به دنبال تصویب سند راهبردی صنعت خودروسازی کشور در افق سال 1404 و اهمیت استراتژیک آن در سطح کلان اقتصادی و همچنین در راستای نیل به اهداف بلندمدت آن به ویژه در مبحث صادرات خودرو به بازار وسیع کشورهای همجوار و دور و نزدیک کشورمان که جمعیتی بالغ بر 500میلیون نفر را شامل می شود، لزوم همکاری خودروسازان داخلی با شرکت های طراحی و مهندسی بین المللی در جهت ارائه محصولاتی رقابتی با طراحی به روز و با مدنظر قرار دادن استانداردهای بین المللی مقوله ای است که بیشتر از هر زمان دیگری در صنعت ما اهمیت خود را آشکار کرده است.
طی 15سال گذشته بخش مهمی از تولیدکنندگان خودرو در کشورهای در حال توسعه مانند هند و چین با الگوبرداری از تجربه بسیار موفق کشور کره جنوبی و با هدف ارائه محصولاتی بهتر و به تبع آن رقابت پذیری بیشتر در بازارهای داخلی و جهانی، در این صنعت مهم و کلیدی، اقدام به همکاری بلندمدت با شرکت های طراحی و مهندسی خودرو در اروپا و بالاخص در ایتالیا کرده اند.
در این بین اشاره ای هرچند کوتاه به سیر تحول صنعت خودروسازی کشور کره جنوبی در مبحث همکاری های مشترک با شرکت های اروپایی اجتناب ناپذیر است. خودروسازان کره ای از اواسط دهه 1980 میلادی همکاری های گسترده ای را با برخی شرکت های بین المللی در زمینه های گوناگون و به ویژه در بخش طراحی و مهندسی با شرکت های ایتالیایی آغاز کردند و طی برنامه ای حدودا 15ساله توانستند با بالا بردن کیفیت در طراحی و مهندسی محصولات شان علاوه بر تبدیل شدن به قطبی جهانی در این صنعت، رقیب سرسختی نیز برای خودروسازان کشورهای صاحب نام در این عرصه شوند، اما پرسش اساسی اینجاست که شرکای طراحی صنعت خودروی ایران باید چه ویژگی های داشته باشند؟
ساسان قربانی، کارشناس صنعت خودرو در این زمینه به «فرصت امروز» می گوید: «با توجه به تحولات سال های گذشته در صنعت خودروسازی و با در نظر گرفتن تجربه بسیار موفق کشورهای در حال توسعه طی همکاری های خود با شرکت های ایتالیایی که از صاحبان دانش فنی در این زمینه هستند، این شیوه راه حل مناسبی برای صنعت خودروسازی ما نیز محسوب می شود تا طی همکاری های نزدیک و گسترده با شرکت های اروپایی و ایتالیایی به واسطه طراحی محصولات به روز و با توجه به استانداردهای بین المللی توان رقابت با صنعت خودروسازی کشورهایی ماننده کره، چین و هند که از قدرت های نوظهور هستند را در بازارهای داخلی و منطقه ای داشته باشد.
از دیرباز کشور ایتالیا در زمینه طراحی و مهندسی خودرو شهره خاص و عام بوده است و دلیل همکاری اغلب خودروسازان نامدار جهان در دهه های گذشته یا کره جنوبی در سال های گذشته و همچنین کشورهای در حال توسعه مانند چین و هند در این دوران همین عامل بوده است.»
او می افزاید: «با توجه به تغییرات اخیر در صنعت خودروسازی در مقیاس کلان و همچنین بررسی استراتژی های نوین در طراحی می توان این نکات را استنباط کرد که اغلب شرکت های خودروساز بزرگ سعی می کنند بخش طراحی مستقل خود را دارا باشند، در صورتی که شرکت های خودروسازی که دارای مقیاس اقتصادی کوچک تری در عرصه بین المللی هستند، گرایش بیشتری به همکاری با شرکت های طراحی مستقل و غیروابسته دارند.
در این بین با نگاهی تیزبینانه و با در نظر گرفتن برخی تحولات در شرکت های ایتالیایی در سال های اخیر مانند تغییرات مدیریتی کلان، تحولات ساختاری، اجرایی و حتی جابه جایی برخی پرسنل کلیدی و همچنین خریداری شدن برخی از آنها توسط خودروسازان کشورهای اروپایی و آسیایی که برخی از آنها رقیبان منطقه ای ما نیز در این صنعت به شمار می روند، انتخاب امری به غایت حساس به شمار می آید و از اهمیتی فراوان برخوردار است.»
همچنین بهرام شهریاری، کارشناس صنعت خودرو نیز در این باره در گفت وگو با «فرصت امروز» اظهار می کند: «زمانی ما شرکت پنین فارینا را برای مشارکت و طراحی خودرو به ایران آوردیم، قرار بود که شرکتی ایجاد شود که 60درصد از سهامش متعلق به ایرانی ها باشد اما متأسفانه مدیرعامل وقت ایران خودرو به آنها گفت که به صورت پروژه ای با آنها کار خواهد کرد و کلاً پروژه منتفی شد. در هر صورت اکنون باید توجه داشته باشیم برای مشارکت در زمینه طراحی خودرو به سمت شرکت های ایتالیایی برویم که گام های بزرگی را در این زمینه برداشته اند.»
او می افزاید: «بخش مهندسی در طراحی بسیار اهمیت دارد. به هر جهت به اعتقاد من شرکت های اروپایی با تجربه، بهترین گزینه برای مشارکت هستند.»
به اعتقاد کارشناسان، اروپایی بودن بالاخص ایتالیایی بودن به علت بستر تاریخی، دارا بودن دانش فنی روز دنیا، تضمین کیفیت پروژه های پلتفرمی خودرو به طور کامل، توان بالا در بخش طراحی و استایل، انجام تمامی مراحل پروژه به شکل Key in Hand جهت کم کردن پیچیدگی های پروژه های بزرگ، توان مالی مناسب، مستقل بودن، به نحوی که امکان درز جزییات و اسرار فنی پروژه ها به خودروسازان منطقه ای رقیب وجود نداشته باشد، توان، تجربه و سابقه بین المللی نیروی انسانی آن، انتقال دانش فنی به صنعت خودروسازی ایران طی همکاری مشترک با هدف مستقل شدن فنی کشورمان در این صنعت، مقرون به صرفه بودن و رقابتی بودن هزینه های آن، توان مدیریت پروژه های پیچیده و پروسه های مرتبط با آن، انعطاف پذیری بسیار بالا جهت تأمین خواسته های صنعت کشورمان در زمینه های گوناگون از قبیل زمانبندی، کیفیت، اقتصادی بودن و حضور بلندمدت در ایران، جهت تأمین نیاز صنعت خودروسازی کشورمان به دانش فنی روز از جمله ویژگی هایی است که باید در انتخاب شریک طراحی به آن توجه شود.
ارتباط با نویسنده : dadashloo@gmail.com