تای وارنر (Ty Warner) بازرگان آمریکایی و صاحب کارخانه اسباببازی، همچنین مدیرعامل، صاحب و موسس کمپانی تای (Ty) است. وارنر ایدهای است که در پس اسباببازیهای دوستداشتنی قرار دارد. او امپراتوری از اسباببازی ساخت که چندین میلیارددلار ارزش یافت و مهارتهای کارآفرینیاش او را به یکی از ثروتمندترین مردان جهان تبدیل کرده است. تای وارنر در دانشگاه کالامازو میشیگان ثبتنام کرد، اما یک سال بعد دانشگاه را ترک کرد. پس از آن به لسآنجلس رفت تا در زمینه بازیگری فعالیت کند، اما از آنجا که موفقیت چندانی در این زمینه کسب نکرد، تصمیم گرفت به شیکاگو بازگردد.
در آنجا شغلی در کارخانه تولید عروسکهای پارچهای پیدا کرد و تقریبا 20سال مشغول کار بود. در سال 1986، وارنر خانهاش را فروخت و از همه پسانداز زندگیاش استفاده کرد تا کمپانی تای را راهاندازی کند.در سال 1993 عروسکهای Beanie Babies را به وجود آورد که دلیل موفقیت بسیار زیاد کسبوکارش شد.وارنر به این موفقیت دست یافت، چراکه هر حرکتی که در کسبوکارش انجام داد، حسابشده بود.
در ابتدا عروسکهای Beanie Babies بسیار ارزان بودند و خریدنشان فقط 5 دلار هزینه داشت، از اینرو کودکان میتوانستند به راحتی با پول توجیبیشان این عروسکها را بخرند. سپس وارنر به هرکدام از عروسکهای Beanie Babies که ساخته میشد، یک نام، یک شعر و یک تاریخ تولد اختصاص داد و همین مسئله باعث شد که کودکان با این عروسکها ارتباط زیادی برقرار کنند.
اهمیت ساده بودن
عروسکهای Beanie Babies عروسکهایی ساده بودند. در مقایسه با سایر محصولات بازار که سفت و سخت بودند، این عروسکها به سادگی خودشان را متمایز میکردند، در حالی که قیمت کمتری هم نسبت به سایر اسباببازیها داشتند. او در مصاحبهای گفته بود: «در ابتدا همه به من میگفتند که محصولاتت را ارزان میفروشی. در آن زمان، هیچچیزی مگر اینکه یک آشغال واقعی باشد، به قیمت 5 دلار فروخته نمیشد.»
البته نمیتوان گفت که این روش برای فروش هر محصولی قابلیت اجرایی داشته باشد، اما برای سرمایهگذاران و کارآفرینان، تعمق درباره این موضوع مهم است که چگونه هر کاری را که در هر زمانی انجام میدهیم، میتوانیم سادهتر کنیم. جای تعجب نیست که بیل گیتس میگوید، بهترین توصیهای که تاکنون دریافت کرده از وارن بافت (Warren Buffett) بوده؛ «همه چیز را ساده بگیرید.»
از مشاوره همه افراد بهرهمند شوید
وارنر که تحصیلاتش را پس از یک سال حضور در دانشگاه رها کرد، هرگز هزینههای گزاف را برای استخدام مشاوران بازاریابی پرداخت نکرد. در عوض، به عنوان کسی که سعی میکرد تا محصولاتش را به همه بفروشد، به هر بازخوردی که در اطرافش از هر کسی میدید، توجه میکرد. حتی خبرنگاری که در سال 1996 با او مصاحبه کرده بود، اظهار میکرد که نمیدانسته چه کسی مصاحبهکننده است و چه کسی مصاحبهشونده، چرا که بیشتر زمان مصاحبه را تای وارنر مشغول به سوال کردن از آن خبرنگار درباره طرحهای جدیدش بود و از نظرات او درباره کارهایش پرسوجو میکرد. وارنر مشاورهها و نظرات هرکسی را که با او برخورد میکرد، جویا میشد تا بتواند از آن بازخوردها در کارش بهره بگیرد.
به مشتریان کوچک بیندیشید
بسیاری از صاحبان کسبوکار آرزو دارند که مشتریان بزرگی داشته باشند، اما وارنر از فروش به مشتریان بزرگ متنفر بود. از روزی که کسبوکارش را آغاز کرد تا روزی که کارش ادامه داشت، انرژیاش را صرف فروش محصولاتش به تعداد بسیار زیادی از فروشگاههای کوچک و مستقل اسباببازی و فروش هدایا کرد.
با انجام چنین کاری او از تخفیف دادن خودداری میکرد، خیلی سریع پول محصولاتش را دریافت میکرد و علاوه بر آن بخش فروش کارخانهاش میتوانست به طور مستقیم با صاحبان فروشگاهها کار کند تا بتواند چگونگی فروش محصولاتش را کنترل کند. او همچنین با استفاده از چنین شیوهای از ریسکی که ممکن بود با فروش محصولاتش به فقط یک مشتری انجام دهد، جلوگیری کرد، چرا که هر لحظه ممکن بود آن مشتری سفارشاتش را متوقف کند.