات نیز رشدی قابل توجه دارد.

اما اگر بخواهم پرسش شما را در سطح کلان پاسخ دهم باید بگویم؛ از یک سو با توجه به رشد شهرنشینی، افزایش جمعیت و افزایش نیازهای جامعه به کالاهای باکیفیت تر، آسیا به طور ناخواسته تبدیل به یکی از کانون های بزرگ مصرف شده است.

از سویی دیگر تمایل جامعه به کاهش هدر رفت انرژی و کاهش هزینه های زندگی نیز زمینه را برای افزایش تقاضای کالاهای با  کیفیت فراهم کرده است. بر همین اساس است که من معتقدم آینده اقتصاد آسیا روشن خواهد بود، مشروط بر آنکه به افزایش کیفیت کالاهای خود تمرکز بیشتری داشته باشد و سطح تولیدات خود را با سطح انتظارات جامعه همگام کند.

دیدگاه شما برای تمایل در سرمایه گذاری در بازارهای آسیا چگونه است؟

به نظر من بازارهای آسیا پتانسیل های قدرتمندی برای جذب سرمایه دارند، اما نباید از این موضوع به سادگی بگذریم که رشد جذب سرمایه با افزایش کیفیت کالاهای این منطقه همبستگی آَشکاری دارد.

نمی توان انتظار داشت سرمایه گذاران خارجی جذب همکاری در پروژه هایی شوند که به لحاظ کیفیت از پایین ترین سطح برخوردارند. اگر یک تولید کننده انتظار حمایت مالی و جذب پشتیبان دارد، بهتر است پیش از هر چیز بر رفع نواقص خود متمرکز شود.

این بسیار تاسف برانگیز است که بسیاری از تولید کنندگان آسیایی خارج از دایره کیفیت گام برمی دارند و انتظار دارند مورد حمایت های مستقیم دولت یا نهادهای بخش خصوصی قرار گیرند.

توسعه پایدار در کشورهای آسیایی بیش از هر چیز به عزم راسخ تولید کنندگان و فعالان اقتصادی برای خلق کالاهای با کیفیت وابسته است؛ کالاهایی که چه برای مصرف کنندگان داخلی و چه برای مصرف کنندگان برون مرزی جذابیت داشته باشند.

کارآفرین نمونه آسیا و مشاور اقتصادی

ارتباط با نویسنده: royapakseresht@gmail.com