بررسی بازار تابلوهای برق در گفت وگو با مهندس سیدعلی کهفی قانع، رئیس انجمن تولیدکنندگان تابلوهای برق ایران / پروژه ها را به تولید کننده داخلی بدهید

اگر وضعیت دشوار و پیچیده انرژی را در جهان بررسی کنیم به طور خلاصه به چنین نتایجی می رسیم؛ حقیقت این است طبق آخرین برآوردها تقاضای مصرف انرژی الکتریکی تا سال 2030 دوبرابر می شود. همین امر موجب شده دنیای انرژی برقی و به طور کلی محصولاتی که در ارتباط با این انرژی تولید و ساخته می شوند، از اهمیت زیادی برخوردار باشند. دلیل این امر هم واضح و مبرهن است.

چنانچه رد حضور انرژی را در تمام شریان های زندگی می توان دید. از منازل مسکونی تا سطح شهر و روستا و صنایع و. . . یکی از کالاهای مرتبط با انرژی برق که در همه ارکان زندگی شخصی و جمعی حضور دارد، تابلوی برق است. سیدعلی کهفی قانع، رئیس انجمن تولیدکنندگان تابلوهای برق ایران در مورد بازار این کالا، تولیدش در ایران، واردات بی رویه و سایر مسائل موجود در این حوزه با «فرصت امروز» گفت وگو کرده است که در این گزارش می خوانید.

تابلوبرق؛ پیچیده در جریان زندگی

تابلوی برق در همه زمینه های تولید، انتقال، توزیع و مصرف برق دخیل است و ورود مستقیم دارد. از نیروگاه ها گرفته تا توزیع برق شهری و مسکونی و...

قانع ضمن بیان این جملات اضافه می کند که آغاز اولیه تولید برق در ایران در شهر تبریز بوده است و سابقه تولید تابلو برق در ایران به بیش از 50سال پیش برمی گردد.

وی در ادامه با اشاره به تعداد واحدها و کارخانه های فعال در این زمینه می گوید: اعضای انجمن بیش از 160 واحد است که البته واحدهای بزرگی را در برمی گیرد که بیش از 50نفر پرسنل دارند. در این میان واحدهای زیادی هم هستند که در انجمن عضویت ندارند و به صورت کارگاهی و... فعالیت می کنند. به همین دلیل کنترلی هم روی فعالیت شان وجود ندارد. اما واحدهای ثبت شده درانجام به لحاظ کیفیت تولید تنه به تنه اجناس آمریکایی می زنند و ازاین نظر مشکلی در کشور نداریم.

براساس سفارش

مهندس کهفی قانع در مورد ساز و کار بازار تابلوهای برق نیز به «فرصت امروز» می گوید: تابلوی برق براساس سفارش ساخته می شود. به این صورت که شرکت ها و سازمان های بخش دولتی و خصوصی که به تابلو برق نیاز دارند، به شرکت های سازنده سفارش پروژه می دهند و پروژه ها براساس نیاز سفارش دهنده ساخته می شوند.

وی سفارشی بودن تابلوبرق ها را مانعی برای واردات انبوه این کالاها به بازار ایران می داند. هر چند در ادامه اضافه می کند که متاسفانه در مناطق آزاد که اتفاقا پروژه های زیادی هم وجود دارد و به تابلوبرق هم نیاز است، معمولا سفارش ها را به تولیدکننده های خارجی می دهند که این مسئله ظلم در حق تولیدکننده داخلی است.

وی در ادامه به آماری نیز اشاره می کند که مربوط به واردات تابلوبرق در سال 93 است: در سال 93 بیش از 42/5میلیون دلار ارز برای واردات تابلوبرق ها از کشور خارج شده است. در حالی که نیازی به واردات در این زمینه نداریم و کیفیت ساخت تولیدکننده های داخلی در حد استانداردهای روز دنیاست.

وی عاملان این کار را بیشتر پیمانکارانی می داند که در مناطق آزاد کار می کنند و بعضا برای شان به صرفه تر این است که تابلوبرق های مورد نیازشان را وارد کنند تا اینکه از تولیدکننده داخلی خریداری کنند یا سفارش پروژه بدهند. قانع دلیل این امر را نیز این مسئله می داند که افراد واردکننده به ارزهای ارزان دسترسی دارند و معمولا در معرض وسوسه واردات قرار دارند.

رئیس انجمن تولیدکنندگان تابلوهای برق ایران یکی از راه های از بین بردن چنین مشکلی را منطقی شدن و واقعی شدن قیمت ارز می داند.

وی در این ارتباط اضافه می کند: ارز را منطق بازار باید تعیین کند و دارای قیمت حساب شده باشد. چنانچه در همه دنیا و همه کشورهایی که در صدد حفظ منافع ملی خود هستند، قیمت پایین برای ارز تعیین نمی کنند چون این کار راه واردات را باز می کند و مانعی برای صادرات محسوب می شود.

بهترین ها را می سازیم

تولیدکنندگان تابلوبرق ایران این توان را دارند که بهترین تابلو را تولید کرده و پیچیده ترین پروژه های درخواستی را اجرا کنند. حتی اگر شرایط برابری نسبت به سایر تولیدکننده های این صنعت در دنیا داشته باشیم می توانیم صادرکننده های موفقی هم داشته باشیم. کشورهای اطراف ما مانند عراق، ترکمنستان و سایر کشورهای آسیای میانه دارای ظرفیت های مهم و قابل توجهی برای صادرات این دانش فنی از ایران هستند، اما به دلایلی که گفته شد این امر تاکنون کاملا محقق نشده است.

کهفی  قانع در ادامه و با اشاره به مواد اولیه مورد نیاز برای ساخت تابلوبرق ها می گوید: شمش مسی، کلید، انواع فیوزها، ورق های فلزی، مواد عایق و... از جمله مواد اولیه و وسایل مورد نیاز کارخانجات برای ساخت چنین کالاهایی است که بخشی از داخل کشور و بخشی از منابع خارج از ایران تامین می شود.

وی توضیح می دهد که بخشی هم که وارد می شود به این دلیل است که ساختش در ایران به دلیل پایین بودن تیراژ توجیه اقتصادی ندارد و وارداتش صرفه بیشتری نسبت به ساختش دارد.

ظرفیت های عظیمی خالی مانده است

ظرفیت تولید داخلی، ساخت بیش از 250هزار سلول (واحد تابلوبرق) در طول سال است، اما از این میزان تنها 75هزار سلول کار کرده و بقیه بدون استفاده مانده است.

بنابراین نتیجه می گیریم که کمتر از 30درصد از ظرفیت کارخانه های داخلی کار کرده است. نتیجه دیگر این است که اگر هر سلول را بین 7تا 8میلیون قیمت گذاری کنیم، می بینیم که چه ظرفیت عظیمی از درآمدزایی و اشتغال زایی را از دست می دهیم.

در این شرایط هر روز بیشتر از دیروز عرصه بر تولیدکننده تنگ تر می شود. هر چند در همین شرایط فعلی نیز طبق آخرین آمار برای بیش از 10هزار نفر به صورت مستقیم اشتغال زایی ایجاد شده است. از طرفی این صنف ظرفیت اشتغال زایی برای سه برابر ظرفیت فعلی را هم دارد.

هر چند به خاطر در منگنه قرار گرفتن تولیدکننده ها، این امکان از این صنف گرفته شده و حمله های گازانبری اداره های بیمه و مالیات و. . . به تولیدکننده ها موجب شده تا همگی تنها برای بقای در بازار تلاش کنند.

ارتباط با نویسنده: tkhajehgiri@gmail.com