دبیر انجمن برنج در مورد تبلیغات گسترده برنجهای وارداتی در تلویزیون و با اشاره به اینکه روی کیسه این برنجها عبارت 100 درصد ایرانی درج شده است، گفت: اخیرا این گروه تعدادی کارخانه شالیکوبی خریداری کردهاند، مقداری شالی ایرانی میخرند و در آنجا تبدیل میکنند. هر کس هم که ببیند میگوید اینها خودشان کارخانه دارند کسی حساب نمیکند این کارخانه چقدر میتواند شالی ایرانی را به برنج تبدیل کند؟ این میزان با آن حجمی که دارد در بازار عرضه میکند، هماهنگی دارد؟ باقی را از کجا میآورد؟
جمیل علیزاده شایق اضافه کرد: به آن گروه گفتم اگر میخواهید مردم باور کنند برنجتان ایرانی است، تبلیغاتتان را جمع کنید. همه میدانند قیمت یک دقیقه آگهی در تلویزیون چقدر است، شما هر هفته نیم ساعت وقت تلویزیون را میگیری، این همه پول را از کجا آوردی؟
شایق با اشاره به اینکه ما اگر همه کارمان درست باشد، یک کارمان هنوز انجام نشده است، گفت: ما نظارت صحیح نداریم. اگر کسی ناظر بود و با یکی از این افراد برخورد میکرد، در حال حاضر وضعیت به این شکل نبود.
وی درمورد نامه سرگشاده خود به وزیر جهادکشاورزی و موضوع تعیین میزان واقعی مصرف سرانه برنج در کشور نیز اظهار کرد: در همین زمینه جلسهای در دفتر قائممقام بازرگانی وزیر جهادکشاورزی، مسئولان معاونت زراعت و انجمن برنج برگزارشد، وزیر حاشیهنویسی انجام داده بود که حق با انجمن برنج است، واقعا مصرف سرانه واقعی کشور چقدر است؟ با هر مصرف سرانه نیاز ما تغییر خواهد کرد، بنابراین باید در درجه اول این آمارهای متناقض را یک دست و واقعی کنیم.
دبیر انجمن برنج کشور با بیان اینکه برنج ایرانی به دلیل گرانی قیمت تمام شده تولیدش توان رقابت با ارقام وارداتی را ندارد، از تبلیغات گسترده برنج در تلویزیون با عنوان «100 درصد ایرانی» انتقاد کرد.
وی علت گرانی برنجهای داخلی در مقایسه با ارقام خارجی را بالا بودن هزینه تولید برنج ایرانی عنوان و اظهار کرد: ما باید برای کاهش قیمت تمام شده تولید مکانیزاسیون و یکپارچهسازی اراضی را جدیتر بگیریم. چند سالی است زمینها در حال خردتر شدن و تبدیل به ویلا و شهرک هستند. اگر 10 سال پیش متوسط یک واحد بهرهبرداری دو هکتار بود، هماکنون به شش هزار متر رسیده است؛ مگر میتوان با شش هزار متر زمین اقتصاد خانوار را چرخاند؟
به گزارش مهر، شایق با بیان اینکه در شش هزار متر زمین نمیتوان عمل مکانیزاسیون انجام داد، افزود: بسیاری از کارهایی که میتوان در زمین انجام داد، به شرط بزرگ بودن آن است. پیشنهاد من برای کاهش هزینههای تولید آن است که کارشناسان بخش کشاورزی نگاهی به کتابها و نوشتههای محققان که از سال 1345 نوشته شدهاند، بیندازند. در این کتابها راهکارهایی ارائه شده است که آنها باید دنبال این راهکارها بروند. نباید هر کس توپ را به زمین نفر بعدی بیندازد و نفر بعدی نیز فرد قبلی را مقصر بداند، ضمن اینکه با این شرایط برنج داخلی توان رقابت با ارقام وارداتی را که قیمتشان خیلی ارزان است، ندارد.