از شیرمرغ تا جون آدمیزاد رو چه حسابی؟!

متروی تهران، امروزه یکی از مراکز مهم و پررونق برای دستفروش‌ها شده است، به طوری که می‌توان به جرات گفت از شیرمرغ تا جان آدمیزاد در مترو از سوی این دستفروش‌ها فروخته می‌شود. معمولا هر دستفروش جایگاه فروش خود را در قطار مشخص می‌کند، به همین دلیل بعضا مشاهده شده که دو فروشنده به دلیل تداخل در مکان فروش با یکدیگر دعوا می‌کنند. درگیری این فروشنده‌ها با مسئولان مترو هم که خود حادثه‌های تلخ بسیاری را رقم زده است. یکی دیگر از مواردی که امروزه از سوی دستفروش‌ها مشاهده می‌شود نحوه جلب مشتری است که با انواعی از صداها و حرف‌های خاص به جلب توجه مسافران می‌پردازند، این عملکرد دستفروش‌ها درذهن آدمی این گمان را ایجاد می‌کند که گویی هرکدام از این دستفروش‌ها در چند دوره از کلاس‌های بازاریابی و جذب مشتری شرکت کرده‌اند.
دیگر سن اشخاص در دستفروشی مطرح نیست، به طوری که در قطارهای مترو از هر سنی به دستفروشی اجناس اقدام می‌کنند. حتی کودکان شش ساله همراه با مادران خود به فروش انواعی از فال اقدام می‌کنند و مادران هم به فروش انواعی از لوازم آرایش، مواد‌غذایی مانند کیک، دونات، آدامس، جوراب، پوشاک و غیره می‌پردازند.
گردش مالی این فروشندگان در ماه حدود سه میلیون تومان است که با یک حساب سرانگشتی می‌توان به این مهم پی برد که این مبلغ از حساب و جیب صاحبان کسب‌و‌کار قانونی در مترو کم می‌شود و با توجه به اینکه واحدهای تجاری مستقر در ایستگاه‌های مترو ماهانه بین یک تا پنج میلیون تومان اجاره می‌پردازند، وجود دستفروشان در داخل قطار مترو به هیچ عنوان عادلانه نیست. این افراد هم از پرداخت مالیات و عوارض و اجاره بها آسوده‌اند و هم با فروش انواع کالاهای بی‌کیفیت پول زیادی به جیب می‌زنند.
به علاوه تمام موارد گفته شده، تصویری که دستفروشی در مترو در ذهن مسافران تداعی می‌کند به دور از فرهنگ اصیل ایرانی است. مترو در همه دنیا محلی برای تردد و عبور و مرور است اما متروی تهران این روزها محلی برای کسب‌و‌کار دستفروشان شده است.
از این رو بهتر است مردم و مسئولان مترو هرچه سریع‌تر برای جمع‌آوری این افراد از سطح مترو اقدامات لازم را انجام دهند.