چرا زن های وال استریت از مردها عقب ترند؟

زن ها حدود نیمی از نیروی کار جهان را تشکیل می دهند، اما همواره در بازار سرمایه گذاری، صندوق های تامینی، سهام خصوصی و سایر شرکت های فعال در وال استریت عقب تر از مردان حرکت می کنند.

دلایل زیادی برای این عقب ماندگی وجود دارد که تعداد کم داوطلبان انجام سرمایه گذاری، تعصبات و عدم استخدام در میان این دلایل است.

آنچه قطعی است اینکه کم بودن زنان در فضای سرمایه گذاری وال استریت به خاطر عدم توانایی آنها نیست. برخی مطالعات هم این را نشان داده که زنان مدیریت بهتری در شرکت های سرمایه گذاری  تامینی دارند.

یک بررسی تازه روی 791 شاغل در بخش صنعت از سوی شرکت خدمات حرفه ای KPMG مشخص کرد که پیشرفت کجا باید اتفاق بیفتد و چه معیارهایی نیاز است تا شکاف میان زنان و مردان در این بخش از بین برود.

طبق اعلام KPMG تنها 15 درصد از صندوق های تامینی، 11 درصد شرکت های سهامی خصوصی، 11 درصد شرکت های سرمایه گذاری و 14 درصد شرکت های املاک مدیرعامل زن دارند. همچنین در این شرکت ها تنها بین 18 تا 26 درصد مدیران ارشد سرمایه گذاری زن هستند.

براین اساس، 79 درصد از پاسخ دهندگان می گویند که پیشرفت در صنعت برای مدیران مالی زن در یک صنعت نسبت به مردان سخت تر است. این زنان که درصد بالایی از پاسخ دهندگان را تشکیل می دادند، همچنین اعلام کردند برای صندوق هایی که با مالکیت یا مدیریت زنان اداره می شوند، افزایش سرمایه کار سخت تری نسبت به مردان است.

44 درصد زنان پرسش شونده گفتند که گرفتار آن دسته از حرف هایی هستند که آنها را وادار می کند نسبت به زندگی شخصی و خانوادگی در مقایسه با زندگی کار اهمیت بیشتری قائل شوند.

36 درصد از زنان شرکت کننده در این بررسی اعلام کردند که نسبت به مردان دسترسی کمتری به شبکه های سرمایه گذاری دارند.

28 درصد زنان هم گفتند که کمتر از مردان در دید و مورد توجه روابط عمومی های شرکت ها هستند.

برای 29 درصد از زنان شرکت کننده در این بررسی «علاقه کمتر» به مالکیت یا مدیریت زنان بر شرکت ها و صندوق ها مشکل اساسی بود.

جین بوچان، مدیرعامل شرکت PAAMCO در بخشی از گزارش KPMG به این نکته اشاره می کند که مدل های مشخصی از مدیران صندوق ها در ذهن همه هست. براساس این مدل افرادی با ویژگی ها، شخصیت ها و فیزیک مشخصی باید مدیر باشند، در غیراین صورت افراد تعصبی با موضوع برخورد می کنند.

بنابراین اگر مدیر یک صندوق مالی خارج از این مدل باشد، یعنی برای مثال زن باشد، آنطور که تحقیقات نشان می دهد، آن زن باید تلاش بیشتری کند تا خود را به اثبات برساند و موفق به جذب سرمایه شود.

بدون تردید تحقیقاتی هم انجام شده که نشان می دهد مدیران زن گاهی حتی عملکردی قدرتمندتر از مردان دارند، اما به  اندازه همتایان و همکاران مرد خود پول نمی گیرند.

نتیجه اینکه یکی از مشکلات این است که مدیران زن در صندوق های سرمایه گذاری همواره از دردسرهای جذب سرمایه سرمایه گذار شکایت می کنند، حال آنکه از آن طرف سرمایه گذارها این روزها به دنبال زنان برای مدیریت هستند و کمتر آنها را می یابند.

این به قول کلی رائو، یکی از مشارکت کنندگان در تحقیق KPMG دو روی سکه ای است که باید در راستای هم قرار گیرند چون از هر 10 سرمایه گذار شش نفرشان اعتراض داشتند که مدیر زن برای صندوق های سرمایه گذاری کم است.

یکی دیگر از مشکلات این صندوق ها حجم و بزرگی کار است. خانم ها اغلب تمایل دارند صندوق هایی را اداره کنند که پول کمتری نیاز دارند. این یعنی آنها سرمایه کمتری برای زیرساخت ها دارند. این درحالی است که سرمایه گذارهای بزرگ بیشتر به زیرساخت فکر می کنند.

از هر پنج سرمایه گذار یک نفرشان گفتند که مشکل اصلی شان برای همکاری نکردن با خانم ها همین است.

بنابراین زنان باید دو مشکل را حل کنند تا نقش پررنگ تری در وال استریت داشته باشند؛ یکی اینکه خود را بیشتر باور کرده و کارشان را بهتر عرضه کنند و بشناسانند و دیگر اینکه اعتماد به نفس شان را بالاتر ببرند تا بتوانند صندوق ها و شرکت های عظیم را هدایت و رهبری کنند.