کنسرسیوم به همکاری و مشارکت دو یا چند شخص، شرکت، نهاد یا دولت یا ترکیبی از آنها گفته میشود که هدفشان رسیدن به سود مشترک است. تشکیل کنسرسیوم مستلزم ایجاد شخصیت حقوقی مجزا نیست اما طرفهای این قرارداد منابع و اهدافشان را به اشتراک میگذارند تا به یک هدف مشترک برسند.
موفقیت کنسرسیومهای گوناگون کاملا بستگی به ماموریتهای پیشبینی شده، اهداف تعیین شده، قوانین وضع شده، مقررات مشخص شده، منابع اختصاص داده شده و منابع حمایتکننده دارد.
فواید کنسرسیوم دیگر بر کسی در دنیا پوشیده نیست. میتوان با مشارکت و یکی شدن شرکتها و نهادها به جای انجام کارهای خرد و سودهای کم با بستن قرارداد همکاری بهصورت کنسرسیوم به سودهای کلان دست یافت. کاهش هزینههای مراحل گوناگون کار و رسیدن به سودهای قابلتوجه از جمله مزایایی است که چه در ایران و چه در دنیا در قراردادهای کنسرسیوم ثابت شده است.
دولتها و شرکتهای دنیا به کنسرسیوم به چشم فاکتوری مهم در راه به نتیجه رسیدن پروژههای بزرگ مینگرند.
در یک کنسرسیوم دو عامل مهم باید در نظر گرفته شود. اول اینکه منابع مورد نیاز برای تامین سرمایه یک کنسرسیوم باید کاملا مشخص باشد تا پس از تامین منابع اولیه در ادامه کار طرفهای شرکتکننده در کنسرسیوم با کمبود منابع مواجه نشوند و دوم اینکه انتظار و توقع مشارکتکنندگان در کنسرسیوم از نتیجه کار کاملا مشخص باشد.