مشکل خدمات بهداشت و درمان در آمریکا

تحلیلگر آمریکایی، پاتریک کوکس می نویسد: با بسیاری از گردشگران کانادایی صحبت کرده ام که به من می گویند، در مدت اقامت شان در آمریکا مشغول گرفتن خدمات درمانی هستند و علتش این است که در کشور خودشان مدت انتظار برای خدمات درمانی ممکن است طولانی شود. می خواهم اشاره کنم که به نظر نمی رسد خدمات درمانی دولت خودشان برای آنها یک سیستم ایده آل باشد.

شهروندان در خود کانادا، حتی ناراضی تر به نظر می رسند. اگر بحث های داخلی کانادا را دنبال کنید، بارها کلمه «بحران» را خواهید شنید. در واقع بسیاری از اقتصاددانان خدمات درمانی کانادا هشدار می دهند که سیستم آنها یک شکست بزرگ را در پیش رو دارد و بالا رفتن سن جمعیت در کانادا روی سیستمی که همین حالا هم شکننده است فشار خواهد آورد. این همان سیستمی است که طرفداران طرح «مراقبت های مقرون به صرفه» یا «خدمات درمانی اوباما» آن را به عنوان مدل خود مدنظر قرار داده اند.

یک مدل دیگر از خدمات درمانی نیز وجود دارد که توسط طرفداران «اِی. سی. اِی» مستقر شده و براساس مدل خدمات درمان ملی بریتانیا  (ان.اچ.اس) است. مانند سیستم کانادا، در اینجا هم به نظر می رسد که دو گونه رویکرد وجود دارد که یکی برای بیرون و دیگری برای خدمات گیرندگان داخلی است.

ممکن است گرامی داشت عجیب و غریب نسبت به سیستم خدمات بهداشت و درمان ملی بریتانیا  (ان.اچ.اس) در مراسم افتتاحیه بازی های المپیک 2012 را به یاد داشته باشید. این بیمه خدمات درمانی به شکل دریایی از برکات مری پاپینز به تصویر کشیده شده بود، اما در خانه خودشان، بسیاری از بریتانیایی ها دلایل خوبی برای نارضایتی دارند.بریتانیا به داشتن بدترین سیستم مراقبت از بیماران و پایین ترین نرخ نجات از سرطان در جهان غرب معروف است. ساختار ان. اچ. اس در حال حاضر بدتر هم شده است.

به گزارش کمیته ارزیابی بیمارستان های بریتانیا، بیمه خدمات درمان ملی بریتانیا در آستانه فروپاشی قرار دارد. وزیر بهداشت سابق بریتانیا دو سال قبل در این مورد هشدار داده بود.در آن زمان افزایش بودجه خدمات درمانی که به خاطر نرخ تورم محدود بود، نتوانست جوابگوی هزینه های افزایش جمعیت سالمندان باشد و تلاش ها برای تأمین بودجه 30 میلیارد پوندی نیز نتوانست مؤثر واقع شود. هنگامی که یک سیستم خدمات درمانی اشباع شده باشد، این فقط سالخوردگان نیستند که آسیب می بینند.

بیماران ممکن است برای درمان ها و عمل های جراحی اضطراری هم در لیست انتظار باقی بمانند. در این شرایط درمان به تعویق افتاده و هزینه های پزشکی در درازمدت افزایش پیدا خواهد کرد.

بنابراین تعجبی ندارد که سیستم هایی که از این مدل ها الگو گرفته اند در دردسر بزرگی بیفتند. در حال حاضر حتی حامیان عمده این برنامه ها اذعان می کنند که نواقص زیادی در این مدل ها وجود دارد.

بار مالی هنگفت رشد جمعیت سالمندان

خدمات درمانی اوباما با دلایل واقعی بالا رفتن هزینه های مراقبت پزشکی یعنی افزایش بیماری های مرتبط با سن به دلیل سالمندتر شدن جمعیت کنار نمی آید. از نظر ریاضی کاهش هزینه های درمانی اجتماعی همزمان با ارائه مراقبت های درمانی کافی به جمعیت رو به رشد سالمندان غیر ممکن است.

این فقط مشکل مراقبت های درمانی نیست. صندوق های تامین اجتماعی و بازنشستگی نیز با کسری بودجه مواجهند و اوضاع درحال بدتر شدن هم هست. آلن گرینسپن، رئیس سابق بودجه ذخیره فدرال آمریکا می گوید او دیگر آن خوش بینی را که به خاطرش شهرت داشت، از دست داده است. دلیلش این است که «ما یک نرخ سالانه 9 درصدی در افزایش هزینه ها داریم، که قانون آن را لازم الاجرا کرده است. این موضوع ربطی به اقتصاد نداشته، بلکه با سن و سال و سلامتی سر و کار دارد.»

گرینسپن اشاره می کند که سیاستمداران حاضر نیستند با «ریل سوم» مواجه شوند، اما شاید راه حل همین باشد. سیاستمداران ادعا می کنند که رأی دهندگان طرح تأخیر در بازنشستگی را نخواهند پذیرفت، اما شواهد نشان می دهد که بسیاری از مردم ترجیح می دهند مدت طولانی تری کار کرده و بیشتر پول پس انداز کنند.

در حال حاضر روش های بیوتکنولوژی ضد پیری در آزمایشگاه ها می تواند دوران سلامتی و کار را طولانی تر کند، اما اقتصاددانان و سیاستمداران هنوز سرنخ این پیشرفت های قرن بیست و یکم دست شان نیامده است. این شرایط تغییر خواهد کرد، چون باید تغییر کند.