طرح تولید و بسته‌بندی عسل

عسل از قرن‌ها پیش هم به‌عنوان غذا و هم به‌عنوان دارو مورد استفاده بشر قرار می‌گرفته. پرورش زنبور   به منظور تهیه عسل به 700 سال پیش از میلاد مسیح باز‌می‌گردد و برای مدت‌ها   به‌عنوان یک ماده خوراکی مقدس و نادر شناخته می‌شده. در دوران باستان از عسل بیشتر در مراسم مذهبی به‌عنوان ماده‌ای برای تکریم خدایان و همچنین مومیایی کردن مردگان بهره می‌جستند. علاوه بر این به‌ عنوان دارو و وسیله‌ای برای آراستن و زیبایی نیز به کار می‌رفته.

در تاریخ اینطور آمده که برای مدت‌ها، تنها خانواده‌های ثروتمند توان استفاده از عسل را داشتند زیرا این ماده آنقدر گران بوده که تنها خانواده‌های متمول قدرت خرید آن را داشتند. پرستیژ عسل برای قرن‌ها ادامه داشت تا زمانی که طرز تهیه شکر تصفیه‌شده از چغندر قند و نیشکر «کشف» شد. از آنجایی که تولید شکر در مقادیر انبوه گسترش پیدا کرد و قیمت مناسبی نیز داشت، توانست جای خود را در میان مردم باز کند. به مجرد جلب توجه مردم به شکر، عسل در مصارف آشپزی جای خود را به شکر داد، هرچند عسل هنوز هم به‌عنوان یک ماده شیرین‌کننده شناخته می‌شود، اما بیشتر برای مصارف دارویی و شیرینی‌پزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.   عسل را هم می‌توان به‌صورت بسته‌بندی و هم به‌صورت عمده خریداری کرد. این روزها اغلب عسل را پاستوریزه می‌کنند، اما در بازارهای بومی می‌توانید انواع خام آن را نیز پیدا کنید. عسل خام که پاستوریزه و تصفیه نشده است، بالاترین خواص آلی را دارد و جزو بهترین انتخاب‌ها محسوب می‌شود. عسلی را تهیه کنید که روی آن برچسب «صددرصد طبیعی» نصب شده باشد. عسل‌های طبیعی، معمولا نیمه‌شفاف هستند و عسل‌های کرمی رنگ، غیر‌شفاف هستند و با افزودن بلور عسل به عسل مایع به دست می‌آیند. عسل با کیفیت ویژه، از نکتار گل‌های مختلف مانند سنبل و آویشن درست می‌شود و به‌ صورت فراوان در دسترس هستند. به خاطر داشته باشید که هرچه عسل پررنگ‌تر باشد، طعم آن سنگین‌تر است.  باید عسل را در یک ظرف در بسته نگهداری و از ورود هوا به داخل آن جلوگیری کنید. اگر عسل را در محلی خشک و خنک نگهداری کنید، می‌توانید برای مدت زمان نامحدودی از آن
 استفاده نمایید.