تنظیم ساعت ناهار کارکنان به سبک اماراتی‌ها

بد نیست نگاهی به یکی از کشورهای حاشیه خلیج‌فارس بیندازیم. دوستی که سابقه کار در یکی از شرکت‌های تجاری «دبی» را دارد، می‌گفت: «روزی که برای امضای قرار داد رفتم، نخستین‌باری بود که برای کار از کشور خارج می‌شدم، اگرچه پیش‌تر در ایران سابقه کارمندی داشتم، اما هیچ‌گونه اطلاعی از وضعیت کار در خارج از ایران را نداشتم. قرار و مدارها گذاشته شد و وقتی قرارداد آماده شد،

در بخش مربوط به «صرف چای و ناهار» آمده بود که تنها ساعت 10 صبح به مدت 15 دقیقه می‌توان برای نوشیدن چای از اتاق کار خارج شد و برای ناهار هم یک ساعت (از ساعت13 تا 14) در نظر گرفته شده بود و به جز این ساعت‌ها کارمند حق ترک محل کار را نداشت و صرف چای -یا دیگر آشامیدنی‌ها پشت میز کار- به کلی ممنوع بود و این برای من که صحنه‌های دیگری در ایران دیده بودم، جالب بود.»

این در حالی است که در داخل کشور چنین انضباطی نیست یا اگر هم باشد کمتر به چشم می‌آید. حامد. ع که دانشجوی یکی از دانشگاه‌هاست می‌گوید: «هرج‌ومرج وجود دارد. من تقریبا شش سال است که دانشجو هستم و در تمام این شش سال - بدترین ساعت‌های اداری دانشگاه- مربوط به ساعت 12 تا 2 بعدازظهر است که معمولا کارکنان برای صرف ناهار تشریف می‌برند و برای برگشتن شان باید دست به دعا بود.

مشخص نیست- این ساعت اداری- چرا این‌قدر باعث بی‌حوصلگی همه شده، ولی نظر شخصی‌ام این است که بیشتر کارکنان این ساعت را به شانه خالی‌کردن از کار اختصاص داده‌اند.» او که بسیار از این وضع آشفته است و دل پردردی دارد، می‌افزاید: «شاید پایان کار اداری در هر روز مربوط به همین ساعت می‌شود، آشپزخانه‌ها را هم تقریبا تعطیل کردند تا کارمندان وقت بیشتری برای صرف ناهار داشته باشند.»