آنطور که آمار و ارقام میگوید و شواهد هم تایید میکند، مدیریت زنان درایران درصد بسیار ناچیزی از پهنه مدیریت در کشور را در اختیار دارد. براساس آمارهای ارائه شده، تنها دو درصد از مدیران ایرانی زن هستند. این وضعیت در جهان هم چندان حرفهای خوبی برای گفتن ندارد. در سطوح بالای مدیریتی در جهان نیز زنان نقش کمرنگی دارند. در هفته گذشته سه نشست و اجلاس مهم در دنیا برگزار شد. اجلاس همکاریهای اقتصادی آسیا و اقیانوس آرام(Apec) در چین، اتحادیه جنوب شرقی آسیا(ASEAN) در میانمار و اجلاس گروه 20(G20) در بریزبین استرالیا. جمعیت کشورهای حاضر در این سه گروه در مجموع به حدود پنجمیلیارد نفر میرسد، اما در میان نمایندگان حاضر از این کشورها در این سه نشست، تنها پنج نفر زن بودند. در واقع از میان 58 کشوری که در این سه گردهمایی مهم و تاثیرگذار در اقتصاد جهانی شرکت کردند، تنها پنج کشور نماینده زن داشتند. پر واضح است که نیمی از جمعیت پنجمیلیارد نفری این کشورها یعنی حدود دو و نیم میلیارد نفر زن هستند. دیلما روسف، رییسجمهور برزیل و آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان از جمله این زنان بلندپایه هستند. این پنج زن تنها 6/8درصد از کرسیهای تاثیرگذار جهانی در میان این سه ائتلاف را در اختیار دارند. تصمیم سران G20 بر این است که تا سال 2025 میلادی شکاف جنسیتی موجود در مدیریت جهان را به 25درصد کاهش دهد. حال پرسش اینجاست که آیا اجلاس G20 در سال 2025 میلادی یعنی 11 سال دیگر با فرم موردنظر سران این کشورها برگزار خواهد شد؟