دولت بریتانیا زندگی دانشجویان خارجی را سخت تر می کند / خداحافظ ویزا

ایناک پاول، عضو محافظه کار پارلمان بریتانیا در یک سخنرانی علیه مهاجرت که حالا ننگ آور تلقی می شود درباره دانشجویان بین المللی گفته بود: «آنها مهاجر نیستند و هرگز هم نبوده اند.» سخنان پاول در آن زمان مهاجران و دانشجویان خارجی را در وضعیت ناراحت کننده ای قرار داده بود، اما دولت ترزا می خود را در میان دانشجویان مورد احترام یافته است. امبر رود در چهارم اکتبر از محدودیت های جدید برای دانشجویان خارجی از جمله شرایط ورود سخت تر برای کسانی که به موسسات آموزشی سطح پایین تر می روند به عنوان بخشی از طرح کاهش شمار مهاجران خبر داد. این طرح پیشنهادی یکی از آخرین تلاش هایی است که خارجی ها را از پرداخت هزاران پوند برای تحصیل در بریتانیا باز می دارد. 

از آغاز قرن اخیر تاکنون تعداد دانشجویان خارجی در بریتانیا بیش از دو برابر شده است. برخلاف روند کلی مهاجرت به بریتانیا، این قشر از اروپا نمی آیند. دانشجویان چینی با فاصله زیادی، بزرگ ترین گروه دانشجویان خارجی هستند. در سال گذشته شمار آنها 89 هزار و 540 نفر بوده و این میزان نسبت به 47 هزار و 740 نفر در سال 2004 خیلی بالاتر است. هزینه های گزافی که توسط شهروندان غیر اروپایی پرداخت می شود، تحصیلات عالیه را به یک کالای صادراتی مهم بریتانیای تبدیل کرده است.

در یک برآورد تخمینی دانشجویان خارجی با پرداخت عوارض و هزینه های زندگی، سالانه 7میلیارد پوند (8.6میلیارد دلار) به اقتصاد بریتانیا کمک می کنند. با این حال در چند سال گذشته این رشد متوقف شده است. برای پیدا کردن دلیل می توان به هر اتاق معمولی دانشجویی سر زد. یک دانشجوی دکترا در دانشگاه کمبریج شکایت دارد که به دست آوردن ویزا برای دکترایش دشوارتر از زمانی است که او یک دهه پیش در بریتانیا درس می خواند.

این بار او مجبور بوده همه سفرهایی را که بعد از 18 سالگی به خارج از آمریکا رفته است، فهرست کند. تقاضانامه ها باید ثابت کنند که آنها نسبت به قبل پول بیشتری دارند: 9135 پوند در بانک به علاوه سایر هزینه ها که این میزان بالاتر مبلغ 7380 پوند در سال گذشته است و دولت یک هزینه سالانه «اضافه بهای بهداشت و درمان مهاجران» به مبلغ 150 پوند را نیز اضافه کرده است.

همان دانشجوی دکترا می گوید که هر هفته ایمیل جدیدی از دانشگاه در مورد شرایط جدید برای دانشجویان خارجی دریافت می کند. همچنین دولت مقرراتی را که به دانشجویان اجازه می داد بعد از فارغ التحصیلی در انگلستان بمانند و به دنبال کار بگردند، حذف کرده است. ویزایی که به افراد اجازه می داد دو سال پس از گرفتن مدرک شان بدون داشتن شغلی در بریتانیا بمانند، در سال 2012 منسوخ شده است. این امر بسیاری از دانشجویان اهل جنوب آسیا را از سر بریتانیا باز کرد.

تعداد دانشجویان هندی در سال 2004، 14625 نفر بود و در سال 2011 به 39090 نفر رسید، اما اکنون به 18320 نفر کاهش یافته است. بیانیه های اخیر ممکن است این روند کاهش را تشدید کند. به دنبال اعلام خانم رود، یک روزنامه هندی به کسانی که قصد تحصیل در بریتانیا را دارند، نصیحت کرده است که در برنامه های شان تجدیدنظر کنند.

دیگران این قضیه را متفاوت می بینند: ویلیام ونبرگن، رئیس موسسه مشاوره تحصیلات عالی در چین به علاقه مندان به تحصیل در خارج می گوید که برخی والدین تصور می کنند که برگزیت به معنای پناهجویان و حملات تروریستی کمتر در بریتانیا خواهد بود و این امر بریتانیا را برای فرزندان شان امن تر می کند. سایر کشورها نیز به فرصت ها چشم دوخته اند. استرالیا و کانادا دو جایگزین محبوب برای افراد جویای تحصیلات به زبان انگلیسی هستند که با ارائه فرصت های (محدود) کاری و اقامتی، به مقاصد جذابی تبدیل شده اند. استرالیا سیستم ویزای دانشجویی خود را تسهیل و جذابیت خود را تقویت کرده است. آلمان رشته های بیشتری را به زبان انگلیسی ارائه می دهد و از سال 2014 دانشگاه های دولتی آن، تا حد زیادی شهریه های تحصیلی خود را به خصوص برای دانشجویان خارجی لغو کرده اند. دولت ایرلند در ماه جاری برنامه هایی برای تشویق و جذب دانشجویان خارجی ارائه داده است.

نیازی به صاحب نظر بودن در سیاست نیست، یک نظر سنجی دولتی نشان داده است که دانشجویان محبوب ترین گروه مهاجران در میان رأی دهندگان هستند و حتی راست گرایان بریتانیا مشتاق به جذب آنان بوده اند. کاهش مهاجرت به طور کلی به بریتانیا صدمه خواهد زد و کم کردن دانشجویانی که شهریه می پردازند مخرب ترین بخش آن است.