ایکاپ (پژو) تمایل به استفاده از قطعات وارداتی دارد / طرف ایرانی شرط استفاده از قطعات داخلی را یادآوری کند

امید رضایی، بازرس انجمن صنایع همگن قطعه سازی ایران گفت: ما انتظار داریم طرف ایرانی که صاحب 50 درصد سهام است، ورود و شرط انتقال دانش فنی و استفاده از قطعات ساخت داخل را به طرف خارجی یادآوری کند.

رضایی، بازرس انجمن صنایع همگن قطعه سازی ایران در گفت وگو با ایلنا اشاره به قراردادهای جدید خودروسازها با شرکت های خارجی گفت: مطابق فرمت اولیه قرارداد، قرار بود پژو 301 به صورت کامل در داخل ساخته شود و پژو 2008 که از اسفندماه وارد بازار می شود 20درصد آن از قطعات داخلی تشکیل شده باشد.

امید رضایی ادامه داد: قطعه سازان مانند سایر انجمن های کشور از این نوع قراردادها حمایت می کنند و معتقدیم باعث بالا رفتن کیفیت صنایع داخلی می شوند اما مشکلی که در این بین وجود دارد این است که نحوه انعقاد این قراردادها بین خودروساز و قطعه ساز دارای شفافیت نیست.

وی ادامه داد: در ابتدا قرار بود فرمت کلیه قراردادها بازنگری شود که هنوز این اتفاق رخ نداده است و ما به صورت روال قبلی به کار خود با خودروسازان داخلی ادامه می دهیم.

رضایی در مورد شرکت مشترک ایران خودرو و پژو گفت: با توجه به اصول و قوانین، طرف فرانسوی یک سری پارامترها را در قرارداد خود آورده که ما از آن استقبال می کنیم مانند هزینه قالب، آموزش و طراحی که در این موارد شفافیت لازم وجود دارد و به قطعه ساز کمک می کند.

وی تصریح کرد: اما مشکل از آنجا آغاز می شود که اگر شرکتی در مناقصه برنده شود تازه وارد فاز بعدی مذاکره با ایکاپ می شود. به این صورت که شرکت اعلام می کند این قطعه در فلان کشور با نصف قیمت یا یک سوم قیمت تولید شده است و حتی مدارک مستند نشان می دهد.

وی افزود: پرسشی که به وجود می آید این است که اگر بنا به تغییر قیمت و چانه زنی بوده پس بر چه اساس مناقصه برگزار شده و نکته دیگر اینکه قیمت ها مربوط به سه سال پیش است یا تیراژی که شرکت چینی برای پژو عنوان کرده به اندازه مصرف کل این خودروسازی است که مسلما روی قیمت تمام شده تأثیر گذار است.

بازرس انجمن صنایع همگن تصریح کرد: ما انتظار داریم اینجا طرف ایرانی که صاحب 50 درصد سهام است، ورود و شرط انتقال دانش فنی و استفاده از قطعات ساخت داخل را به طرف خارجی یادآوری کند زیرا این طور که آنها استدلال می کنند تمام قطعات باید از کشورهای دیگر وارد شود. هر چند برخی قطعات وزنی مانند داشبورد به دلیل عدم داشتن صرفه اقتصادی امکان واردات ندارند.

وی ادامه داد: نکته دیگر در این قراردادها این است که پژو برای خود یک استاندارد کیفی جداگانه تعریف کرده و گرید ارزیابی شرکت هایی همچون سایپا، ایران خودرو و رنو را قبول ندارد که البته این حق شرکت است که در تولید قطعات خودروی تولیدی خود وسواس داشته باشد اما موضوع این است که چرا این ارزیابی را قبل از مناقصه و دادن قیمت اعلام نمی کند تا حداقل هزینه و وقت کمتری از دو طرف صرف شود.

رضایی در مورد برگزاری نمایشگاه های خودرو و قطعات یدکی گفت: اگر هدف از برگزاری این نمایشگاه ها آشنایی قطعه سازان با یکدیگر باشد که ما در مجامع و انجمن ها با همدیگر آشنایی کامل و حتی از پروژه های یکدیگر خبر داریم. اگر هدف معرفی ما به بازار فروش باشد که آنها به دلیل قیمت بالای قطعات ایرانی به دنبال کارهای کپی از چین هستند پس در واقع هیچ کدام از این دو فاکتور وجود ندارد.

وی ادامه داد: تنها در صورتی نمایشگاه موفق است که با هدف شناساندن قطعه سازان ایرانی با طرف خارجی صورت بگیرد چون به طور کلی ما دو خودروساز بیشتر نداریم.

رضایی پیشنهاد داد: به جای برگزاری چندین نمایشگاه در طول سال در شهرهای مختلف همانند نمایشگاه اتومکانیکا در هامبورگ آلمان، این نمایشگاه به صورت بین المللی هر دو سال یک بار برگزار شود تا قطعه سازان و فعالان صنعت خودرو در روند آخرین تحولات بازار قطعه قرار بگیرند.