مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، طرح شیرینسازی و انتقال آب دریای خزر به فلات مرکزی را مورد بررسی قرار داد. دفتر مطالعات زیربنایی این مرکز اعلام کرد: طرح انتقال آب دریای خزر به استان سمنان با هدف تامین نیاز شرب و بخشی از نیاز صنعت شهرستانهای استان سمنان در افق سال 1425 شمسی مطرح است. براساس این طرح قرار است سالانه به میزان 222 میلیون مترمکعب آب از دریای خزر شیرینسازی شده و با استفاده از پمپاژ به استان سمنان انتقال داده شود. طرح مذکور با انتخاب گزینه برتر از میان چند گزینه که همگی آنها به نحوی بر انتقال آب از دریای خزر استوارند، نهایی شده است.
به گزارش روابط عمومی مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی، جدا از چالشهای زیستمحیطی طرح، در گزارشهای مربوط به آنکه به دقت مورد بررسی قرار نگرفتهاند، مهمترین چالشی که در مورد این طرح مطرح است، مقوله زیانده بودن آن است. شاخص اقتصادی نسبت فایده به هزینه (B/C) برای این طرح برابر 0/53 و نشاندهنده آن است که تقریبا نصف سرمایهگذاریهای انجام شده برای این طرح از طریق منافع آن بازیابی میشود و نصف دیگرش زیانهای حاصل از عدم توجیه اقتصادی طرح است. این امر علاوه بر عدم ایجاد انگیزه برای ورود بخش خصوصی، به نحوی دخالت دولت از طریق بودجههای عمومی را در آن اجتنابناپذیر میسازد.
نکته قابل توجه این است که شاید بتوان با بخشی از هزینههای سرمایهگذاری و بهرهبرداری طرح مذکور با افزایش بهرهوری و مدیریت تقاضای مصرف آب در بخشهای موجود به میزان لازم، کمبودها را جبران کرد. راهکار مذکور علاوه بر پایداری بیشتر و هزینه کمتر، چالشهای زیستمحیطی ناشی از شیرینسازی و انتقال آب را نیز به دنبال نخواهد داشت. از سوی دیگر، وجود احتمالی صنایع آببر قابل انتقال به خارج از استان میتواند در کاهش نیاز صنعت استان در افق طرح نقش بسزایی را ایفا کند. به عبارت دیگر، وجود صنایع آببر قابل انتقال به خارج از استان نباید در محاسبه نیاز آبی صنعت در شیرینسازی و انتقال آب از دریای خزر لحاظ شود. البته لازم به ذکر است که تایید یا رد موارد مذکور نیازمند بررسیهای دقیقتر است و حداقل انتظار میرود، گزینههایی مشابه این گزینهها در انتخاب گزینه نهایی طرح لحاظ شوند.
قابل ذکر است که با توجه به کمبود آب در کشور، وقوع خشکسالیهای اخیر و افزایش نیاز مصارف بخشهای مختلف، در گزینههای گوناگون تامین آب مناطق مختلف کشور علاوه بر مدیریت عرضه، به مدیریت تقاضا و افزایش بهرهوری نیز باید توجه کافی مبذول داشت. بهرهوری پایین مصرف آب در بسیاری از بخشهای کشور، تغییر دیدگاه از مدیریت عرضه به مدیریت تقاضا را بهعنوان گزینههای برتر تامین آب، مطرح کرده است.