آشنایی با تجهیزات آمبولانس امداد بهزیستان پارس

تجهیزات آمبولانس شامل مجموعه ای از ابزارها و دستگاه های پزشکی است که برای ارائه خدمات اورژانسی و نجات جان بیماران در حین حمل ونقل به بیمارستان یا مراکز درمانی استفاده می شود. آمبولانس ها به گونه ای طراحی و تجهیز می شوند تا امکان مراقبت های اولیه و پیشرفته پزشکی را برای بیماران و مصدومان فراهم آورند.

شما برای درخواست اجاره آمبولانس از بهزیستان پارس و بررسی نرخ کرایه امبولانس خصوصی می توانید به بخش شماره تماس درخواست امبولانس خصوصی بهزیستان پارس 45873-021 تماس بگیرید.

انواع تجهیزات موجود در آمبولانس

تجهیزات مراقبت حیاتی (Life Support Equipment):

این دسته از تجهیزات شامل دستگاه ها و ابزارهایی است که برای پایش و حفظ عملکردهای حیاتی بدن (مانند تنفس و ضربان قلب) استفاده می شوند.

دستگاه تنفس مصنوعی (Ventilator):

برای بیمارانی که به مشکلات تنفسی مبتلا هستند یا نیاز به تنفس مکانیکی دارند.

مانیتور قلب (ECG Monitor):

جهت نظارت بر ریتم قلب و علائم حیاتی بیمار، به ویژه در شرایطی که فرد دچار حمله قلبی یا نارسایی قلبی است.

دفیبریلاتور (Defibrillator):

دستگاهی برای احیای قلبی-ریوی در مواردی که قلب دچار ایست یا ریتم غیرطبیعی شده باشد.

تجهیزات اکسیژن رسانی:

برای بیمارانی که نیاز به دریافت اکسیژن دارند تا وضعیت تنفسی آن ها پایدار شود.

سیلندرهای اکسیژن:

مخازنی که حاوی اکسیژن فشرده هستند و از طریق ماسک یا لوله به بیمار منتقل می شود.

ماسک اکسیژن و لوله بینی (Nasal Cannula):

ابزاری که به وسیله آن اکسیژن از سیلندر به بیمار منتقل می شود.

تجهیزات تثبیت و انتقال:

این ابزارها برای تثبیت وضعیت بیمار یا مصدوم در زمان حمل ونقل استفاده می شوند تا از آسیب بیشتر جلوگیری شود.

برانکارد (Stretcher):

وسیله ای برای حمل بیمار یا مصدوم که دارای چرخ است و امکان حمل آسان بیمار را فراهم می کند.

تخته پشتی (Backboard):

تخته ای سخت برای تثبیت ستون فقرات بیماران مشکوک به آسیب های نخاعی یا ضربات شدید.

گردنبند طبی (Cervical Collar):

برای محافظت و تثبیت گردن و ستون فقرات بیمارانی که احتمال آسیب به ناحیه گردن یا ستون فقرات دارند.

تجهیزات امدادی:

این تجهیزات برای اقدامات اولیه جهت جلوگیری از خونریزی، شکسته بندی و سایر آسیب ها استفاده می شوند.

جعبه کمک های اولیه (First Aid Kit):

شامل باند، گاز استریل، چسب زخم، محلول های ضدعفونی کننده، و تجهیزات دیگر برای کنترل خونریزی و پانسمان زخم ها.

آتل (Splints):

ابزاری برای تثبیت شکستگی ها و جلوگیری از حرکت قسمت آسیب دیده بدن تا رسیدن به مراکز درمانی.

داروها:

آمبولانس ها معمولاً دارای داروهای اورژانسی برای کمک به بیماران در موارد اضطراری هستند.

اپی نفرین (Epinephrine):

برای درمان واکنش های آلرژیک شدید (آنافیلاکسی).

نیتروگلیسیرین (Nitroglycerin):

برای بیماران مبتلا به آنژین صدری (درد قفسه سینه).

مسکن ها و ضدالتهاب ها:

داروهایی برای کاهش درد بیماران تا رسیدن به بیمارستان.

تجهیزات ساکشن (Suction Unit):

برای تخلیه مایعات (مانند خون، مخاط، و استفراغ) از راه های هوایی بیمار و جلوگیری از انسداد آن ها.

دستگاه فشارسنج (Blood Pressure Monitor):

برای سنجش فشار خون بیماران در طول مراحل انتقال و ارزیابی وضعیت آن ها.

ترمومتر (Thermometer):

برای اندازه گیری دمای بدن بیمار به منظور تشخیص تب یا دیگر اختلالات دمایی.

تجهیزات تزریقات و سرم:

کیت تزریقات و سرم ها:

برای تزریق وریدی داروها و محلول های سرم برای تثبیت وضعیت بیمار در شرایطی مانند شوک یا کمبود مایعات.

سیستم های ارتباطی (Communication Systems):

آمبولانس ها به تجهیزات ارتباطی پیشرفته مجهز هستند تا تیم امدادی بتواند با مراکز اورژانس، بیمارستان ها و سایر بخش ها در تماس باشد و وضعیت بیمار را گزارش دهد.

آمبولانس ها نقش حیاتی در ارائه خدمات اورژانسی به بیماران دارند و تجهیزاتی که در آن ها استفاده می شود، برای حفظ جان بیماران و تثبیت وضعیت آن ها تا زمان رسیدن به مراکز درمانی طراحی شده اند. آشنایی با این تجهیزات به امدادگران و پرسنل پزشکی کمک می کند تا در شرایط اضطراری به بهترین شکل عمل کنند.

تجهیزات پزشکی آمبولانس نوع A

آمبولانس های نوع A به عنوان آمبولانس های پایه یا آمبولانس های انتقال بیمار شناخته می شوند. این نوع آمبولانس ها معمولاً برای انتقال بیماران بین مراکز درمانی، جابه جایی بیمارانی که شرایط اضطراری ندارند، یا افرادی که نیاز به نظارت ساده پزشکی در حین حمل و نقل دارند، استفاده می شوند. تجهیزات پزشکی این نوع آمبولانس ها نسبت به آمبولانس های اورژانسی (نوع B یا C) کمتر است و به موارد اساسی محدود می شود.

تجهیزات پزشکی آمبولانس نوع A:

برانکارد (Stretcher):

یکی از تجهیزات اصلی برای جابه جایی بیمار به صورت ایمن. برانکاردهای آمبولانس نوع A معمولاً دارای سیستم های ایمنی و کمربند هستند تا بیمار در طول حمل و نقل ثابت بماند.

صندلی چرخ دار (Wheelchair):

این صندلی برای بیمارانی که توانایی راه رفتن دارند ولی به دلیل شرایط خاص نیاز به جابه جایی در حالت نشسته دارند، استفاده می شود.

تجهیزات اکسیژن رسانی:

• سیلندر اکسیژن: برای بیمارانی که نیاز به اکسیژن دارند.
• ماسک اکسیژن و لوله بینی (Nasal Cannula): برای انتقال اکسیژن به بیمارانی که مشکل تنفسی خفیفی دارند.

تجهیزات اندازه گیری علائم حیاتی:

• فشارسنج (Blood Pressure Monitor): برای کنترل فشار خون بیمار.
• پالس اکسیمتر (Pulse Oximeter): برای اندازه گیری میزان اکسیژن موجود در خون.
• ترمومتر دیجیتال (Digital Thermometer): برای اندازه گیری دمای بدن بیمار.

تجهیزات تثبیت و انتقال:

گردنبند طبی (Cervical Collar): برای تثبیت گردن در صورت وجود آسیب های احتمالی.

تخته پشتی (Backboard): برای جابه جایی بیمارانی که دچار آسیب دیدگی ستون فقرات شده اند.

کیف کمک های اولیه:

شامل ابزارهای پایه برای پانسمان و کنترل زخم ها مانند باند، گاز استریل، محلول ضدعفونی کننده، چسب زخم و قیچی.

آتل های ساده (Splints):

برای تثبیت موقت شکستگی ها و جلوگیری از حرکت بخش آسیب دیده بدن.

دستگاه مکش دستی (Manual Suction Device):

برای پاکسازی مسیر تنفسی بیمارانی که ممکن است انسداد داشته باشند، هرچند دستگاه های پیشرفته در این نوع آمبولانس الزامی نیست.

پتوهای اضطراری (Emergency Blankets):

برای حفظ گرمای بدن بیمار در مواقع اضطراری یا هنگامی که بیمار دچار شوک یا افت دمای بدن است.

سرنگ و تجهیزات تزریقی ساده:

برای تزریق داروها در شرایط خاص (هرچند معمولاً داروهای پیچیده در این نوع آمبولانس حمل نمی شوند).

امیدواریم که در این مطلب توانسته باشیم به سوالات شما راجع به هزینه آمبولانس خصوصی پاسخ بدهیم. اما اگر همچنان ابهاماتی دارید و می خواهید به شکلی دقیق تر از قیمت آمبولانس خصوصی بهزیستان پارس آگاه شوید، از راه های ارتباطی که در این صفحه ذکر شده اند استفاده کرده و با کارشناسان بهزیستان پارس در مورد هزینه های اجاره آمبولانس با شرایط مورد نظر خودتان سوال نمایید.